Funkciteorio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
| Linio 5: | Linio 5: | ||
La funkciteorio estas apklikebla je la harmoniaro de la muziko de [[Baroka muziko|baroko]], de la [[klasika muziko|klasiko]] kaj de la [[Romantisma muziko|romantismo]]. Ankaŭ multaj rilatoj ene de ĵazo kaj popularmuziko estas kapteblaj per la funkciteorio. En la ĵazteorio tamen superregas la analizo laŭ la [[ŝtupoteorio]] kaj laŭ la [[akordogamo-teorio]]. Populara muzikliteraturo ofte uzas diversajn terminojn de la funkcia analizo kaj de la ŝtupoteorio samsignife. Ambaŭ sistemoj estas kutimaj modeloj por la priskribo de harmoniaj interligoj. Dependas de la kunteksto, kiun el ili oni preferas. |
La funkciteorio estas apklikebla je la harmoniaro de la muziko de [[Baroka muziko|baroko]], de la [[klasika muziko|klasiko]] kaj de la [[Romantisma muziko|romantismo]]. Ankaŭ multaj rilatoj ene de ĵazo kaj popularmuziko estas kapteblaj per la funkciteorio. En la ĵazteorio tamen superregas la analizo laŭ la [[ŝtupoteorio]] kaj laŭ la [[akordogamo-teorio]]. Populara muzikliteraturo ofte uzas diversajn terminojn de la funkcia analizo kaj de la ŝtupoteorio samsignife. Ambaŭ sistemoj estas kutimaj modeloj por la priskribo de harmoniaj interligoj. Dependas de la kunteksto, kiun el ili oni preferas. |
||
== La funkcioj == |
|||
=== Ĉefaj funkcioj === |
|||
{| border="0" style="border-collapse:collapse" align="right" |
|||
|[[dosiero:FunktionstheorieNBn1.png|eta|320px|dekstre|Die Hauptfunktionen als Akkorde der C-Dur-Tonleiter]] |
|||
|- |
|||
|[[dosiero:FunktionstheorieNBn2.png|eta|320px|dekstre|Die Hauptfunktionen als Akkorde<br />der harmonischen a-Moll-Tonleiter]] |
|||
|} |
|||
==Vidu ankaŭ== |
|||
* [[Ĵazharmoniaro]] |
|||
== Literaturo == |
|||
* Diether de la Motte: ''Harmonielehre''. 13. Auflage. dtv, München 2004, ISBN 3-423-30166-X |
|||
* [[Erich Wolf (Musikwissenschaftler)|Erich Wolf]]: ''Harmonielehre''. 6. Auflage. Breitkopf & Härtel, Wiesbaden 1972, ISBN 3-7651-0061-7 |
|||
* [[Hermann Grabner]]: ''Harmonielehre'', 2 Bde., Berlin 1944 |
|||
* Hanno Hussong: ''Untersuchungen zu praktischen Harmonielehren seit 1945.'' Dissertation. Verlag dissertation.de – Verlag im Internet GmbH, Berlin 2005 |
|||
* Wilhelm Maler: ''Beitrag zur Dur-/moll-tonalen Harmonielehre''. 13. Auflage. Leuckart, München (1931) 1984, ISBN 3-920587-00-6 |
|||
* Wolf Burbat: ''Die Harmonik des Jazz''. Neuauflage. dtv, München 1998, ISBN 3-423-30140-6 |
|||
* Richard Graf, Barrie Nettles: ''Die Akkord-Skalen-Theorie und Jazz-Harmonik.'' Advance Music, ISBN 3-89221-055-1 |
|||
== Ligo eksteren == |
|||
* [http://www.musiktheorie-aktuell.de/tutorials/funktionsequenz.aspx Reta kurso pri la temo „funkcia teorio kaj sekvencoj“] |
|||
[[Kategorio:Harmoniscienco]] |
[[Kategorio:Harmoniscienco]] |
||
Kiel registrite je 19:06, 16 apr. 2012
La funkci(o)teorio estas subfako de la muzikteorio kaj apartenas al la harmoniscienco. Ĝi priskribas la rilatojn inter la akordoj en maĵorminore tonala muziko. Hugo Riemann evoluis ĝin en 1893, Wilhelm Maler kaj Diether de la Motte larĝigis kaj profundigis ĝin.
Utilo
La funkciteorio servas al muzika analizo. Ofte aperantaj,sed ankaŭ nekutimaj harmoniaj sinsekvoj estas difineblaj kaj priskribeblaj sur ĝia bazo. Ĝi kondiĉigas je tio la aŭdatendojn de certaj sinsekvoj de harmonioj (ekzemple kadencojn kaj sekvencojn). Ankaŭ la subdivido de pli longaj muzikpecoj estas analizebla per ĝia helpo.
La funkciteorio estas apklikebla je la harmoniaro de la muziko de baroko, de la klasiko kaj de la romantismo. Ankaŭ multaj rilatoj ene de ĵazo kaj popularmuziko estas kapteblaj per la funkciteorio. En la ĵazteorio tamen superregas la analizo laŭ la ŝtupoteorio kaj laŭ la akordogamo-teorio. Populara muzikliteraturo ofte uzas diversajn terminojn de la funkcia analizo kaj de la ŝtupoteorio samsignife. Ambaŭ sistemoj estas kutimaj modeloj por la priskribo de harmoniaj interligoj. Dependas de la kunteksto, kiun el ili oni preferas.
La funkcioj
Ĉefaj funkcioj
 |
 der harmonischen a-Moll-Tonleiter |
Vidu ankaŭ
Literaturo
- Diether de la Motte: Harmonielehre. 13. Auflage. dtv, München 2004, ISBN 3-423-30166-X
- Erich Wolf: Harmonielehre. 6. Auflage. Breitkopf & Härtel, Wiesbaden 1972, ISBN 3-7651-0061-7
- Hermann Grabner: Harmonielehre, 2 Bde., Berlin 1944
- Hanno Hussong: Untersuchungen zu praktischen Harmonielehren seit 1945. Dissertation. Verlag dissertation.de – Verlag im Internet GmbH, Berlin 2005
- Wilhelm Maler: Beitrag zur Dur-/moll-tonalen Harmonielehre. 13. Auflage. Leuckart, München (1931) 1984, ISBN 3-920587-00-6
- Wolf Burbat: Die Harmonik des Jazz. Neuauflage. dtv, München 1998, ISBN 3-423-30140-6
- Richard Graf, Barrie Nettles: Die Akkord-Skalen-Theorie und Jazz-Harmonik. Advance Music, ISBN 3-89221-055-1