Placo de la Mirakloj
| Placo de la Mirakloj | ||
|---|---|---|
| Monda heredaĵo | ||
| ||
| Aera vido de la placo | ||
| Lando |  Italio
| |
| Tipo | kultura heredaĵo | |
| Kriterioj | i, iii, iv, v | |
| Fonto | 827 | |
| Regiono** | Eŭropo kaj Nordameriko | |
| Geografia situo | 43° 43′ 24″ N, 10° 23′ 43″ O (mapo)43.72333333333310.395277777778Koordinatoj: 43° 43′ 24″ N, 10° 23′ 43″ O (mapo) | |
| Koordinatoj | 43° 43′ 24″ N 10° 23′ 43″ O / 43.72333 °N, 10.39528 °O (mapo) | |
| Registra historio | ||
| Registrado | 1987 (11-a sesio) | |
| Plie | 2007 | |
| * Traduko de la nomo en la listo de la monda heredaĵo. ** Regiono laŭ Unesko. | ||
La Placo de la Mirakloj (itale: Piazza dei Miracoli) aŭ Placo de la Katedralo (Piazza del Duomo) estas ampleksa areo murigita en la urbokerno de Pizo, Toskano (Italio) famkonata kiel unu el la ĉefaj centroj de la mezepoka arto de la mondo. Parte pavimita kaj parte kovrita de herbo, ĝin regas kvar grandaj religiaj konstruaĵoj : la Katedralo, la Oblikva turo de Pizo, (la sonorilturo de la katedralo), la Baptisterio kaj la Tombejo.
La nomo Piazza dei Miracoli estis kreita de la verkisto kaj itala poeto Gabriele d'Annunzio en sia romano Forse che sì forse che no (1910). En 1987 la placo estis deklarata Monda heredaĵo de Unesko.