Nacia Biblioteko de Luksemburgo
| Nacia Biblioteko de Luksemburgo | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
| nacia biblioteko registara organizaĵo Luxembourg National Cultural Institutions (en)  
| ||
| Komenco | 1899 vd | |
| Geografia situo | 49° 37′ 45″ N, 6° 9′ 56″ O (mapo)49.62925386.1655923Koordinatoj: 49° 37′ 45″ N, 6° 9′ 56″ O (mapo) | |
| Lando(j) | Luksemburgo vd | |
| Situo | Luksemburgo | |
| Adreso | Avenue John.-F. Kennedy | |
| ||
 Nacia Biblioteko de Luksemburgo | ||
| ĉefulo | Claude D. Conter | |
| Notoj | Tuta stoko: 1,8 milionoj da printitaj dokumentoj 77 800 E-Journal titoloj | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
La Nacia Biblioteko de Luksemburgo (france Bibliothèque nationale du Luxembourg, mallongigita kiel BnL) estas nacia biblioteko de Luksemburgo. Ĝi estis fondita en ties nuna formo en 1899, rezulte de serio de malsamaj institucioj devenintaj en la 18a jarcento. Ĝi troviĝas en la urboparto Kirchberg de Luksemburgo. La BnL estas publika establo sub la kontrolado de la Ministerio de Kulturo.[1]
La BnL entenas 1,8 milionojn da presitaj eroj, faranta ĝin la plej granda biblioteko en Luksemburgio. La kolektoj de la biblioteko inkluzivas ambaŭ gravuraĵon kaj diĝitajn dokumentojn, kiel libroj, manuskriptoj, revuoj, ĵurnaloj, gazetoj, datumbazoj, mapoj, poŝtmarkoj, desegnaĵoj kaj partituroj de luksemburgaj komponistoj. Proksimume tri kvaronoj de ties enhavoj, precipe sciencaj rimedoj, originas de eksterlande.[2]
Kiel laŭleĝa deponeja biblioteko, la BnL ricevas kopiojn de libroj kaj aliaj presitaj kaj diĝitaj dokumentoj eldonitaj en Luksemburgio.[3] Ĝi estas ankaŭ la ISBN [4], ISSN-a [5], ISMN-a [6] kaj ISNI-a [7] nacia agentejo de la lando.
Historio
[redakti | redakti fonton]Post la invado de Francio en 1794/1795 kaj en 1798, la francaj aŭtoritatoj instrukciis la Bibliotekon de la ĉefa lernejo kolekti la kolektojn de la malnovaj bibliotekoj de Luksemburgio, nome la bibliotekon de la jezuita kolegio kaj la bibliotekojn de fermitaj religiaj domoj. En 1848 la Luksemburgia registaro transprenis la kolekton kaj donis al ĝi la nomon de la Luksemburgia Biblioteko - la Publika Biblioteko de la Urbo de Luksemburgio. En 1850, la Luksemburgia Biblioteko absorbis la kolektojn de la Ateneo Grand Ducal. En 1899 la librejo adoptis la nomon de Nacia Biblioteko. Ekde 1973, la biblioteko situis en konstruaĵo forlasita fare de la Athenaeum klasika sekundara lernejo kaj spertis rapidan evoluon. La kreskantaj kolektoj kaj la nombro da legantoj signifis ke la stokejoj fariĝis tro malgrandaj, kaj la publikaj spacoj ne renkontis la kriteriojn de moderna biblioteko.
Konstruaĵo
[redakti | redakti fonton]Per la akto de la 18-a de aprilo 2013 (france Loi du 18 avril 2013 relative à la construction d'une nouvelle Bibliothèque nationale à Luxembourg-Kirchberg) estis decidite konstrui novan konstruaĵon por la biblioteko. Ĝi estis konstruita en la distrikto Kirchberg. Konstruado komenciĝis en junio 2014 kaj la malfermo okazis la 1-an de oktobro 2019. La antaŭe disaj aroj kaj servoj estis translokitaj al unu nova konstruaĵo. Legantoj povas uzi la legejon, kiu estas disvastigita sur tri etaĝoj kaj havas rektan aliron al 200,000 libroj. Krome, ekzistas malstreĉejoj, muzikĉambro, spacoj por grupa laboro, kaj gepatroj povas uzi specialajn familiajn ĉambrojn por umi kun infanoj. Ili estis ekipitaj per ludiloj, malgrandaj skribotabloj kaj eĉ litetoj. La biblioteko estas ekipita per aŭtomata sistemo por transporti kaj ordigi librojn, dank' al kiu eblas liveri menditajn dokumentojn al legantoj 24 horojn tage. La konstruaĵo havas areon de 24,000 m², inkluzive de 6,000 m² legejoj .
Kolektoj
[redakti | redakti fonton]Laŭ la Leĝo, ekde 2009, la biblioteko havas la rajton je 4 ekzempleroj de libroj, broŝuroj kaj revuoj kaj 2 ekzempleroj de aliaj publikaĵoj (kalendaroj, poŝtkartoj, planoj, figuroj, ciferecaj presaĵoj sur fizikaj amaskomunikiloj kaj aliaj). Sed nur unu ekzemplero por presitaj artikoloj kun valoro superanta EŬR 250, ciferecaj eldonaĵoj, diplomtezoj kaj brajlaj eldonaĵoj. Devigaj kopioj devas esti senditaj al la biblioteko ene de unu monato. En 2019, legantoj havis aliron al pli ol 1,800,000 volumoj, 77,800 e-revuoj, 641,000 elektronikaj libroj, 390 datumbazoj kaj 60 ĉiutagaj kaj semajnaj luksemburgaj gazetoj.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ "Loi du 25 juin 2004 portant réorganisation des instituts culturels de l'Etat. - Legilux". legilux.public.lu.
- ↑ "BnL - en bref Arkivigite je 2022-06-15 per la retarkivo Wayback Machine". bnl.public.lu (en la franca)
- ↑ "Règlement grand-ducal du 6 novembre 2009 relatif au dépôt légal. - Legilux". legilux.public.lu
- ↑ "Find an agency | International ISBN Agency". www.isbn-international.org. prenita la 27-an de julio 2021.
- ↑ "Contact an ISSN National Centre | ISSN". www.issn.org. prenita la 27-an de julio 2021.
- ↑ "International ISMN Agency". www.ismn-international.org. prenita la 27-an de julio 2021.
- ↑ "ISNI Registration Agencies". ISNI. prenita la 27-an de julio 2021.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- La Bibliothèque nationale de Luksemburgio. Luksemburgio 2007.
- Jean-Marie Reding: "Das Bibliothekswesen Luxemburgs, ein Überblick". Je: Bibliothek Forschung und Praxis. 32.2008,3, pp. 325–334.
- Jean-Marie Reding: Welches Bibliothekssystem? Arkivigite je 2015-09-24 per la retarkivo Wayback Machine Universität Luxemburg Arkivigite je 2015-09-24 per la retarkivo Wayback Machine. Forumo für Politik, Gesellschaft und Kultur, 02.2004.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oficiala retejo
- La Bibliothèque nationale de Luxembourg. Luxemburg 2007. ISBN 2-87980-053-6
- Jean-Marie Reding: "Das Bibliothekswesen Luxemburgs, ein Überblick". In: Bibliothek Forschung und Praxis. 32.2008,3, pp. 325–334.
- Jean-Marie Reding: Welches Bibliothekssystem? Universität Luxemburg Arkivigite je 2015-09-24 per la retarkivo Wayback Machine (PDF formato). Forum für Politik, Gesellschaft und Kultur, 02.2004