Miklós Szentkirályi

Miklós Szentkirályi
	; Miklós Szentkirályi
Persona informo
Naskiĝo	11-an de majo 1943; en Kocsord
Morto	20-an de marto 2021 (77-jaraĝa)
Ŝtataneco	Hungario
Okupo
Okupo	pentristo
	v • d • r

Miklós Szentkirályi [miklOŝ sentkirAji], laŭ hungarlingve kutima nomordo kaj kun plena nomo Szentkirályi Miklós Béla estis hungara pentristo, restaŭristo, membro de Hungara Balarta Akademio (2010).

Miklós Szentkirályi ^[1] naskiĝis la 11-an de majo 1943 en Kocsord kaj mortis la 20-a de marto 2021.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Miklós Szentkirályi vivis en Târgu Mureș (Rumanio) inter 1945-1973. Li estis laboristo inter 1962-1967. Li studis en Arta Instituto Ion Andreescu inter 1968-1973, poste li revenis en Hungarion. Li studis restaŭradon en Belarta Altlernejo de Budapeŝto (1974-1977), poste li estis restaŭristo de Hungara Nacia Galerio 15 jarojn. Ekde 1990 li estas ĉefreataŭristo de Belarta Muzeo (Budapeŝto). En 2006 li habilitiĝis.

Li ricevis premiojn inter 1979-2018. Li edziĝis en 1973, poste 2 filoj naskiĝis.

Elektitaj libroj, eldonaĵoj[redakti | redakti fonton]

Gránátalma a szárnyasoltáron : Egy restaurátorművész műhelytitkai (2012)
Megújult a máriapócsi ikonosztáz (2011, ankaŭ rumane)

Elektitaj restaŭraĵoj[redakti | redakti fonton]

Ádám Mányoki (1673-1757): Barono Gustav Adolph Gotter (1988)
Claude Lorrain (1604-1682): Vilao en Romo (1991)
Mihály Munkácsy:
- Golgota (1993)
- Kristo antaŭ Pilato (1995)
- Ecce Homo (2009)
Paolo Veronese (1528-1588): Alegorio de Venecio (1993)
José de Ribera (1591-1652): Sankta Francisko (1995)
Paul Gauguin: Nigraj porkoj (1998)
Camille Pissarro: Pont-Neuf (2001)
Aladár Körösfői-Kriesch: Margit skias (2004)
Tiziano Vecellio: Sankta Maria kun bebo kaj Sankta Paŭlo (2005)