Pierre Claude François Daunou

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de Honora Legio vd

Postenoj
Postenoj	Member of the Council of Five Hundred • member of the Chamber of Peers • President of the National Convention • Q99197615 vd

**Pierre Claude François Daunou**
Pierre Claude François Daunou
Persona informo
Naskiĝo	18-an de aŭgusto 1761; en Boulogne-sur-Mer
Morto	20-an de junio 1840 (78-jaraĝa); en Parizo
Loko de sepulto	Tombejo Père-Lachaise vd
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Profesio
Alia nomo	Le Président de la Convention nationale vd
Okupo	politikisto • arkivisto • historiisto • profesoro vd
Aktiva en	Parizo vd
Postenoj
Postenoj	Member of the Council of Five Hundred • member of the Chamber of Peers • President of the National Convention • Q99197615 vd
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de Honora Legio vd
Membrecoj
Membrecoj	Konsilio de la Kvin Centoj • Akademio de Sciencoj Moralaj kaj Politikaj • Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Pierre Claude François DAUNOU (Franca prononco: [doNU]; 18a de aŭgusto 1761 – 20a de junio 1840) estis franca politikisto de la Franca Revolucio kaj de la Imperio. Verkisto kaj historiisto, li servis kiel nacia arkivisto dum la Imperio kaj la Resurtronigo, kontribuis per unu volumo al la verko "Histoire littéraire de la France", kaj publikigis pli ol du dek volumoj de prelegoj kiujn li faris en la katedro de historio kaj etiko en la Kolegio de Francio.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Li ekkarieris kiel pastro kaj instruisto pri beletro, filozofio kaj teologio en kelkaj religiaj universitatoj. Poste li aliĝis al la Revolucio el la flanko de la klerikaro, estis modera, voĉdonis kontraŭ ekzekuto de la reĝo kaj alproksimiĝis al la Ĝirondanoj, pro kio li suferis malliberecon dum preskaŭ unu jaro. oste li partoprenis en redakto de konstitucio kiu rezultis en la Direktoraro kaj de tiu kiu rezultis en la Konsularo. En la finaj jaroj de sia kariero li dediĉis sin ĉefe al verkado.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

De l'influence de Boileau sur la littérature française, 1787
Étendue et limites de la puissance paternelle, 1788
Essai historique sur la puissance temporelle des papes, 1799
Continuation de l'Histoire de Pologne de Claude-Carloman de Rulhière, 1807
Continuation de la collection des Historiens de France, ouvrage commencé par le bénédictin dom Bouquet, et de l’Histoire littéraire de la France
Discours sur l'état des lettres au XIIIe siècle (Ducrocq, 1860)
Essai sur les garanties individuelles que réclame l'état actuel de la société, 1819

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

François-Auguste Mignet, l’Éloge de Daunou à l'Académie des sciences morales et politiques.
Victor Le Clerc kaj Benjamin Guérard, Notices étendues.
Gérard Minart, Pierre Daunou, l'anti-Robespierre, Privat, 2001.