Malamikeco
En psikologio, malamikeco (aŭ ) estas termino kiu priskribas esprimon de forta interna kolero, kiu kaŭzas malakcepton (ĝis abomeno) kaj naŭzon al iu aŭ io alia. En ĉiutaga lingvo ĝi estas ofte uzata kiel paralelo al la vortoj "kolero" aŭ "agresemo ".
Malamikeco estas parto de la personecstrukturo evoluigita fare de psikologo George Kelly. En psikologiaj terminoj, Kelly difinis malamikecon kiel aktivan deziron kiu rifuzas rekoni la mondkoncepton de la alia (kun kiu la konfrontiĝo estis kreita) kiel legitima. Anstataŭ halti kaj pripensi, la malamika persono preferus batali kun iu ajn forto staranta antaŭ si kvankam li ne plu havas pli ol iomete da espero ke justeco estas kun si. Ĉi tio estas malgraŭ tio, ke foje la personan koston al li povas esti grava.
Kvankam en normala stato, malsukceso kaj rekono estas integra parto de la maniero de lernado kaj progreso de homo, en okazo de malamikeco neniu eraro estos konsiderata, kaj foje forviŝita el la konscio de la persono entute.
La konciza difino de malamikeco estas: neregebla emocio, kiu malhelpas la efikon de nedezirata emocia disonanco, ne permesante sekundaran konsideron koncerne la kvaliton de la persono en konflikto, kun la persono travivanta ĝin.