Diktatoreco de la proletaro: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
aldono |
e skriberaro |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
'''Diktatoreco de la proletaro''' estas [[marksismo|marksisma]] ideo, kiu estas la [[antonimo]] de alia marksisma ideo, la [[diktatoreco de la burĝaro]], kaj [[sinonimo]] de alia marksisma ideo, la [[socialismo]]. Oni trovas la esprimon ''diktatoreco de la proletaro'' en la [[Sovet-Unio|Sovet-Unia]] konstitucio de [[1918]], sed ne en la tiu de [[1936]]. |
'''Diktatoreco de la proletaro''' estas [[marksismo|marksisma]] ideo, kiu estas la [[antonimo]] de alia marksisma ideo, la [[diktatoreco de la burĝaro]], kaj [[sinonimo]] de alia marksisma ideo, la [[socialismo]]. Oni trovas la esprimon ''diktatoreco de la proletaro'' en la [[Sovet-Unio|Sovet-Unia]] konstitucio de [[1918]], sed ne en la tiu de [[1936]]. |
||
En la klasika [[marksismo]] la [[nocio]] signifas [[hegemonio]]n de la [[laboristaro]] en la politika evoluo, ne [[ |
En la klasika [[marksismo]] la [[nocio]] signifas [[hegemonio]]n de la [[laboristaro]] en la politika evoluo, ne [[diktatoreco]]n en la hodiaŭ kutima kompreno. La celo de la diktatoreco de la proletaro estas certigi la transiron de politika situacio sub kontrolo de la kapitalposedantoj al nova socia ordo sen klasaj [[privilegio]]j. |
||
La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio. |
La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio. |
||
Kiel registrite je 17:40, 28 sep. 2005
Diktatoreco de la proletaro estas marksisma ideo, kiu estas la antonimo de alia marksisma ideo, la diktatoreco de la burĝaro, kaj sinonimo de alia marksisma ideo, la socialismo. Oni trovas la esprimon diktatoreco de la proletaro en la Sovet-Unia konstitucio de 1918, sed ne en la tiu de 1936.
En la klasika marksismo la nocio signifas hegemonion de la laboristaro en la politika evoluo, ne diktatorecon en la hodiaŭ kutima kompreno. La celo de la diktatoreco de la proletaro estas certigi la transiron de politika situacio sub kontrolo de la kapitalposedantoj al nova socia ordo sen klasaj privilegioj. La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio.
