Nebulozo de Andromedo

Туманность Андромеды
literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro	Ivan Efremov
Lingvoj
Lingvo	rusa lingvo
Eldonado
Eldondato	1957
Eldonejo	Publishing house "Molodaya Gvardiya"
Ĝenro	sciencfikcio • utopia fikcio
Roluloj Dar Veter vd

La Nebulozo de Andromedo (ruse Туманность Андромеды, Tumannost Andromedj) estas sciencfikcia romano verkita de la sovetia verkisto kaj paleontologo Ivan Efremov. Publikigita en 1957, ĝi estas konsiderata unu el la plej gravaj verkoj de sovetia sciencfikcio. La romano priskribas utopian estontecon, kie homaro atingis altan nivelon de teknologia kaj socia evoluo, kaj esploras temojn pri kosma esplorado, komunismo kaj homa kunlaboro. Ĝi estis tradukita en multajn lingvojn, inkluzive de Esperanto fare de Jurij Finkel , kaj adaptita en samnoma filmo en 1967.

Superrigardo

La romano, verkita inter 1955 kaj 1956, estas la unua parto de trilogio, kiun sekvas la novelo La Koro de Serpento (1958) kaj la romano La Horo de Bovo (1968). Ĝi prezentas efremov-an vizion de komunisma estonteco, kie homoj kunlaboras tutmonde kaj esploras la kosmon per altnivela teknologio. La verko antaŭvidis inventojn kiel borazono, kosmosondiloj, ekzoskeletoj kaj jona propulso, kiuj poste fariĝis realaĵoj aŭ konceptoj en scienco. La romano ankaŭ estas rimarkinda pro sia optimisma tono, kontraste al la distopiaj tendencoj de okcidenta sciencfikcio de la epoko.

Intrigo

La rakonto okazas en malproksima estonteco, kie homaro establis tutmondan komunisman civilizon nomitan la "Granda Ringo", kiu kunligas diversajn planedojn per komunikado kaj kosmovojaĝoj. La intrigo sekvas la skipon de la kosmoŝipo Tantra, kiu entreprenas mision por esplori la hejmplanedon de eksterterana raso. Dum la vojaĝo, ili malkovras, ke artefarita radioaktiveco detruis preskaŭ ĉiun vivon sur tiu planedo.

Survoje hejmen, la kosmoŝipo estas kaptita de la gravita forto de "fera stelo" (neŭtrona stelo) kaj devas alterstatistiko sur planedo orbitanta tiun stelon. La skipanoj alfrontas danĝerojn, inkluzive de predantoj, kiuj detruas la ŝipon. La rakonto interplektas plurajn intrigojn, inkluzive de la laboro de sciencistoj sur Tero, kiuj ricevas mesaĝojn de la Galaksio de Andromedo, situanta je distanco de 1 500 000 lumjaroj, senditajn antaŭ 150 000 jaroj. Tiuj mesaĝoj malkaŝas informojn pri la eksterterana civilizo, instigante filozofiajn diskutojn pri la evoluo de inteligentaj specioj.

Aliaj intrigoj fokusiĝas sur la vivo en la utopia Tero, kie edukado, scienco kaj arto floris, kaj sur romantikaj kaj etikaj dilemoj de la ĉefroluloj, kiel Dar Veter, Mven Mas kaj Veda Kong. La romano finas kun espero por estonta kontakto kun alimondaj civilizacioj kaj plua evoluo de la homaro.

Kultura signifo

• Nebulozo de Andromedo* estis pionira en sovetia sciencfikcio, influante postajn verkistojn kiel fratoj Strugackij. Ĝia optimisma vizio kontrastis kun la malvarm-milita paranojo de okcidentaj verkoj, kiel *La Milito de la mondoj* de H. G. Wells. La romano ankaŭ inspiris sciencajn diskutojn pri kosma komunikado, kiujn poste esploris organizoj kiel SETI. Tamen, kelkaj kritikistoj notis, ke la ideologia emfazo de la romano pri komunismo povas ŝajni tro didaktika por modernaj legantoj.

Adaptaĵoj

La romano estis adaptita en la sovetian filmon *La Nebulozo de Andromedo* (1967), reĝisorita de Jevgenij Ŝerstobitov kaj ĉefroligita de Sergej Stoljarov. La filmo planis esti la unua epizodo de serio, sed pliaj partoj ne estis produktitaj pro la morto de Stoljarov. La filmo restas fidela al la romano, kvankam ĝi simpligas kelkajn filozofiajn temojn pro tempolimoj.

En Esperant apris

• Nebulozo de Andromedo. tradukita fare de Jurij Finkel kaj eldonita Monda Asembleo Socia, la 11-an de marto 2018, 340 paĝoj, ISBN‎ 978-2369601227 (= MAS-libro 32)

La malantaŭkovrilo priskribas la verko jene:

„ Impresanta panoramo de la estonteco sur la unuiĝinta Tero, socio de principe novaj homoj. Ili solvis plej multajn sociajn kaj teĥnikajn problemojn, rekonstruis la planedon, trasforminte ĝin en florantan ĝardenon, eliris al la steloj, aniĝis al la «Granda Ringo» de komunikado kun aliaj civilizoj kaj prepariĝas venki la lastajn barojn, per kiuj la leĝoj de la naturo limigas rapidon de interstela komunikado. La kvintesenco de sociaj kaj filozofiaj meditoj de Ivan Efremov pri malproksima estonteco iĝis la grandskala romano kaj senekzempla en la sovetia literaturo, «La Nebulozo de Andromedo», verkita en la 1955-1956-aj jaroj. Elstara sciencisto-paleontologo kaj rimarkinda humanisma pensulo, Efremov restis en la historio de beletro ne nur kiel aŭtoro de pluraj aventuraj kaj historiaj verkoj, sed ankaŭ kiel efektiva fondinto de la sovetia sciencfikcio. Ĝuste lia granda utopio "La Nebulozo de Andromedo» malfermis vojon en literaturon por kelkaj generacioj de sovetiaj sciencfikciaj verkistoj kaj por ĉiam ŝanĝis la imagon de milionoj da legantoj pri tio, kia devas esti sovetia sciencfikcio. La verkoj de Efremov, eposaj, vastaj kaj vere belaj, jam dum multaj jardekoj legiĝas tiel, kvazaŭ ili estus verkitaj hieraŭ. ”

Vidu ankaŭ

• Sciencfikcio
• Utopio
• Kosmoesplorado
• Eksterteranoj en popola kulturo