Shádda
La ŝadda aŭ taŝdīd (arabe شدّة, šadda, «enfazo») estas helpografemo de la araba alfabeto, kiu indikas la duobligon aŭ longan kvanton de la konsonanto, sur kiu ĝi estas.[1]
Ĝi estas unu el la diakritaj signoj (harakat) uzataj de la araba alfabeto, kaj markas longan aŭ duoblan konsonanton. Funkcie, ĝi estas ekvivalento al la duobligo de konsonantoj en granda kvanto de eŭropaj lingvoj, kaj tiele oni transliteratumas ĝin. Ekz.: رُمَّان, rummān, «granato»; كُتَّاب, kuttāb, «verkistoj».[1]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 Corriente, Federico (1980). «Lección 3.ª: Grafonomía». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 41-51. ISBN 84-7472-017-6.