Socio
Ĉi tiu artikolo temas pri sociologia koncepto. Por informoj pri biologia koncepto, vidu la artikolon bonsociemo._1.jpg)
Socio laŭ NPIV estas "reto de dependecoj kaj reciprokaj kondiĉoj inter homoj loĝantaj sur iu teritorio kaj iliaj interrilatoj…". Ĉi tiu difino estas simila al tiu de Karl Marx. En malpli strikta senco la vorto estas uzata por tuto da homoj tiel kunloĝantaj. Grava karaktero de la homa socio estas ĝia organizo laŭ teritoria (landoj, urboj), etno-kultura (etno, religio, lingvo, raso) aŭ socio-ekonomika (socia grupo, ekonomiko) vidpunktoj. El tiuj faktoroj tamen nur la loka (teritoria) kunvivado kreas sociojn, ĉar nur ĝi devigas homojn interrilati transe de komunaj interesoj. Do ekzemple la Interreto ja eble havas sian kulturon, sed ne difinas socion.
Homa socio estas grupo de homoj implikitaj en persista interpersona rilatado, aŭ granda socia grupiĝo dividanta la saman geografian aŭ socian teritorion, tipe kondiĉigitan de la sama politika aŭtoritato kaj dominaj kulturaj atendoj. Homaj socioj estas karakterizitaj per padronoj de rilatoj (sociaj rilatoj) inter individuoj kiuj dividas karakterizan kulturon kaj instituciojn; antaŭfiksita socio povas esti priskribita kiel la finsumo de tiaj rilatoj inter ties konsistigaj membroj. En la soci-sciencoj, pli granda socio ofte elmontras tavoliĝon aŭ dominecajn padronojn en subgrupoj.
Tiom kiom ĝi estas kunlabora, socio povas rajtigi siajn membrojn utili en maniero kiel ne alimaniere estus ebla sur individua bazo; kaj individuaj kaj sociaj (komunaj) avantaĝoj povas tiel esti distingitaj, aŭ en multaj kazoj trovitaj koincidaj.
Socio ankaŭ povas konsisti el similmensaj homoj regitaj memstare per propraj normoj kaj valoroj ene de domina, pli granda socio. Tio foje estas prisignita kiel subkulturo, esprimo uzita grandskale ene de kriminologio.
Pli larĝe, kaj precipe ene de strukturisma pensaro, socio povas esti ilustrita kiel ekonomia, socia, industria aŭ kultura infrastrukturo, formita de, kvankam aparta de, multfaceta kolekto de individuoj. En tiu konsidero socio povas signifi la objektivajn rilatojn kiuj homoj havas kun la materia mondo kaj kun aliaj homoj, prefere ol "aliaj homoj" preter la individuo kaj sia konata socia medio.
Membroj de socio povas esti de malsamaj etnoj. Socio povas esti partikulara etno, kiel ekzemple la saksoj; nacio-ŝtato, kiel ekzemple Butano; aŭ pli larĝa kultura grupo, kiel ekzemple okcidenta socio. La vorto socio ankaŭ povas rilati al fakorganizita asocio de homoj por religiaj, bonintencaj, kulturaj, sciencaj, politikaj, patriotaj, aŭ aliaj celoj. "Socio" eĉ povas, kvankam pli per metaforo, rilati al socia organismo kiel ekzemple formiko-kolonio aŭ ĉiu kooperativo, ekzemple, en kelkaj formuliĝoj de artefarita inteligenteco.
Socio en vasta senco estas iu ajn el la historie fariĝintaj formoj de la moderna agado de homoj, kunvivantaj pro komunaj interesoj kaj havantaj komunajn kutimojn kaj komunajn leĝojn. En alia, pli malvasta senco ĝi estas historia konkreta tipo de socia sistemo, difinita formo de sociaj rilatoj (ekz. feŭda socio, kapitalisma socio, ktp.).
Etimologio kaj uzokutimo
La termino devenas de la latinaj esprimoj socius (= kunulo) kaj el tio tra societas (= bona rilato inter pluraj membroj de amikaro aŭ kunularo). En diversaj latinidaj lingvoj ekzistas el sama radikdeveno du vortoj aŭ unu vorto kun du signifoj pli malpli korespondaj al esperantaj socio kaj societo. La eta sufikso klare montras en Esperanto la diferenco inter socio (homaro) kaj societo kiel eta socio aŭ organizaĵo.
Adam Smith skribis ke socio "povas ekzisti inter malsamaj homoj, same kiel inter malsamaj komercistoj, ĉar ili povas senti utilecon sen iu reciproka amo aŭ afekcio, se nur ili sindetenas de farado de vundo unu al la alian."[1]
Uzite en la signifo de unuiĝo, socio estas korpo de individuoj skizitaj per la saltegoj de funkcia interligiteco, eventuale konsistante el karakterizaĵoj kiel ekzemple nacia aŭ kultura identeco, solidaro, lingvo, aŭ hierarkia strukturo.
Gravajn kontribuojn pri la temo faris ekzemple Émile Durkheim, Ferdinand Tönnies, Max Weber, Pierre Bourdieu kaj Karl Marx. Tönnies en sia verko Gemeinschaft und Gesellschaft (germane, = kunularo kaj socio) diras, ke kunularo estas ligita per reciproka fido, emocia ligilo kaj simileco. Kontraŭe la anoj de socio havas individuajn celojn kaj do estas malpli forte ligitaj al la socio.
Konceptoj
Socio, ĝenerale, traktas la fakton ke individuo havas limigitajn rimedojn kiel sendependa unuo. La homedoj ĉiam estis pli (Eta ĉimpanzo, Homo, Ĉimpanzo) aŭ malpli (Gorilo, Orangutano) sociaj bestoj, tiel ke Robinsono Kruso-similaj situacioj estas aŭ fikcioj aŭ nekutimaj kazoj al la ĉie-eco de socia kunteksto por homoj, kio falas inter antaŭsociaj kaj eŭsociaj en la spektro de besta etologio.
Homaj socioj plejofte estas fakorganizitaj laŭ siaj primaraj vivrimedoj. Sociaj sciencistoj identigis sociojn de ĉasistoj-kolektistoj, nomadajn paŝtistecajn sociojn, hortikulturistajn aŭ simple agrikulturajn sociojn, kaj intensajn agrikulturajn sociojn, ankaŭ nomitajn civilizoj. Kelkaj pripensas pri industriaj kaj postindustriaj socioj kiel kvalite diferencaj de tradiciaj agrikulturaj socioj.
Hodiaŭ, antropologoj kaj multaj sociaj sciencistoj forte kontraŭbatalas la nocion de kultura evoluo kaj rigidajn "stadiojn" kiel ekzemple tiuj. Fakte, multe antropologiaj datenoj indikis ke komplekseco (civilizo, loĝantarkresko kaj denseco, specialiĝo, ktp.) ne ĉiam prenas la formon de hierarkia socia organizo aŭ tavoliĝo.
Kulturrelativismo kiel ĝeneraligita aliro aŭ etiko havas plejparte anstataŭigitajn nociojn de "primitivulo", pli bone /pli malbone, aŭ "progreso" rilate al kulturoj (inkluzive de ilia materiala kulturo/teknologio kaj socia organizo).
Laŭ antropologo Maurice Godelier, unu kritika novaĵo en homa socio, kontraste al la plej proksimaj biologiaj parencoj de la homaro (ĉimpanzoj kaj etaj ĉimpanzoj), estas la gepatra rolo supozita fare de la maskloj, kiuj supozeble estus forestantaj en niaj plej proksimaj parencoj por kiu patreco ne estas ĝenerale determinebla.[2][3]
En politika scienco
Socioj ankaŭ povas esti strukturitaj politike. En ordo de kreskanta grandeco kaj komplekseco, ekzistas grupoj, triboj, triblandoj, kaj ŝtataj socioj. Tiuj strukturoj povas havi ŝanĝiĝantajn gradojn da politikaj rajtigoj, depende de la kulturaj, geografiaj, kaj historiaj medioj kiuj pri tiuj socioj devas kontentiĝi. Tiel, pli izolita socio kun la sama nivelo de teknologio kaj kulturo kiel aliaj socioj pli pluvivas supozeble ol unu en pli proksima proksimeco al aliaj kiuj povas trudiĝi al siaj resursoj. Socio kiu estas nekapabla produkti efikan respondon al aliaj socioj kun kiuj ĝi konkuras kutime estos inkludita en la kulturon de la konkuranta socio.
En sociologio
Sociologo Gerhard Lenski diferencigas sociojn bazitajn sur ilia nivelo de teknologio, komunikado, kaj ekonomio: (1) ĉasistoj kaj kolektantoj, (2) simple agrikulturaj, (3) avancite agrikulturaj, (4) industriaj, kaj (5) specialaj (ekz.fiŝkaptadaj socioj aŭ maraj socioj).[4] Tio estas simila al la sistemo pli frue evoluigita fare de antropologoj Morton H. Fried, konfliktoteoriulo, kaj Elman Service, integriĝo-teoriulo, kiuj produktis sistemon de klasifiko por socioj en ĉiuj homaj kulturoj bazitaj sur la evoluo de socia malegaleco kaj la rolo de la ŝtato. Tiu sistemo de klasifiko enhavas kvar jenajn kategoriojn:
- Grupo de ĉasistoj-kolektistoj (kategoriado de devoj kaj respondecaj kampoj).
- Tribaj socioj en kiuj ekzistas kelkaj limigitaj kazoj de socia rango kaj prestiĝo.
- Plurtavolaj strukturoj gviditaj fare de ĉefoj.
- Civilizoj, kun kompleksaj sociaj hierarkioj kaj fakorganizitaj, instituciaj registaroj.
Aldone al tio ekzistas:
- La homaro, sur kiu ripoziĝas ĉiuj elementoj de socio, inkluzive de la kredoj de socio.
- Virtuala socio, socio bazita sur reta identeco, kiu evoluas en la informad-teknologia epoko.
Dum tempo, kelkaj kulturoj progresis direkte al pli kompleksaj formoj de organizo kaj kontrolo. Tiu kultura evoluo havas profundan efikon al padronoj de komunumo. Ĉasist-kolektistaj triboj ekloĝis ĉirkaŭ laŭsezonaj manĝaĵejoj por iĝi agraraj vilaĝoj. Vilaĝoj kreskis por iĝi urboj kaj grandurboj. Grandurboj turnis sin en urboŝtatoj kaj en nacio-ŝtatoj.[5]
Multaj socioj distribuas varojn laŭ peto de iu individuo aŭ iu pli granda grupo de homoj. Tiu speco de malavareco povas esti vidita en ĉiuj konataj kulturoj; tipe, prestiĝo atribuiĝas al la malavara individuo aŭ grupo. Inverse, membroj de socio ankaŭ povas eviti aŭ vickulpigi membrojn de la socio kiuj malobservas ĝiajn normojn. Mekanismoj kiel ekzemple donaco kaj donado, ŝercaj rilatoj kaj vickulpigado, kiuj povas esti viditaj en diversaj specoj de homaj grupiĝoj, tendencas esti instituciigitaj ene de socio. Socia evoluo kiel fenomeno portas kun ĝi iajn elementojn kiuj povis esti damaĝaj al la loĝantaro al kiu ĝi servas.
Kelkaj socioj havigas statuson al individuo aŭ grupo de homoj kiam tiu individuo aŭ grupo prezentas admiritan aŭ deziratan agon. Tiu speco de rekono estas donita en la formo de nomo, titolo, maniero de robo, aŭ mona kompenso. En multaj socioj, plenkreska maskla aŭ ina statuso estas kondiĉigita de rito aŭ procezo de tiu tipo. Altruisma ago je la avantaĝoj de la pli granda grupo vidiĝas en praktike ĉiuj socioj. La fenomenoj de komunuma agado, evitado, vickulpigado, malavareco, kundividita risko, kaj kompenso estas kutima por multaj formoj de socio.
Prisociaj sciencoj
Pri la studo de la fenomenoj kaj leĝoj de socia vivo okupiĝas sociaj kaj kulturaj sciencoj – sociologio, psikologio, soci-ekonomia geografio, antropologio, etnografio kaj multaj aliaj.
En la biologiaj sciencoj kiaj ekologio aŭ biogeografio, oni distingas la fitosociologion, aŭ sciencon pri la vegetaĵaj kunaĵoj, pli speciale asocioj (PIV2).
Vidu ankaŭ
- Sociologio
- Socia scienco
- Kulturo
- Sociala sekureco
- Bonsociemo inter bestoj
- Etologio
- Homa komunumo
- Religio
- Sekreta societo
- Solidareco
- Socia kontrakto
- Socialismo
- Organizo
- Ŝtato
- Socia klaso
Notoj
- ↑ Briggs, Asa. (2000) The Age of Improvement, 2‑a eldono, Longman, p. 9. ISBN 0-582-36959-2.
- ↑ Maurice Godelier, Métamorphoses de la parenté, 2004
- ↑ Jack Goody The Labyrinth of Kinship. New Left Review. Alirita 24a de Julio 2007.
- ↑ Lenski, G. 1974. Human Societies: An Introduction to Macrosociology.
- ↑ Effland, R. 1998. The Cultural Evolution of Civilizations.
Bibliografio
- Effland, R. 1998. The Cultural Evolution of Civilizations Mesa Community College.
- Jenkins, R. 2002. Foundations of Sociology. London: Palgrave MacMillan. ISBN 0-333-96050-5.
- Lenski, G. 1974. Human Societies: An Introduction to Macrosociology. New York: McGraw- Hill, Inc.
- Raymond Williams, "www.flpmihai.blogspot.com", in: Williams, Key Words: A Vocabulary of Culture and Society. Fontana, 1976.
- Norbert Elias: Was ist Soziologie? Juventa, München 1970.
- Johannes Heinrichs: Logik des Sozialen. Woraus Gesellschaft entsteht. Steno, München 2005.
- Karl-Heinz Hillmann: Gesellschaft. In: Wörterbuch der Soziologie. 4. Auflage. Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-41004-4.
- Peter Koslowski: Evolution und Gesellschaft. Eine Auseinandersetzung mit der Soziobiologie. 2. Auflage. Mohr Siebeck, Tübingen 1984.
- Jörn Lamla, Henning Laŭ, Hartmut Rosa, David Strecker (Hg.): Handbuch der Soziologie, UVK, Konstanz 2014. ISBN 978-3-8252-8601-9.
- Niklas Luhmann: Die Gesellschaft der Gesellschaft. 1997, ISBN 3-518-28960-8.
- Peter Ruben: Gemeinschaft und Gesellschaft – erneut betrachtet. In Dittmar Schorkovitz (Hg.): Ethnohistorische Wege und Lehrjahre eines Philosophen. Frankfurt 1995.
- Gunter Runkel: Allgemeine Soziologie. Gesellschaftstheorie, Sozialstruktur und Semantik. Oldenbourg, München/Wien 2005, ISBN 3-486-57708-5 (v.a. Kap. 2: Soziologische Klassiker und ihre Theorien).
- Ferdinand Tönnies: Gemeinschaft und Gesellschaft. 1887; Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2005.
- Bernard Willms: System und Subjekt oder die politische Antinomie der Gesellschaftstheorie. In: Franz Maciejewski (Hrsg.): Theorie der Gesellschaft oder Sozialtechnologie. Suhrkamp, Frankfurt 1973, ISBN 3-518-06101-1, S. 43–77.
- Elman Service: Origins of the state and civilization. 1975, ISBN 0-393-09224-0.
