Passiflora edulis
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Passiflora edulis f. flavicarpa
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| L. | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Passiflora edulis estas specio el la Pasifloracoj (Passifloraceae). Ĝi apartenas al la ggrupo de genro de la Pasifloroj (Passiflora). La speci -epiteto edulis signifas „manĝebla“. Interne de la specio oni distingas diversaj kultivaroj kaj formoj inter ili forma edulis (purpurgranadilo) kaj forma flavicarpa (flava geanadilo) havas grandajn ekonomiajn signifojn. La fruktoj nomiĝas en la Eŭropa fruktkomerco pasifrukto aŭ marakujo
Disvastigo[redakti | redakti fonton]
Passiflora edulis venis origine el Brazilo, Paragvajo kaj la norda parto de Argentino. Pro iliaj fruktoj la planto estas kultivataj an la subtropikoj kaj tropikoj de ka tuta mondo. La formo edulis estas pli malvarmotolerebla ol la formo flavicarpa.
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Passiflora edulis estas lignigita grimplanto, kies branĉoj fariĝas ĝis dek metrojn. Ĝi havas ĉirojn por grimpi.
La frukto estas bero. La formo edulis havas frukton kiu estas granda kiel kokinovo kaj estas sulkiganta en matura stato. La formo flavicarpa estas pli grandaj (ofte ok ĝis dekdu centimetrojn) kaj mature glatŝela kaj flava. La interno der la bero havas sukan kaj ĵelan pulpon.
Uzado kaj Enhavosubstanco[redakti | redakti fonton]
La manĝeblaj fruktoj de Passiflora edulis estas manĝeblaj freŝe kaj oni faras el ĝi sukon. La suko de la pasifrukto ennhavas sukeron (saĥarozo, glukozo, fruktozo) aj organika acidoj citronacido kaj pomacido). La Vitamino-C-enhavo estas avaraĝe 30 ĝis 50 mg / 100 ml; krome la bero enhavas niacino kaj [riboflavino]] (vitamino B2).
P. edulis f. edulis:
fermita frukto
P. edulis f. edulis:
malfermita frukto
P. edulis f. flavicarpa:
frukto fermita kaj malfermita
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Wolfgang Franke: Nutzpflanzenkunde, nutzbare Gewächse der gemäßigten Breiten, Subtropen und Tropen. 3. Auflage, Thieme, Stuttgart/New York, NY 1985, ISBN 3-13-530403-5.
- Karl Herrmann: Exotische Lebensmittel. 2. Auflage, Springer, Berlin u. a. 1987, ISBN 3-540-16830-3.
- Bettina Ulmer, Torsten Ulmer: Passionsblumen. Selbstverlag, Witten 1997, ISBN 3-00-000684-2.
