Delfí Dalmau

Delfí DALMAU i GENER [delfí dalmáŭ i ĵené] (naskiĝinta la 31-an de julio 1891 en Figuereso; mortinta la 15-an de aprilo 1965) estis kataluna esperantisto, lingvisto, kaj instruisto de la kataluna, hispana, franca kaj angla lingvoj. Fondinto de Dalmau-Liceo en Barcelono, 1920, kun filioj en kvin aliaj urboj. Esperantisto de 1909. Plurfoje komitatano kaj prezidanto de Kataluna Esperanto-Federacio. Fondinto de la Esperanto-movado en Bahio Blanka (Argentino). Kunlaborinto, redaktoro de Kataluna Esperantisto. Premiito kaj juriano de la Internaciaj Floraj Ludoj. Kunlaboris en La Revuo, Esperanto kaj Heroldo de Esperanto. Aŭtoro de du katalunaj romanoj kaj pluraj eseoj, kaj de avangarda pedagogiaj verkoj por la kataluna (i.a. la unua surbendigita lernomaterialo, en la 1930-aj jaroj, kun la voĉoj de Pompeu Fabra kaj Mercè Rodoreda). Li estas konsiderata unu el la fruaj aŭtoroj de sociolingvistiko.

Verkaro

Katalunlingva

• Seny i atzar. Llibreria Catalònia, Barcelona, 1932.
• Una altra mena d'amor. Edicions Clarisme, Barcelona, 1933.
• Polèmica. Edicions Clarisme, Barcelona, 1934.
• Sinceritat. Imp. Flotats, Terrassa, 1938.
• Poliglotisme passiu. Publicacions de "La Revista", Barcelona, 1936.
• Aclariments lingüístics. Rafael Dalmau Editor, Barcelona, 1962.

Esperantlingva

• Ilustrita lernolibro de Esperanto. 1938.
• Stenologio kaj stenografio. Barcelona, 1955.
• Dialekto, dialektiko. Editorial Belpost, Barcelona, 1956.
• Esperanta resumo de la stenologio kaj stenografio. Editorial E. Moreno Medrano, Barcelona, 1961.

Verkoj pri Delfí Dalmau

• Jordi Solé i Camardons. Poliglotisme i raó. El discurs ecoidiomàtic de Delfí Dalmau. Pagès Editors, Lleida, 1998. (Eseo pri Delfí Dalmau kiel pioniro de sociolingvistiko)
• Jordi Solé i Camardons. Delfí Dalmau: Katalunismo, liberanismo kaj esperantismo (trad. Xavier Rodon i Morera). La Suplemento de Kataluna Esperantisto n-ro 3. Kataluna Esperanto-Asocio, 1998. 20 p. (Esperantlingva resumo de la antaŭa verko)