Otto (Bavario): Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 17: Linio 17:
|patrino = Maria de Prusio
|patrino = Maria de Prusio
|dinastio = [[Vitelsbaĥoj]]
|dinastio = [[Vitelsbaĥoj]]
|idaro =
|idaro =
|regento = Luitpold
}}
}}
'''Otto de Bavario '''aŭ '''Otón Guillermo Adalberto Valdemar von Wittelsbach''' (naskiĝis la [[27-a de aprilo]] [[1848]] kaj mortis la [[11-a de oktobro|11-an de oktobro]] [[1916]]) estis reĝo de Bavario de [[1886]] ĝis [[1913]].
'''Otto de Bavario '''aŭ '''Otón Guillermo Adalberto Valdemar von Wittelsbach''' (naskiĝis la [[27-a de aprilo]] [[1848]] kaj mortis la [[11-a de oktobro|11-an de oktobro]] [[1916]]) estis reĝo de Bavario de [[1886]] ĝis [[1913]].

Kiel registrite je 01:09, 31 maj. 2015

Otto
Reĝo de Bavario
Regado de la 13-a de junio 1886 ĝis la 5-a de novembro 1913
Antaŭulo Ludoviko la 2-a
Regento Luitpold
Sekvanto Ludoviko la 3-a
Persona informo
Otto I. von Bayern
Naskonomo Otto Wilhelm Luitpold Adalbert Waldemar von Wittelsbach
Naskiĝo 27-a de aprilo 1848
en Residenz, Munkeno
Morto 11-a de oktobro 1916
en Palaco de Fürstenried, Munkeno
Mortis per Volvulo vd
Tombo Preĝejo Sankta Mikaelo, Munkeno vd
Religio katolika eklezio vd
Ŝtataneco Reĝlando BavarioGermana Imperiestra Regno vd
Familio
Dinastio Vitelsbaĥoj
Patro Maksimiliano la 2-a
Patrino Maria de Prusio
Gefratoj Ludoviko la 2-a de Bavario vd
Profesio
Okupo politikisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Otto de Bavario aŭ Otón Guillermo Adalberto Valdemar von Wittelsbach (naskiĝis la 27-a de aprilo 1848 kaj mortis la 11-an de oktobro 1916) estis reĝo de Bavario de 1886 ĝis 1913.

Biografio

Otto estis la filo de Maksimiliano la 2-a kaj lia edzino Maria de Prusio, kaj frato Ludoviko la 2-a. Kiel heredanto al la trono, li estis instruita en la militista kariero en la bavaria armeo ekde 1863.

Kiam Frederiko Vilhelmo la 1-a de Prusio estis proklamita Imperiestro de la unuiginta Germanio la 18-an de junio 1871, en la Kastelo de VersaIlles, Otto reprezentis sian fraton, la reĝo Ludoviko la 2-a, que rehusó participar en la ceremonia. Más tarde, criticó la celebración como "ostentosa" y "desalentada" en una carta dirigida a Luis II.

Fue proclamado Rey de Baviera en 1886, poco después del entierro de su hermano. Otón sufría una grave enfermedad mental desde el año 1875. Fue confinado en el Castillo de Fürstenried con supervisión médica cuando empezó a mostrar signos de graves trastornos mentales, que aconsejaron apartarlo del gobierno; continuó entonces la regencia que ya había sido instaurada durante los últimos días del rey Luis II, en la persona de su tío, el príncipe Leopoldo, quien sirvió como Príncipe regente hasta su muerte. Su hijo, Luis, se convirtió en regente tras la muerte del anterior.

En concreto, Otón I ha sido uno de los pocos casos documentados en la historia de cinantropía, trastorno de las ideas por el cual quien lo padece cree ser un perro.

El 4 de noviembre de 1913, la constitución de Baviera fue enmendada para incluir la incapacidad mental como una de las causas de deposición del monarca. De esta forma, Otón perdió la corona en favor de su primo, que pasó a asumir el título de rey con el nombre de Luis III de Baviera.

El derrocado Otón de Wittelsbach falleció en 1916. Está enterrado en la cripta de la Iglesia de San Miguel, en Múnich.