Jaldao: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e interwiki |
eNeniu resumo de redakto |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
'''Jaldao''', '''Jaldanokto''', '''jaldaa nokto''' aŭ '''nokto de Jaldao''' [[Persa lingvo|perse]] ''Ŝab-e Jalda'' ([[Persa lingvo|perslitere]]: یلدا شب) aŭ '''Ĉelleo''', '''Ĉellenokto''', '''ĉellea nokto''', aŭ '''nokto de Ĉelleo''', perse ''Ŝab-e Ĉelle'' ([[Persa lingvo|perslitere]]: شب چله) estas [[Irano|irana]] festo originale festita en la plej longa nokto de la jaro en la norda hemisfero, tio estas, tuj antaŭ la [[vintra solstico]]. |
'''Jaldao''', '''Jaldanokto''', '''jaldaa nokto''' aŭ '''nokto de Jaldao''' [[Persa lingvo|perse]] ''Ŝab-e Jalda'' ([[Persa lingvo|perslitere]]: یلدا شب) aŭ '''Ĉelleo''', '''Ĉellenokto''', '''ĉellea nokto''', aŭ '''nokto de Ĉelleo''', perse ''Ŝab-e Ĉelle'' ([[Persa lingvo|perslitere]]: شب چله) estas [[Irano|irana]] festo originale festita en la plej longa nokto de la jaro en la norda hemisfero, tio estas, tuj antaŭ la [[vintra solstico]]. |
||
Iuj kredas ke Jaldao estas ankaŭ la |
Iuj kredas ke Jaldao estas ankaŭ la naskiĝnokto de [[Jesuo]]. |
||
La 13a-jarcenta irana poeto [[Sadio]] skribis en sia tre fama poemaro [[Bustano]] (Aromejo): "La vera mateno ne estos veninta, ĝis la jaldaa nokto estas irinta". Sekve de la [[irana kalendaro|irana kalendara]] reformo de [[1925]], kiu alligis iujn laŭsezonajn eventojn al specifaj tagoj de la kalendaro, Jaldao festiĝis je la nokto antaŭ kaj de la unua tago de la deka monato ([[dejo]]). Depende de laŭsezona ŝanĝo, ĉi tiu tago povas foje esti tago antaŭ aŭ tago post la reala [[vintra solstico]]. |
La 13a-jarcenta irana poeto [[Sadio]] skribis en sia tre fama poemaro [[Bustano]] (Aromejo): "La vera mateno ne estos veninta, ĝis la jaldaa nokto estas irinta". Sekve de la [[irana kalendaro|irana kalendara]] reformo de [[1925]], kiu alligis iujn laŭsezonajn eventojn al specifaj tagoj de la kalendaro, Jaldao festiĝis je la nokto antaŭ kaj de la unua tago de la deka monato ([[dejo]]). Depende de laŭsezona ŝanĝo, ĉi tiu tago povas foje esti tago antaŭ aŭ tago post la reala [[vintra solstico]]. |
||
| Linio 11: | Linio 11: | ||
Tiunokte iuj irananoj ne dormas ĝis la tagiĝo, cele al "helpi al patrino nokto naski sian infanon, la suno". Tiun festadon akompanas manĝado dancoj kaj kantado. Fakte la maniero festi tiun nokton varias laŭ la malsamaj regionoj de Irano. Inter la tradicioj de Jaldao oni trovas manĝadon de sekigitaj fruktoj kaj nuksoj, tranĉaĵojn de [[akvomelono]]j, rikoltitaj dum la somero, manĝado de meleagro, ktp. |
Tiunokte iuj irananoj ne dormas ĝis la tagiĝo, cele al "helpi al patrino nokto naski sian infanon, la suno". Tiun festadon akompanas manĝado dancoj kaj kantado. Fakte la maniero festi tiun nokton varias laŭ la malsamaj regionoj de Irano. Inter la tradicioj de Jaldao oni trovas manĝadon de sekigitaj fruktoj kaj nuksoj, tranĉaĵojn de [[akvomelono]]j, rikoltitaj dum la somero, manĝado de meleagro, ktp. |
||
[[Kategorio:Festoj]] |
|||
[[Kategorio:Irana kulturo]] |
|||
[[de:Yalda-Nacht]] |
[[de:Yalda-Nacht]] |
||
Kiel registrite je 07:04, 20 dec. 2008
Jaldao, Jaldanokto, jaldaa nokto aŭ nokto de Jaldao perse Ŝab-e Jalda (perslitere: یلدا شب) aŭ Ĉelleo, Ĉellenokto, ĉellea nokto, aŭ nokto de Ĉelleo, perse Ŝab-e Ĉelle (perslitere: شب چله) estas irana festo originale festita en la plej longa nokto de la jaro en la norda hemisfero, tio estas, tuj antaŭ la vintra solstico.
Iuj kredas ke Jaldao estas ankaŭ la naskiĝnokto de Jesuo.
La 13a-jarcenta irana poeto Sadio skribis en sia tre fama poemaro Bustano (Aromejo): "La vera mateno ne estos veninta, ĝis la jaldaa nokto estas irinta". Sekve de la irana kalendara reformo de 1925, kiu alligis iujn laŭsezonajn eventojn al specifaj tagoj de la kalendaro, Jaldao festiĝis je la nokto antaŭ kaj de la unua tago de la deka monato (dejo). Depende de laŭsezona ŝanĝo, ĉi tiu tago povas foje esti tago antaŭ aŭ tago post la reala vintra solstico.
Sekve de la falo de la sasanida imperio kaj la posta altiĝo de Islamo, la religia signifo de la evento estis perdita, kaj kiel aliaj Zoroastrismaj festoj, ankaŭ Jaldao fariĝis socia okazaĵo kiam familio kaj intimaj amikoj kolektiĝas kune. Malgraŭ tio, la deviga servado de freŝaj fruktoj dum vintromezo estas rememorigaĵo pri la antikvaj kutimoj alvokantaj la diojn petante ilin protekti la vintrajn kultivaĵojn.
Jaldao hodiaŭ
Familioj ankoraŭ plenumas tradiciajn kolektiĝojn dum Jaldao. Iranaj radioj kaj televidoj dissendas specialajn programojn dum la nokto de jaldao. Akvomelonoj estas lokitaj sur la korsio, tradicia meblo simila al tre malalta tablo, ĉirkaŭ kiu la familio sidas sur la tero. Sur ĝi, vasta lana kovraĵo el lano estas sternita, tiel ke ĝiaj randoj atingas la teron, homoj lasas siajn piedojn sub la tablon. Sub la korsio, varmo estas produktita per karbo, elektro aŭ gaso. Junularo okazigas jalda-partiojn.
Tiunokte iuj irananoj ne dormas ĝis la tagiĝo, cele al "helpi al patrino nokto naski sian infanon, la suno". Tiun festadon akompanas manĝado dancoj kaj kantado. Fakte la maniero festi tiun nokton varias laŭ la malsamaj regionoj de Irano. Inter la tradicioj de Jaldao oni trovas manĝadon de sekigitaj fruktoj kaj nuksoj, tranĉaĵojn de akvomelonoj, rikoltitaj dum la somero, manĝado de meleagro, ktp.