Serbokroata lingvo

Serbokroata
lingvo • makrolingvo • moderna lingvo • multcentra lingvo
Western South Slavic
Parolata en	Kroatio, Serbio, Bosnio kaj Hercegovino kaj Montenegro
Parolantoj	19 000 000
Denaskaj parolantoj	16,3 milionoj
Skribo	latina kaj cirila
Lingvistika klasifiko
Hindeŭropa Baltslava Slava Sudslava Okcidente sudslava
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
ISO 639-1	sh
ISO 639-2	scr, scc
ISO 639-3	hbs
Glottolog	sout1528
Angla nomo	Serbo-Croatian
Franca nomo	serbo-croate

Dialekta mapo

Serbokroata lingvo aŭ kroatoserba lingvo (serbokroate: srpskohrvatski aŭ hrvatskosrpski) estas la plej importanta okcidente sudslava lingvo. Ĝi estas la denaska lingvo de kvar el la ses respublikoj de la eksa Jugoslavio (Kroatio, Bosnio kaj Hercegovino, Serbio kaj Montenegro) kaj parolata de 16,3 milionoj da homoj. La serbokroata konsistas el tri normlingvoj, la kroata, la serba kaj la bosnia, kaj do estas plurcentra lingvo. Kvankam ofte traktita kiel proprajn lingvojn, certe en la eksa Jugoslavio, lingvistoj ankoraŭ konsideras ĝin unu lingvo, ĉar la diferencoj inter la normaj versioj ne estas pli granda ol inter la amerike kaj la brite angla. Ĉiuj normlingvoj estas bazataj sur la ŝtokava dialekto. Norme serbokroata estis la oficiala lingvo de la eksa Jugoslavio.

ISO 639 iam havis kodon por la serbokroata, sed en pli novaj versioj de la normo tiu iama kodo (sh) estas anstataŭigita de apartaj kodoj por la bosna (bos, bs), la kroata (scr/hrv, hr) kaj la serba (scc/srp, sr).

La serbokroata lingvo estas tute fonetika, unu litero donas unu solan sonon, ĉiam kaj ĉie saman. Same ĉiuj nuntempa variantoj de la lingvo (serba, kroata, bosna kaj montenegra).

Eksteraj ligiloj

greke http://www.omniglot.com/writing/serbo-croat.htm greke http://www.shaav.com/professional/linguistics/serbocroation.html