Adjuvilo

Adjuvilo estas planlingvo, bazita sur Esperanto. Ĝin kreis en 1910 Claudius Colas (1884-1914), kiu uzis la pseŭdonimon Profesoro V. Esperema. La projekto ŝajnas kompromison inter ido kaj Esperanto.

Ĉefaj trajtoj

• Neuzo de ĉapelitaj literoj;
• Anstataŭigo de kv per qu (kvin>quin);
• forpelo de akuzativo;
• pluralo en -s;
• anstataŭigo de fina -s en verboj per -n, imperativo en -en;
• plia latinigo de vortprovizo;

Specimenoj

• Patro nia:

Patro nosa qua estan en cielos, santa esten tua nomo, advenen tua regno, esten farata tua volo, quale in cielos, tale anke sur la tero. Nosa pano omnadaga donen a nos hodie ; nosas ofendos pardonen a nos quale nos pardonan a nosas ofendantos, e ne lasen nos fali en tento, ma liberifen nos de malbono. Amen.

• "Un ex meas amikos, qua habitan en Paris kun sua familio, havan multas infantos; quin filios e tri filiinos". (Unu el miaj amikoj, kiu loĝas en Parizo kun sia familio, havas multajn geinfanojn; kvin filojn kaj tri filinojn).

Bibliografio

Colas, Claudius: L' Adjuvilo. Paris: Gamber, 1910. 32 paĝoj.

Eksteraj ligoj

greke http://www.ikue.org/tit910_00.html greke http://groups.yahoo.com/group/adjuvilo/ greke http://tech.groups.yahoo.com/group/esp-novo/files/Antauaj%20Reformprojektoj/