Elagabalo

Elagabalo

Elagabalo (latine: plennome Ceasar Marcus Aurelius Antonius Augustus; originale Varius Avitus Bassianus, aliaj nomformoj: Elagabal, Elagabalus, Heliogabalus, ) naskiĝis en 204; mortis en 222) estis romia imperiestro ekde 218 ĝis 222. Li famis pri sia stranga vivmetodo.

Lia patriono estis Iulia Soaemias, kies prauloj estis heredaj ĉefpastroj de la sundio Baalo, en la praa Sirio, en Emesa. Tie oni adoris la dion kiel Elah-Gabal (de tie la nomo Elagabalus).

La imperiestro Caracalla (regis 211–217) estis vere kuzo de Bassianus, sed post murdo de la imperiestro, patrino kaj avino de Bassianus asertis, ke Bassianus estas filo de Caracalla ekster geedzeco. Ĉar ili akiris apogon de la proksime stacionantaj taĉmentoj, la senato akceptis en 218 p.K. la 14-jaran Bassianus imperiestro.

Li provis enkonduki adoron de Baalo kiel universala Dio de la Roma Imperio, preferis en la pozicioj la samseksemulojn, aranĝis samsekamajn orgiojn.

La veran potencon posedis lia avino Iulia Maesa, kiu konvinkis lin jam en 221, ke li adoptu la kapablan kuzon Alexander Severus kiel filo kaj heredonto. Kiam Elagabalus volis ŝanĝis sian pli fruan decidon kaj volis forigi Aleksandron, la gardistaro ribelis kaj murdis la imperiestron akj ties patrinon.

Antaŭulo: Makrino (217 - 218)

Romiaj imperiestroj

Posteulo: Aleksandro Severo (222 - 235)