Reakciulo

Joseph de Maistre (1810). Reakcia teoriulo kiu, kiel Bonald kaj Chateaubriand, justigis la monarkian restaŭradon en Francio.

Statuo de Marcelino Menéndez y Pelayo, plej grava reprezentanto de la hispana reakcia pensaro inter la 19a kaj 20a jarcentoj, en la Nacia Biblioteko, Madrido.

Reakciulo (aŭ reakcia) estas termino referencanta al ideologioj aŭ personoj kiuj celas staraigi staton iel antaŭan al tiu nuna. Ĝi originiĝis kiel pejorativa esprimo por aludi, ekde la Franca Revolucio, al tio kio estas opozicia al la revolucio, kiel sinonimo de kontraŭrevolucia. Tiu identigo nuanciĝis pro la posta etendo de la koncepto «revolucio», kio faris, ke la ankaŭ la koncepto «reakcio» ŝanĝis al alia signifo, pasante el kutima identigo kun la opozicio inter la terminoj progresisma kaj konservisma, kiuj propre aludis dekomence al tute aliaj politikaj sintenoj.

Bibliografio

• Miguel Artola, La burguesía revolucionaria (1808-1874), Alianza, 1973.
• Miguel Martínez Cuadrado, La burguesía conservadora (1874-1931), Alianza, 1973.
• Jorge Novella, El pensamiento reaccionario español, 1812-1975: tradición y contrarrevolución en España, Biblioteca Nueva, 2007, ISBN 8497425480, p. 155 kaj venontaj. (Menéndez Pelayo, martillo de herejes).

Vidu ankaŭ

• Reakcio