Ruĝvanga papago
 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Masklo de Ruĝvanga papago en Papuo-Nov-Gvineo
| ||||||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Geoffroyus geoffroyi (Bechstein, 1811) | ||||||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||||||
Ruĝvanga papago (Geoffroyus geoffroyi) estas specio de papago en la familio Psittaculidae trovebla en Indonezio, Papuo-Nov-Gvineo kaj la pinto de norda Kvinslando, Aŭstralio.[1] Estas 17 subspecioj nuntempe agnoskitaj. Ĝi estas fortika mallongvosta papago kun elstara verda plumaro. Ĝi montras seksan diformismon; la plenkreska masklo havas ruĝajn vangojn kaj malvajn nukon kaj kapopinton, sed la ino estas pli senkolora kun bruna kapo.
Taksonomio
[redakti | redakti fonton]La ruĝvanga papago estis por unua fojo priskribita de la germana natursciencisto Johann Matthäus Bechstein, 1811. Ĝi estas unu el la kvar specioj klasitaj en la genro Geoffroyus. Tiu genro estis foje enmetita en Psittinus. Proponitaj rasoj sumbavensis kaj tjindanae estas sinonimoj de floresianus; stresemanni de rhodops; explorator povus esti sinonima kun rhodops.[2]
Subspecioj
[redakti | redakti fonton]
Oni agnoskis dek sep subspeciojn de Ruĝvanga papago.[2]
- G. g. cyanicollis (Müller, 1841) Nordaj Molukoj
- G. g. obiensis (Finsch, 1868) Obi-insuloj, Nordcentraj Molukoj
- G. g. rhodops (Schlegel), 1864 Sudaj Molukoj
- G. g. explorator Hartert, 1901 Seram Laut (SOr de Seram)
- G. g. keyensis Finsch, 1868 Kai-insuloj
- G. g. floresianus Salvadori, 1891 Okcidentaj Malgrandaj Sundoj
- G. g. geoffroyi (Bechstein, 1811) estas la nomiga subspecio kaj troviĝas en Orientaj Malgrandaj Sundoj
- G. g. timorlaoensis Meyer, 1884 Tanimbaroj
- G. g. pucherani Souancé, 1856 Insuloj de Okcidenta Papuo kaj Nordokcidenta Nov-Gvineo
- G. g. minor Neumann, 1922 Norda Nov-Gvineo
- G. g. jobiensis (Meyer, 1874) Japen kaj Mios Num, Golfo Sarera
- G. g. mysoriensis (Meyer, 1874) Biak kaj Numfor, Golfo Sarera
- G. g. orientalis Meyer, 1891 Huon Duoninsulo de nordorienta Nov-Gvineo. Eble ĝi ne estas diferenca el aruensis; la krono de la masklo estas iom pli pala.[3]
- G. g. sudestiensis De Vis, 1890 Misima kaj Vanatinajo en Ludovik-Insularo
- G. g. cyanicarpus Hartert, 1899 Rossel Insulo en Ludovik-Insularo
- G. g. aruensis (Gray, 1858) Aru Insularo, Suda Nov-Gvineo, insuloj de Orienta Papuo
- G. g. maclennani (William David MacGillivray, 1913) plej Norda Kvinslando
Aspekto
[redakti | redakti fonton]
Kaj la masklo kaj la ino de ruĝvangaj papagoj havas ĉefe brilverdan plumaron kaj fortikan korpon kun mallonga vosto. La plenkreska masklo havas roz-ruĝajn vangojn kaj vizaĝon kun blu-malva malantaŭo de la kapo kaj krono, kaŝtankolorajn flugilkovrilojn, bluan subflugilon, kaj koralrozkoloran supran mandiblon. La ino havas brunan kapon kaj pli olivbrunajn vangojn kaj gorĝon, kaj tute brungrizan bekon. Ankaŭ junuloj havas la olivecan nuancon, sed iliaj kapoj estas pli verdaj. Ĉiuj ruĝvangaj papagoj havas flavajn okulojn.[3] Iliaj bekoj estas dezajnitaj por manĝi semojn kaj fruktojn. Ilia rapida kaj rekta flugmaniero estas distinga kaj simila al tiu de sturno. Ilia krio estas "metaleca". Tipaj korpodimensioj estas: alto 250 mm, longo 203 mm, kaj enverguro 135 ĝis 155 mm.[4]
Distribuado kaj habitato
[redakti | redakti fonton]La ruĝvanga papago troviĝas en la Kabjorka Duoninsulo, Aŭstralio, Indonezio, Orienta Timoro, kaj Papuo-Nov-Gvineo kaj pluraj aliaj insuloj en la regiono. Ĝiaj naturaj vivejoj estas subtropikaj aŭ tropikaj sekaj arbaroj, subtropikaj aŭ tropikaj humidaj malaltebenaĵaj arbaroj, kaj subtropikaj aŭ tropikaj mangrovarbaroj. Ili vivas laŭlonge de riveretoj kaj en arbaroj.[5][4]
Kutimaro
[redakti | redakti fonton]Ruĝvangaj papagoj kutime vivas en paroj, kaj en malgrandaj familiaj grupoj ekster la reprodukta sezono. Dum la reprodukta sezono la birdoj kutime troviĝas en paroj, sed oni scias malmulte pli pri ilia aminduma konduto en la naturo. Ili kutime estas sufiĉe timemaj, krom dum manĝado. Dum manĝado ili kolektiĝas en grandaj grupoj, kaj ili estas tre bruemaj kaj okulfrapaj. Ili nur marŝas mallongajn distancojn, ĉar iliaj piedoj ne estas strukturitaj por marŝado, sed por ripozado.[4]
Ili serĉadas manĝaĵojn kaj ilia dieto konsistas el semoj, fruktoj (ĉefe figoj), floroj kaj nektaro.[4] Fruktoj kaj semoj de Corymbia papuana, Casuarina papuana kaj skvamfrakseno (Ganophyllum falcatum) estas inter tiuj registritaj kiel dieteroj.[3]
Dum la reprodukta sezono la ina birdo elfosas sian neston en putranta arbobranĉo. Ovodemetado kutime enhavas tri ovojn.[4]
Konservostatuso
[redakti | redakti fonton]La specio havas grandan teritorion. Ekzistas nekonata nombro da individuoj, sed oni supozas, ke ilia nombro estas stabila. Ilia konserva statuso estas klasifikita kiel Malplej Zorgiga fare de la IUCN.[5][6]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Species profile—Geoffroyus geoffroyi (red-cheeked parrot). Queensland Government. Alirita 2024-04-04 .
- ↑ 2,0 2,1 Red-cheeked Parrot (Geoffroyus geoffroyi). Internet Bird Collection. Alirita 5a de Junio 2011 .
- ↑ 3,0 3,1 3,2 [1973] (1978) Parrots of the World, 2‑a eldono, Melbourne Australia: Landsdowne Editions, p. 178–83. ISBN 0-7018-0690-7.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Red-cheeked Parrot. Honolulu Zoo. Arkivita el la originalo je 27a de Septembro 2011. Alirita 5a de Junio 2011 .
- ↑ 5,0 5,1 BirdLife International (2012). “Geoffroyus geoffroyi”, IUCN Red List of Threatened Species 2012. Alirita 26a de Novembro 2013..
- ↑ Red-cheeked Parrot Geoffroyus geoffroyi. BirdLife International. Alirita 5a de Junio 2011 .
- (1998) Parrots: A Guide to Parrots of the World. Juniper & Parr. ISBN 0-300-07453-0.
- Forshaw, Joseph M.. (2006) Parrots of the World; an Identification Guide, Bildoj de Frank Knight, Princeton University Press. ISBN 0-691-09251-6.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]
| ||||||||||||||||||