Ludoviko la 4-a (Sankta Romia Imperio): Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 10:50, 30 jul. 2014

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Ludoviko la 4-a

Ludoviko la 4-a aŭ Ludoviko la Bavaro, germane Ludwig der Bayer (naskiĝis la 1-an de aprilo 1282, mortis la 11-an de oktobro 1347 en Puch ĉe Fürstenfeldbruck) estis el la dinastio Vitelsbaĥoj. De 1294 li estis duko de Bavario kaj palatinata grafo ĉe Rejno (Pfalzgraf bei Rhein). En 1314 li prezentis sin kiel kandidato de la luksemburga partio al la elekto de la romi-germana reĝo; la elekto ne donis klaran rezulton, kaj nur post la batalo ĉe Mühldorf (1322) Ludoviko povis pretendi la reĝecon. Papo Johano la 22-a, kiu deziris, ke ne estu forta germana imperiestro, rifuzis agnoski Ludovikon kaj atakis lin kiel herezulon. Pro tio Ludoviko en 1328 aranĝis, ke la roma civitanaro elektu lin imperiestro de la Sankta Romia Imperio kaj instalis kontraŭpapon, la franciskanon Pietro Rainalducci (papa nomo: Nikolao la 5-a).

La vivon kaj regadon de Ludoviko karakterizas la ŝanĝoj de la finiĝanta mezepoko, precipe la konflikto inter la du universalaj potencoj de la Okcidento (papo kaj imperiestro) kaj lia strebado pligrandigi sian personan potencon por instali heredan imperiestrecon de vitelsbaĥoj. Batalante kontraŭ la papaj pretendoj decidi pri aprobo de la reĝ-elektoj li metis la bazon por nova, sen-papa koncepto pri la esenco de regno kaj regado. Krome li antaŭenigis precipe la franciskanan ordenon kaj la senpere regnajn urbojn, kiuj iĝis decida apogilo de lia regado.

Sian malvastan teritorian bazon, la duklandon Supra Bavario, li laŭpaŝe plivastigis, akirante grandajn terenojn por sia familio. Lia maldelikateco kaj la malamikeco de la papo kondukis al la elekto de kontraŭ-reĝo, Karolo la 4-a.

Ludoviko mortis en 1347 dum la ĉasado de urso. Ĝis sia morto li estis sub la eklezia anatemo (proskribo), nuligita nur 300 jarojn poste.

Antaŭe:	Romia-germana reĝo de la Sankta Romia Imperio ekde 1328 imperiestro	Poste:
Henriko la 7-a	1314-1347	Karolo la 4-a

Antaŭe:	Palatinata grafo ĉe Rejno	Poste:
Rudolfo la 1-a	1294/1301-1329	Rudolfo la 2-a kaj Rupreĥto la 1-a

Antaŭe:	Duko de (Supra) Bavario	Poste:
....	1294/1301-1347	....

Antaŭe:	Grafo de Holando, Zelando kaj Henegovio, sinjoro de Frislando	Poste:
Vilhelmo la 4-a	1345–1347	Margareta la 1-a

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
+{{apartigila paĝo|Ludoviko la 4-a}}
 [[Dosiero:Ludovico il Bavaro.jpeg|thumbnail|Tombokovrilo de Ludoviko en Munkeno]]
 '''Ludoviko la 4-a''' aŭ '''Ludoviko la Bavaro''', {{lingv|de|e}} ''Ludwig der Bayer'' (naskiĝis la {{daton|1|aprilo|1282}}, mortis la {{daton|11|oktobro|1347}} en Puch ĉe [[Fürstenfeldbruck]]) estis el la dinastio [[Vitelsbaĥoj]]. De [[1294]] li estis duko de [[Bavario]] kaj [[Palatinato|palatinata grafo ĉe Rejno]] (''Pfalzgraf bei Rhein''). En [[1314]] li prezentis sin kiel kandidato de la luksemburga partio al la elekto de la [[Sankta Romia Imperio|romi-germana]] reĝo; la elekto ne donis klaran rezulton, kaj nur post la batalo ĉe Mühldorf ([[1322]]) Ludoviko povis pretendi la reĝecon. Papo [[Johano la 22-a]], kiu deziris, ke ne estu forta germana imperiestro, rifuzis agnoski Ludovikon kaj atakis lin kiel [[herezo|herezulon]]. Pro tio Ludoviko en [[1328]] aranĝis, ke la roma civitanaro elektu lin imperiestro de la Sankta Romia Imperio kaj instalis [[kontraŭpapo]]n, la [[franciskanoj|franciskanon]] ''Pietro Rainalducci'' (papa nomo: [[Nikolao la 5-a (kontraŭpapo)|Nikolao la 5-a]]).