Lalo Schifrin: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 08:27, 7 maj. 2012

Lalo Schifrin (naskiĝis la 21-an de junio 1932 en Bonaero; civita nomo: Boris Claudio Schifrin) estas argentina pianisto, komponisto, muzikaranĝisto kaj dirigento. Al liaj plej famaj komponaĵoj apartenas la titolmuzikoj de la televidserioj Mission: Impossible kaj Mannix.

Vivo

Lalo Schifrin lernis en la aĝo de ses jarojn pianludon de Enrique Barenboim, patro de dirigento Daniel Barenboim; junaĝe li profundigis siajn konojn kiel lernanto de Andreas Karalis kaj Juan Carlos Paz; tiutempe ankaŭ vekiĝis lia intereso pri ĵazo. En la aĝo de 20 li studis ĉe la Konservatorio de Parizo, kie li lernis de Olivier Messiaen kaj Charles Koechlin. Sian studon li financis perlaborante kiel ĵazpianisto en parizaj noktoklubejoj.

Ree en Argentino, li fondis ĵazorkestron, en kiu muzikis inter alie Gato Barbieri. Li ankaŭ koncertis kune kun Bola Sete, kiu tiutempe vojaĝis tra Sudameriko. En la jaro 1956 li ekkonis Dizion Gillespie, por kies orkestro li komponis la suiton Gillespiana. Post malfondo de la Ĝilespia bandego Schrifrin alliĝis al ties nova kvinopo. Li jam promociiĝis kiel muzika direktisto kaj aranĝisto. Gillespiana surdiskiĝis finfine en 1960, kaj Schifrin restis en la ensemblo de Gillespie ĝis 1962. Por Gillespie li verkis ankaŭ The new continent, unuafoje prezentata en 1962 dum la Monterey Jazz Festival. Li ankaŭ kunmuzikis pianiste je la unua tango-albumo Concert for Bandoneón and Orchestra de Astor Piazzolla, surkiskiĝonta en Parizo, kaj li kunverkis kun Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald, Stan Getz, Eric Dolphy kaj Count Basie.

Filmmuzikoj

por televidserioj

The Man from U.N.C.L.E.
Mannix
Medical Center
Mission: Impossible
Petrocelli
Starsky and Hutch

por kinofilmoj

1964: Les Félins
1965: The Cincinnati Kid
1967: Cool Hand Luke
1968: Bullitt
1968: Hell in the Pacific
1968: Coogan’s Bluff
1969: Che!
1970: Kelly's Heroes
1971: TĤ 1138
1971: Dirty Harry
1972: The Wrath of God
1972: Sinola
1973: The Neptune Factor – An Undersea Odyssey
1973: Enter the Dragon
1973: Magnum Force
1973: The Exorcist
1973: Charley Varrick
1974: The Four Musketeers
1976: The Eagle Has Landed
1976: Sky Riders
1976: Voyage of the Damned
1977: Telefon
1977: Rollercoaster
1979: Love and Bullets
1979: The Amityville Horror
1979: Escape to Athena
1979: Airport ’80 – The Concorde
1980: When Time Ran Out
1980: The Big Brawl
1980: The Competition
1980: Brubaker
1981: Caveman
1983: Sudden Impact
1983: Doctor Detroit
1984: Class of 1984
1985: The Mean Season
1985: A.D.
1985: Bad Medicine
1986: Beverly Hills Madam
1987: The Fourth Protocol
1988: The Dead Pool
1989: Little White Lies
1990: Face to Face
1991: F/X2
1991: Don Quijote
1996: Mission: Impossible
1997: Money Talks
1998: Tango, no me dejes nunca
1998: Rush Hour
2000: Mission: Impossible II
2001: Rush Hour 2
2004: After the Sunset
2004: Shrek 2
2004: The Bridge of San Luis Rey
2006: Mission: Impossible III
2007: Rush Hour 3
2007: Ultrasordine
2011: Sweetwater
2011: Mission: Impossible – Ghost Protocol

Portalo pri Muziko

Ligoj eksteren

Hejmpaĝo

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
 [[dosiero:Lalo schifrin.jpg|eta|dekstre|Lalo Schifrin (2006)]] '''Lalo Schifrin''' (naskiĝis la [[21-an de junio]] [[1932]] en [[Bonaero]]; civita nomo: ''Boris Claudio Schifrin'') estas argentina [[pianisto]], [[komponisto]], [[muzikaranĝisto]] kaj [[dirigento]]. Al liaj plej famaj komponaĵoj apartenas la titolmuzikoj de la televidserioj ''Mission: Impossible'' kaj ''Mannix''.
 == Vivo ==
+Lalo Schifrin lernis en la aĝo de ses jarojn pianludon de Enrique Barenboim, patro de dirigento Daniel Barenboim; junaĝe li profundigis siajn konojn kiel lernanto de Andreas Karalis kaj Juan Carlos Paz; tiutempe ankaŭ vekiĝis lia intereso pri ĵazo. En la aĝo de 20 li studis ĉe la [[Konservatorio]] de Parizo, kie li lernis de [[Olivier Messiaen]] kaj [[Charles Koechlin]]. Sian studon li financis perlaborante kiel [[ĵazpianisto]] en parizaj noktoklubejoj.
+Ree en Argentino, li fondis ĵazorkestron, en kiu muzikis inter alie [[Gato Barbieri]]. Li ankaŭ koncertis kune kun Bola Sete, kiu tiutempe vojaĝis tra Sudameriko. En la jaro 1956 li ekkonis [[Dizzy Gillespie|Dizion Gillespie]], por kies orkestro li komponis la suiton ''Gillespiana''. Post malfondo de la Ĝilespia bandego Schrifrin alliĝis al ties nova kvinopo. Li jam promociiĝis kiel muzika direktisto kaj aranĝisto. ''Gillespiana'' surdiskiĝis finfine en 1960, kaj Schifrin restis en la ensemblo de Gillespie ĝis 1962. Por Gillespie li verkis ankaŭ ''The new continent'', unuafoje prezentata en 1962 dum la [[Monterey Jazz Festival]]. Li ankaŭ kunmuzikis pianiste je la unua [[tango]]-albumo ''Concert for Bandoneón and Orchestra'' de [[Astor Piazzolla]], surkiskiĝonta en Parizo, kaj li kunverkis kun [[Sarah Vaughan]], [[Ella Fitzgerald]], [[Stan Getz]], [[Eric Dolphy]] kaj [[Count Basie]].
 == Filmmuzikoj ==