Reĝaj palacoj de Abomejo
Reĝaj palacoj de Abomejo | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
palaco, Historical Museum of Abomey [+] | ||||||||||||||||||||||||||
Lando | Benino | |||||||||||||||||||||||||
Regiono | Departemento Zou | |||||||||||||||||||||||||
Situo | Abomejo | |||||||||||||||||||||||||
- koordinatoj | 7° 11′ 11″ N, 1° 59′ 38″ O (mapo)7.186451.9940027777778Koordinatoj: 7° 11′ 11″ N, 1° 59′ 38″ O (mapo) | |||||||||||||||||||||||||
Akvokolektejo | 0,48 km² (48 ha) [+] | |||||||||||||||||||||||||
Areo | 0,48 km² (48 ha) [+] | |||||||||||||||||||||||||
Reĝaj palacoj de Abomejo | ||||||||||||||||||||||||||
Vikimedia Komunejo: Royal Palaces of Abomey [+] | ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
La Reĝaj palacoj de Abomejo estas argilkonstruaĵoj starigitaj de la nagooj por iliaj monarkoj ekde la duono de la 17-a jarcento ĝis la fino de la 19-a. Dek du sinsekvaj reĝoj konstruigis siajn palacojn en la sama urbo ene de murigita ejo. Nur unu el ili, la reĝo Akabo konstruigis ĝin ekstere.
La monumenta aro estis aldonita al la listo de Monda heredaĵo de Unesko kaj en ĝia ruĝa listo. Pro tornado en 1985, la urbo Abomejo estis damaĝita kune kun la palacoj kaj muzeoj.
De tiam, pluraj programoj pri konservado realiĝis por restaŭrado de la monumentoj kiuj estas la lastaj spuroj de la monarkia dinastio. Danke al la konstanta laborado, en 2007, ĝi estis forigita el la ruĝa listo.
Abomejo en Esperanto
[redakti | redakti fonton]En la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kaj poste la japana pentristo Hokusajo kiuj montras al li laŭvice la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, kaj poste venas la vico de Fidiaso, kaj poste Maria Sklodovska, kiuj montras al Utnoa la mirindaĵojn de Eŭropo. La venonta ĉiĉerono estas Akenatono kiu montras interesaĵojn el Afriko kaj poste prezentas la venontan ĉiĉeronon nome Sunĝata Kejta; tiu omaĝas la historian gravon de la areo:
|
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Abel Montagut, Poemo de Utnoa. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 123-124.