Diktatoreco de la proletaro: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
eNeniu resumo de redakto |
eNeniu resumo de redakto |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| ⚫ | |||
'''Diktatoreco de la proletaro''' estas [[marksismo|marksisma]] ideo, kiu estas la [[antonimo]] de alia marksisma ideo, la [[diktatoreco de la burĝaro]], kaj [[sinonimo]] de alia marksisma ideo, la [[socialismo]]. Oni trovas la esprimon ''diktatoreco de la proletaro'' en la [[Sovet-Unio|Sovet-Unia]] konstitucio de [[1918]], sed ne en la tiu de [[1936]]. |
'''Diktatoreco de la proletaro''' estas [[marksismo|marksisma]] ideo, kiu estas la [[antonimo]] de alia marksisma ideo, la [[diktatoreco de la burĝaro]], kaj [[sinonimo]] de alia marksisma ideo, la [[socialismo]]. Oni trovas la esprimon ''diktatoreco de la proletaro'' en la [[Sovet-Unio|Sovet-Unia]] konstitucio de [[1918]], sed ne en la tiu de [[1936]]. |
||
| Linio 4: | Linio 6: | ||
La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas la plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio. |
La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas la plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio. |
||
| ⚫ | |||
[[de:Diktatur des Proletariats]] |
[[de:Diktatur des Proletariats]] |
||
Kiel registrite je 08:30, 12 dec. 2005
Diktatoreco de la proletaro estas marksisma ideo, kiu estas la antonimo de alia marksisma ideo, la diktatoreco de la burĝaro, kaj sinonimo de alia marksisma ideo, la socialismo. Oni trovas la esprimon diktatoreco de la proletaro en la Sovet-Unia konstitucio de 1918, sed ne en la tiu de 1936.
En la klasika marksismo la nocio signifas hegemonion de la laboristaro en la politika evoluo, ne diktatorecon en la hodiaŭ kutima kompreno. La celo de la diktatoreco de la proletaro estas certigi la transiron de politika situacio sub kontrolo de la kapitalposedantoj al nova socia ordo sen klasaj privilegioj. La marksistoj argumentas tiel: ĉar la laboristoj estas la subjektoj de la socio, kiuj plej suferas pro la maljusteco de la malnova ordo, ili estas la plej malkontentaj kaj revoluciemaj. Tial la gvidado de la ŝanĝoj estas ilia misio.