Meiko

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Meiko estas esperantido kreita de Florent GARET en 2003.

Gramatiko[redakti | redakti fonton]

Alfabeto kaj prononco[redakti | redakti fonton]

La alfabeto de meiko estas A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z. Malsame al Esperanto:

  • C = ŝ;
  • J = ĵ;
  • Q = kĥ;
  • X = ĥ;
  • Y = j;
  • Z = dz;

U kaj I oni povas pronunci laŭvole [ŭ] kaj [j].

Morfologio[redakti | redakti fonton]

La artikolon la oni devas uzi nur en necesa kazo.

La pluralo de substantivoj oni faras per -s: telefono/telefonos.

La infinitivo de verboj finas per -en, la prezento finas per -e, la futuro per -er kaj la pasinto per -ed: telefonen, telefone, telefoner, telefoned (telefoni, telefonas, telefonos, telefoni).

Sufiksoj:

-ad- = -um- (telefonada = telefonuma); -ero = -isto (telefonero = telefonisto); -atio = ago rilate al (telefonatio = telefonado);

Meiko uzas nur 5 prepozicioj:

a = en; di = de, ol; of = el, ĉar; fur = al kon = kun

Sintakso[redakti | redakti fonton]

Meiko ne uzas relativajn frazojn:

Kato drinke milko; la milko este bona. (La kato trinkas lakton kiu estas bona).


Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]