Ŝ: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e robota aldono de: an:Ŝ
Neniu resumo de redakto
Linio 11: Linio 11:
* sh [[angle]]
* sh [[angle]]
* sh kaj x en latinlitera [[pinjino|pinjina]] skribo de la [[ĉina]]
* sh kaj x en latinlitera [[pinjino|pinjina]] skribo de la [[ĉina]]
* x [[eŭske]]
* x [[eŭske]] kaj [[katalune]]
* ch [[france]]
* ch [[france]]
* sch [[germane]]
* sch [[germane]]

Kiel registrite je 15:52, 12 dec. 2012

Ĉapelo ˆ
 â
Ĉ ĉ
Ê ê
ế
Ĝ ĝ
Ĥ ĥ
Î î
Ĵ ĵ
Ô ô
Ŝ ŝ
Û û
Ŵ ŵ
Ŷ ŷ
Ŝ ŝ

Ŝ, minuskle ŝ, estas la 23-a litero de la Esperanta alfabeto. Ĝi havas sonon senvoĉan frotan postalveolan (estas senvoĉa frikativa palatalveolaro), kiun IFA-alfabete oni skribas [ʃ]. La nomo de la litero estas "ŝo".

Laŭ la normo ISO 9 (= GOST 7.79 sistemo A) la litero ŝ estas uzata ankaŭ por transdoni latinlitere la cilrilan literon Щ. En Esperanto la literon Щ oni plej ofte transdonas per ŝĉ (el la rusa aŭ ukraina) aŭ ŝt (el la bulgara).

Ŝ estas invento de Zamenhof, modifo de S. Ĝi similas la literon š uzatan en kelkaj lingvoj konataj de Zamenhof, sed havas formon propran al Esperanto, kaj tiel "neŭtralan". Laŭ la Fundamento de Esperanto oni povas skribi la duliteraĵon sh anstataŭ la litero ŝ, kiam oni ne povas, pro teknika kialo, uzi la ĝustan literon. La nomo de la signo aldonita al s por transformi ĝin al ŝ estas, en ordinara Esperanto, ĉapelo, sed ĝi povas esti nomata ankaŭ cirkumflekso.

La ĉi-suba listo montras literojn, literduopojn kaj litertriopojn, kiuj reprezentas similan sonon en aliaj lingvoj. La sonoj ne nepre estas tute samaj, sed multaj parolantoj sentas ilin samaj kiel la esperantan [ŝ]. En lingvoj, kies skribo estas neregula el la vidpunkto de parolsonoj, ekz. la angla kaj franca, la listo montras tipan skribmanieron, sed la montritaj literoj aŭ literkombinoj ne nepre ĉiam reprezentas la sonon [ŝ], kaj tiun povas reprezenti ankaŭ aliaj literoj.