Peltro

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Detalo de peltra forktenilo de Norvegio, kiu montras tri bildojn: la reĝo Olavo la 2-a Haraldsson (kelkfoje Sankta Olavo), liaj kunbatalantoj, kaj vikingŝipo.

Peltro estas molebla metala alojo konsistanta el stano (85–99%), antimono (ĉirkaŭ 5–10%), kupro (2%), bismuto, kaj foje arĝento.[1] Kupro kaj antimono (kaj, en antikveco, plumbo) funkcias kiel malmoligiloj, sed plumbo povas esti uzita en pli malaltaj klasoj de peltro, aldonante bluetan nuancon. Peltro havas malaltan fandopunkton, ĉirkaŭ 170–230°C, depende de la preciza miksaĵo de metaloj.[2][3]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Kathryn RICHARDSON, Pewter Casting Alloys (Petra fandalojaro), Northern Smelters
  2. Belmont Metals (angle)
  3. Gordon CAMPBELL, Grove encyclopedia of decorative arts (enciklopedio de dekoraciaj artoj, angle). Oxford Univ. Press, 2006, paĝo 207. (ISBN 978-0-19-518948-3)