Senpaga vendejo
Senpaga butiko, ankaŭ konata kiel donacbutiko, estas privata, socie aŭ politike motivigita projekto kiu disponigas novajn aŭ uzitajn erojn senpage. Kompakta speciala formo de senpagaj butikoj estas tielnomitaj senpagaj skatoloj, ankaŭ konataj kiel donu skatolojn, donu kaj prenas bretojn aŭ interŝanĝajn bretojn .
Kiel ĝi funkcias
[redakti | redakti fonton]
montri kiel 360° panoramo
En senpaga butiko, aĵoj kiuj povas esti utilaj al aliaj vizitantoj povas esti dividitaj aŭ interŝanĝitaj. Ĉi tio permesas al vizitantoj kunporti ekspoziciitajn objektojn. Preni la erojn kun vi ne estas ligita al bezona kontrolo, kiel ofte okazas ĉe manĝbankoj kaj vestaĵbutikoj. Kontraste al bonfaraj organizoj, multaj senpagaj butikoj kaj donacgrupoj estas kutime rilataj al politikaj celoj. [1]
Multaj vendejoj nur permesas novajn, neuzatajn, aŭ bone konservitajn, uzeblajn erojn. Manĝaĵoj kiel marmelaĵoj, mielo kaj longvivaj konservaĵoj ankaŭ povas esti ofertitaj. Ofte estas limigoj pri la nombro da eroj, kiujn vi povas alporti en certajn areojn. Foje oni petas homojn liveri malpli da certaj aferoj, foje estas akceptaj haltoj .
Uzantoj povas kunhavigi pli grandajn kaj malfacile transporteblajn erojn (kiel mebloj, bicikloj, maŝinaro, fridujoj) unu kun la alia uzante notojn afiŝitajn sur anonctabulo - kaj en individuaj kazoj, ili ankaŭ povas oferti reciprokan helpon.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Jürgen Klute, Sandra Kotlenga: Sozial- und Arbeitsmarktpolitik nach Hartz: fünf Jahre Hartzreformen. Bestandsaufnahme - Analysen - Perspektiven, 2008, ISBN 3-940344-33-8, S. 249, online.