Ĝi entenas facilajn klarigojn ilustritajn pri natursciencaj fenomenoj per dialogoj. La dialogoj de tiu verko estas vere pura literatura ĝenro, tre uzata ekde la Renesanco kiel metodo disvastigi ideojn (vidu Sokrata metodo kaj Dialektiko). La verko celas altniveligi popularsciencon en Esperanto kaj, eble, estas unu el nuraj sciencaj verkoj en nia lingvo, tiu faras la verko esenca al kiuj volas plene posedi Esperanton aŭ eĉ ekscii pri sciencaj temoj, kvankam la verko jam iom ĝisdatiĝis science post pli da 35 jaroj: por fakuloj povas esti iom banala aŭ erareteca, sed por novuloj tre interesa kaj faciliga.
„ Fundamentaj demandoj el fiziko, biologio kaj evoluismo babile prezentitaj per lingvaĵo vigle viva! Libroforma eldono de eĥa artikolserio aperinta en "Homo kaj Kosmo". Enhavo plejparte reverkita kaj plikompletigita. Tutpaĝaj grafikaĵoj kaj klarigaj bildoj. ”
„ Per esprimoriĉa, sprita kaj ĵongla stilo Alberto Fernández prezentas al ni en superbaj sintezoj la vertiĝo-donan profundon de la universo kaj de la vivo, la imponan majeston de spektaklo, kiu estas vera regalo por la menso kaj la sento...Se al tio ni aldonas, ke la ilustroj, la tipografio kaj la ĝenerala aranĝo de la libro estas unuarangaj, la konkludo evidentas : ni troviĝas ankaŭ verko de escepta valoro, kiu prestiĝas sian aŭtoron, Esperanton kaj la serion "Stafeto". ”
„ Kio estas entropio, aŭ bariono, aŭ mejozo? Tradicie oni penas klarigi tiaspecajn nociojn per sekaj prelegoj kun matmatikaj obtuzaĵoj. Nun, bonŝance, por modernaj konceptoj estas moderna libro - Senĝenaj Dialogoj de Alberto Fernández. La libro anstataŭas pedantan prozon per distra interpolado de triopo longe konata al la legantoj de la popular-scienca revuo Homo kaj Kosmo - Terano, la saĝa scienculo, kaj liaj adoleskaj genevoj, Dubinja kaj pensuto. La libron konsistigas dek sep dialogoj el tiu revuo, kaj tri novaj, ĉiuj zorge aktualigitaj kaj terminologie konformigitaj al Plena Ilustrita Vortaro. Ĉe la fino troviĝas tabeloj de kromaj novaj vortoj, aldonaj klarigoj kaj konsultita literaturo. Komencante per enketoj pri la misteraĵoj de gravito kaj tempo, la dialogantoj progresas al la mikromondo de la atomo kaj la fizikaj leĝoj de determinismo kaj hazardo. Poste diskutiĝas la evoluo de vivaj estaĵoj ĝis ties nuna kulmino, la Homo. La interŝanĝoj estas ĉiam spritaj, kelkfoje ridigaj, kaj la aŭtoro montras eksterordinaran talenton anticipi la demandojn de la leganto. Encerbigante la sciencan enhavon, oni aldone akiras altrangan vortrezoron tre utilan en nia teknika mondo. La lingva stilo estas senriproĉa, kaj la pensigaj desegnaĵoj de Jan Verwest kaj klarigaj ilustraĵoj de la aŭtoro same elstaras. ”
