Luksemburgo (lando)

	Groussherzogtum Lëtzebuerg; Grand-duché de Luxembourg; Großherzogtum Luxemburg; Grandduklando Luksemburgo
	Luksemburgo
Detaloj	Detaloj
	Nacia himno: Nacia himno de Luksemburgo
	Nacia devizo: Mir wëlle bleiwe wat mir sinn (Ni volas resti kio ni estas)
Bazaj informoj
Ĉefurbo	Luksemburgo
Oficiala(j) lingvo(j)	luksemburga lingvo, franca lingvo, germana lingvo
Plej ofta(j) religio(j)	katolikoj
Areo ; % de akvo	2 586 km²; - %
Loĝantaro	543 360
Loĝdenso	183 loĝ./km²
Horzono	Mezeŭropa tempo
Interreta domajno	.lu
Landokodo	LUX
Telefona kodo	+352
Plej alta punkto	Kneiff
Plej malalta punkto	Mozelo
Politiko
Politika sistemo	konstitucia monarkio
Ŝtatestro	Henriko de Luksemburgo
Nacia tago	23-a de junio
Sendependiĝo	en 1890
Ekonomio
Valuto	eŭro (EUR)
v • d • r

Ĉi tiu artikolo temas pri la ŝtato Luksemburgo. Por aliaj signifoj vidu la paĝon Luksemburgo (apartigilo).

Luksemburgo aŭ Luksemburgio estas lando en okcidenta Eŭropo, kiu situas inter Francio, Belgio kaj Germanio. Ĝi estas la sola sendependa grandduklando en la mondo.

Nomo[redakti | redakti fonton]

Ĉar la ĉefurbo de la lando nomiĝas Luksemburgo, oni foje en Esperanto emas distingi la landon nomante ĝin Luksemburgio. Aliaj preferas la nomon Luksemburgo ankaŭ por la lando, argumentante per neinternacieco kaj nefundamenteco de la sufikso "i". La loĝantojn oni respektive nomas ĉu luksemburganoj ĉu luksemburgianoj.

Geografio[redakti | redakti fonton]

Ĉefaj urboj[redakti | redakti fonton]

Luksemburgo (82 mil),
Esch-sur-Alzette (28 mil),
Differdange (19 mil),
Düdelingen (18 mil).

Administra divido[redakti | redakti fonton]

3 distriktoj kun 12 kantonoj.

Vidu artikolon Administra divido de Luksemburgo.

Historio[redakti | redakti fonton]

Ekde la jaro 963 Luksemburgo estis graflando, en 1354 ĝi iĝis duklando kaj en 1815 grandduklando sub Vilhelmo la 1-a.

Post la franca okupado kreiĝis la reĝlando Nederlando en 1815, reunuigante ĉiujn malaltajn landojn en la Reĝlando de la Unuiĝintaj Nederlandoj aŭ Unuiĝinta Reĝlando de la Nederlandoj kiu ekzistis de 1815 ĝis 1831 (1839) kiel kunigo de teritorioj kiuj nun estas la aktualaj Nederlando, Belgio kaj Luksemburgo. Tiu ĉi ŝtato, ofte ankaŭ simple nomata „Reĝlando de la Nederlandoj“, konsistis el la iamaj Aŭstraj Nederlandoj en la sudo kaj la antaŭa Respubliko de la Sep Unuiĝintaj Provincoj (1795–1806: Batava Respubliko, 1806–1810: Reĝlando Holando) en la nordo. Oni intencis starigi vivopovan ŝtaton norde de Francujo kaj okcidente de Prusujo, kiu kiel kontraŭpezo rezistu eblajn novajn ambiciojn francajn ĉi-direkten, sed ankaŭ prusan-germanan entrudiĝon al la flandra marbordo. La lando ekzistis, ĝis la sudaj provincoj sin disigis dum la Belga Revolucio en 1830 por fondi la ŝtaton Belgujo.

Sekve de la Traktato de Londono (1839) Luksemburgo estis dividita en du partoj. La franclingva okcidenta parto estis donacita al Belgio kaj tie iĝis la provinco Luksemburgo. La orienta luksemburglingva parto restis en persona unio kun Nederlando. Tiu ĉi ligo finiĝis en 1890, en la jaro kiam mortis Vilhelmo la 3-a, kiu ne havis virajn posteulojn.

De 1921 ĝi estas en ekonomia-dogana unio kun Belgio.

Luksemburgo estis uzurpita de Germanio dum la du mondmilitoj. En 1948 oni deprenis el la konstitucio la artikolon pri la neŭtraleco. En la sama jaro Luksemburgo aliĝis al Benelukso kaj la postan jaron al NATO. En 1957 la ŝtato estis unu el la ses fondintoj de Eŭropa Ekonomia Komunumo (la postaj Eŭropa Komunumo kaj Eŭropa Unio). En 1999 ĝi aliĝis al la Eŭrozono.