Michielina della Pietà

Michielina della Pietà
Persona informo
Naskiĝo	1-an de januaro 1700
Morto	1744
Lingvoj	itala
Okupo
Okupo	komponisto
	v • d • r

Michielina (ankaŭ sciita kiel Michaelis aŭ Michieletta) della Pietà (fl. ĉ. 1700 – 1744) estis itala komponisto, violinisto, orgenisto kaj instruisto de muziko.

Ŝi fariĝis la ĉefa orgenisto de Monaĥejo en Venecio kaj violonisto en orkestro. Kiel komponistino oni scias, ke ŝi komponis litanion kaj himnon.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Forlasito agnoskita en infanaĝo al la Ospedale della Pietà en Venice, della Pietà ricevis plenan muzikan edukadon de frua infanaĝo en coro de la konvena monaĥinejo aŭ ĉe muzika lernejo; ŝi fariĝis ties ĉefa orgenisto kaj estis aktiva kiel violinisto en la orkestro. Kiel komponisto ŝi estis aktiva dum la postendaŭroj de Francesco Gasparini, Giovanni Porta, Gennaro D'Alessandro, Nicola Porpora kaj Andrea Bernasconi kiel estroj de la lernejo. Ŝi estis cetere licencita instrui en 1726. Ŝi estas konata kunmeti litanion por la Festeno de la Nativo en 1740 kaj verki fikson por la himno Pange lingua ^[1] en 1741. Nenio cetere estas konata de ŝiaj aktivecoj aŭ ŝia vivo.

Kune kun Agata della Pietà kaj Santa della Pietà, della Pietà estis unu el tri forlasitoj de la Ospedale fariĝi komponisto poste en la vivo.

Por plua legado[redakti | redakti fonton]

Berdes, Jane L. "Della Pietà, Michielina [Michaelis, Michieletta] (fl Venice, c. 1701-44). Itala violinisto, orgenisto, instruisto kaj komponisto." La Norton/Boska vortaro de virinaj komponistoj. Julie Anne Sadie kaj Rhian Samuel, eds. Nov-Jorka Urbo; Londono: W. W. Norton & Firmao, 1995. Pp. 138–9.

Fono[redakti | redakti fonton]

La muzikaj agadoj de virinoj kiel komponistinoj kaj interpretistoj laŭlonge de la historio vekas grandan intereson de esploristoj. Sed ili rimarkas la gravajn obstaklojn trovitajn en sia laboro rilate specife al malfacilaĵoj, kiujn virinoj havis dum jarcentoj pro ilia ekskludo el la publika vivo kiel profesiaj muzikistinoj. Tio reliefiĝas en la koncerna malabundo de virinoj en la historia katalogo de konsekritaj muzikistoj.

La tiamaj literaturaj tekstoj reliefigas la gravan socian lokon, kiun ludis muziko, kaj la rolon de virinoj rilate al ĝi. En supraj sociaj tavoloj, muziko kaj danco estis parto de la virina edukado, ĉar virino devis produkti muzikon por oferti belecon per aŭdado same kiel vido. Do muziko fariĝis preteksto por la publika montrado de iliaj kvalitoj.

Tamen estis virinoj, kiuj sukcesis atingi muzikan profesion al la servo de aristokrataj nobelaj ĉambroj, en la korusaj teatraj spektakloj de la urboj, aŭ en konventoj.

Ĉi tiuj ekzemploj ampleksas virinojn en tre malsamaj situacioj rilate al sia individua eniro en la historion de la muziko. Malmulte el ili postlasis publikigitajn verkojn, de aliaj troviĝis nur manuskriptoj. Hodiaŭ oni povas aŭskulti iliajn verkojn produktitajn de orkestroj, korusaj ensembloj aŭ esploraj grupoj dediĉitaj al protektado de forgesitaj valoraĵoj.

Tamen el multaj muzikistinoj kiuj estis famaj kaj agnoskataj dum sia vivo, restis nur iliaj nomoj aŭ aktivaĵoj en precizaj situacioj. Iuj el ili neniam sukcesis publikigi siajn verkojn, aliaj ne trovis la sufiĉan konsideron de siaj posteuloj, kaj iliaj produktaĵoj perdiĝis. La ceteraj restis nekonataj, anonimaj.

Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 71 en la artikolserio Virinoj en muziko en la Esperanta Retradio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.