En 1921 estis lanĉita konkurso por teksto de la himno, al kiu estis alsenditaj 724 proponoj. La konkursa komisiono unuanime akceptis poemon verkitan de poeto Mehmet Âkif Ersoy. Melodio de la himno estis akceptita nur tri jarojn poste, ankaŭ kadre de konkurso. La komisiono el 24 komponaĵoj elektis verkon de Ali Rıfat Cağatay. Ok jarojn poste la melodio estis ŝanĝita. La tekston de Ersoy oni ekkantis laŭ melodio komponita de tiutempa estro de prezidanta simfonia orkestro, Zeki Üngör.
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal! Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal... Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!
Marŝo de Sendependeco
Ne timu! La ruĝkolora flago neniam paliĝos. Ĝi estas la lasta neestingebla fajro de la nacio. La stelo de mia nacio daŭre lumos, Ĝi apartenas al mi kaj al mia nacio.
Ho lunarko! Mi petas vin, ne timu, Sed ridetu super la brava nacio; kial estas ĉi malamo? Se vi koleros vana estos la sangoofero. Liberon plene rajtas la nacio, kiu gloras Dion.
Turkio
Norda Kipro
