Ruĝbarba abelmanĝulo
Ruĝbarba abelmanĝulo | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ruĝbarba abelmanĝulo
| ||||||||||||||
Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Nyctyornis amictus (Temminck, 1824) | ||||||||||||||
Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Ruĝbarba abelmanĝulo Nyctyornis amictus estas granda specio de abelmanĝulo, tio estas birdo de la familio de Meropedoj, kiu troviĝas en la Hindomalaja subregiono de Sudorienta Azio kaj pli precize en Birmo, Tajlando kaj Indonezio. Tiu specio troviĝas en malferma kamparo en makuloj de densa arbaro.
Kiel aliaj abelmanĝuloj, ili estas kolorplenaj birdoj kun longaj vostoj, longaj subenkurbitaj kaj akrapintaj bekoj kaj pintaj flugiloj. Ili estas grandaj abelmanĝuloj, ĝenerale verdaj, kun ruĝa makulo (pli purpura en frunto) el la vizaĝo kiu etendiĝas al suba gorĝo kvazaŭ formante la “barbon”, kiu nomigas la specion. Estas iome da blueca brido ĉirkaŭ la bekobazo kaj la okulirizo estas flaveca.
Kiel aliaj abelmanĝuloj, ili manĝas ĉefe insektojn, nome abeloj, vespoj kaj krabroj, kiuj estas kaptataj dumfluge el gvatejoj kaŝutaj inter foliaro. Ili ĉasas solaj aŭ en paroj, plie ol en aroj, kaj sidas senmove dumlonge antaŭ persekuti sian predon.
Kiel aliaj abelmanĝuloj, ili nestumas en tuneloj ene de sablaj riverbordoj, sed ne formas koloniojn.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- BirdLife International (2004). Nyctyornis amictus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 27a Februaro 2007. Ne minacata
- The Hamlyn photographic guide to birds of the world, enkonduka de Christopher Perrins; eldonisto: Andrew Gosler, Londono : Hamlyn, 1991, ISBN 0-600-57239-0