Theobald von Bethmann-Hollweg: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
e roboto aldono de: ru:Бетман-Гольвег, Теобальд фон |
NicoRay (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
| Linio 7: | Linio 7: | ||
Li sekcese malbaris kun la brita [[eksterafera ministro]] [[Siro]] [[Edward Grey]], ke la [[balkana milito]] disvastiĝu al [[milito]] inter [[Rusio]] kaj [[Aŭstrio-Hungario]]. |
Li sekcese malbaris kun la brita [[eksterafera ministro]] [[Siro]] [[Edward Grey]], ke la [[balkana milito]] disvastiĝu al [[milito]] inter [[Rusio]] kaj [[Aŭstrio-Hungario]]. |
||
Hejme li apogis la [[leĝo]]jn pri [[fortigo]] de la [[armeo]], li mem ne volis militon, sed donis liberan manon al Aŭstrio-Hungario kontraŭ [[Serbio]]. Li kontraŭis la senliman submarŝipan militon pro eviti [[aliĝo]]n de [[Usono]] al la [[ |
Hejme li apogis la [[leĝo]]jn pri [[fortigo]] de la [[armeo]], li mem ne volis militon, sed donis liberan manon al Aŭstrio-Hungario kontraŭ [[Serbio]]. Li kontraŭis la senliman submarŝipan militon pro eviti [[aliĝo]]n de [[Usono]] al la [[aliancanoj]]. |
||
La 7-an de aprilo [[1917]], Bethmann promesis elektajn [[reformo]]jn, tiel li kolerigis la [[konservativulo]]jn. Oni abdikigis lin en julio de 1917 pro la [[pacdeklaro]]j de la [[Reichstag]]: lin sekvis la 13-an de julio [[Georg Michaelis]]. |
La 7-an de aprilo [[1917]], Bethmann promesis elektajn [[reformo]]jn, tiel li kolerigis la [[konservativulo]]jn. Oni abdikigis lin en julio de 1917 pro la [[pacdeklaro]]j de la [[Reichstag]]: lin sekvis la 13-an de julio [[Georg Michaelis]]. |
||
Kiel registrite je 07:57, 19 maj. 2008
Theobald Theodor Friedrich Alfred von Bethmann Hollweg (n. 29-an de novembro 1856 en Hohenfinow, Brandenburg; m. 2-an de januaro 1921 en Hohenfinow) estis germana politikisto, germana imperiestra kanceliero antaŭ kaj dum la unua mondmilito.
Li venis el bankista familio de Frankfurto, studis juron en Strassburg, Leipzig kaj Berlino, poste iĝis oficisto. Oni nomumis lin en 1905 al prusa, en 1907 imperia ministro pri internaj aferoj. Li iĝis kanceliero la 14-an de julio 1909. anstataŭ princo Bernhard von Bülow, kiu retiriĝis.
Bethmann gvidis liberalan politikon, sed cedis al la pli perforta kaj ekstrema politiko. Li senrezulte traktis kun la britoj pri la mararmea malmuntado de la armiloj (marto 1909 kaj februaro de 1912), pro kontraŭstaro de admiralo Alfred von Tirpitz, apogata fare de la imperiestro.
Li sekcese malbaris kun la brita eksterafera ministro Siro Edward Grey, ke la balkana milito disvastiĝu al milito inter Rusio kaj Aŭstrio-Hungario.
Hejme li apogis la leĝojn pri fortigo de la armeo, li mem ne volis militon, sed donis liberan manon al Aŭstrio-Hungario kontraŭ Serbio. Li kontraŭis la senliman submarŝipan militon pro eviti aliĝon de Usono al la aliancanoj.
La 7-an de aprilo 1917, Bethmann promesis elektajn reformojn, tiel li kolerigis la konservativulojn. Oni abdikigis lin en julio de 1917 pro la pacdeklaroj de la Reichstag: lin sekvis la 13-an de julio Georg Michaelis.
Verkoj
- Betrachtungen zum Weltkriege (2 volumoj, 1919–21)