Flaŭno

Flano La flano estas deserto kiun oni kutime faras kun ovoj, lakto kaj sukero.

Ingrediencoj

La ĉefa ingredienco estas la ovo, pro tio ke, kuirinte ĝin bolbane, la ovofalvoj sin kuiras kaj prenas la formon de la ujo, akirante textura malpeza kaj gelateneca. Krom la ovoj, estas necesaj aliaj ingrediencoj kiuj alportas al lin gusto: ĝenerale, ĝi oni uzas boligita lakto kun vanilo, cinamo aŭ ŝelo de citrono. kvankam ankaŭ ekzistas receptoj kiuj uzas sukojn kaj fruktaajn kompotojn, ĉokoladon fanditan, kafo, fromaĝo aŭ jogurto. Ekzistas multaj aliaj variadoj kiuj inkludas migdalojn, pistakojn, citronon kaj aliajn fruktojn.

En la malnova tempo eskzistis receptoj kun pipro kaj mielo, tiel kiel alia tre propra ellaborita kun sukero, fromaĝo, migdalo, fiŝo, cinamo, spinaco kaj kremo kukbakistino.

Preparado

Ĝi estas tradicie kuirita en bolbano kun karamelo en la malsupera ujo. Jam finiĝita la kuirado, la muldilo estas inversigita, kaj do aperas kovrita la flano kun la karamelo.

La ellaboro estas simpla. Oni devas bati la ovojn kun la sukero kaj aldoni al ĝi malrapide la lakton. Poste oni devas plenigi la ujon, kiu estis antaŭe ŝmirita kun karamelo, kaj kuiri la tuton bolbane, dum ĉirkaŭ 40 al 100 minutoj. Por scii se ĝi estas bone kuirita, simple oni pikas per, ekzemple, tranĉileto, kaj se ĝi eliras pura, tio signifas, ke la kuirado estis perfekta, se ĝi eliras ceterkovrita, ĝi bezonos pli tempon.

En Argentino kaj aliaj landoj de Sud-Ameriko estas komune akompani la flanon kun laktokaramelo, kvankam ankaŭ aliaj peferas ĝin kun kremo aŭ kun ambaŭ.

Historio

Tio devenas almenaŭ je la epoko de la roma Imperio, kie la flano estis nomita tyropatina, ĝi ege populariĝis dum la mezepoko, ĉar estis gustumita en epoko de Karesma. Ĉirkaŭ la 7a jarcento, populariĝis la vorto flano por ĉi tia deserto. Ankaŭ ĉirkaŭ tiu tempo, ĉesiĝis polve kovri la surfacon per pipro, kiel kutimis la romanoj, kaj anstataŭe oni kovris per sukero.