Menŝeviko

La menŝevikoj (ankaŭ menŝevikistoj) estis anoj de la revolucia Socialdemokrata Laborpartio de Rusio (SDLPR).

Ĝi estiĝis post kverelo de Julius Martov (en 1903 gvidanto de la menŝevikoj) kaj Lenin en 1903 dum la la dua partikongresa tago de la Socialdemokrata Laborista Partio de Rusio (SDLPR) en Londono. Lenin volis pli malgrandan partion, kies anoj estu ĉiuj revoluciuloj, apogataj far multaj simpatiantoj. Martov volis male grandan partion kun multaj aktivistoj.

Dum la dua partikongresa tago de la SDLPR okazis fendo. Kvankam multaj partianoj apogis la proponon de Martov, formis ili nur malplimulton en la partia gvidantaro. Pro tio ili nomiĝis menŝevikoj (el la rusa menŝinstvo - malplimutulo). La sekvantoj de Lenin formis la pli radikalajn bolŝevikojn.

Konata simpatianto de la menŝevismo estis Lev Trockij, kiu daŭre provis peri inter la du frakcioj.

En la rusia revolucio de 1905 transprenis la menŝevikoj gvidrolon. Krom tio, ili estis tre aktivaj ĉe fondo de sindikatoj kaj sovetoj, sed la bolŝevikoj de Lenin havis pli grandan sukceson. Bazo por tio estis la senkompromisa kaj radikala opinio de Lenin dum la unua mondmilito. La militaj malvenkoj de la cara reĝimo kaj la kreskanta mizero de la popolo fortigis ekde 1917 la pensojn pri revolucio. La menŝevikoj male al tio ne estis pretaj por tuja ŝanĝo. Kvankam ankaŭ la menŝevikoj volis la enkondukon de la komunismo, volis ili realigi unue sufiĉajn reformojn.

En 1917, la konataj komunistoj kiel Lev Trockij kaj Aleksandra Kollontaj aniĝis al la bolŝevikoj. La menŝevikoj estis pli poste malpermesitaj far Komunista partio kiel aliaj opoziciaj partioj.

La sendependa Kartvelio inter 1918-1921 havis menŝevikan registaron.
vidu: Georgij Pleĥanov, Julius Martov