Pedofilia movado: Malsamoj inter versioj

Tiusence, la pedofiliaj aktivuloj defendas tion, kion ili rigardas kiel naturan rajton de la infanoj kaj adoleskantoj esplori kaj elvolvidisvolvi sian seksecon, kaj libere elekti kun kiu volas kundividi ĝin, jen inter ili, jen kadre de intergeneraciaj rilatoj kun plenaĝuloj. La pedofiliaj aktivuloj nomas tion «seksa liberiĝo» de la infanoj kaj adoleskantoj<ref>Hocquenghem, Guy; Voline, Marc. «Non à l'enfant poupée». ''Libération'', aprilo 1979.</ref>. Sekve, la pedofilia aktivismo sin prezentas ne nur kiel seksa liberiga movado por la pedofiloj, sed ankaŭ por la neplenaĝuloj, kiujn la pedofiliaj aktivistoj rigardas subpremitajn kaj silentigitajn de la leĝoj kaj de la moralo de la socio<ref group="noto">En sia eseo ''L'Enfant au masculin'', Tony Duvert asertas, ke la seksaj rilatoj inter plenaĝa viro kaj knabo dependas de la samseksemo de la neplenaĝulo kaj ke la subpremado de la pedofilio estas integra parto de la persekutado al la samseksemuloj.</ref><ref name="namb">[http://www.nambla.org/welcome.html Who we are]. NAMBLA</ref><ref>Kp. Michel Foucault, «La Loi de la pudeur».</ref>.

La distingo inter [[infana seksa misuzo]] kaj konsentaj rilatoj, kiun faras la pedofiliaj aktivuloj estas ŝlosila aspekto por komprenado de iliaj postuloj<ref name="Bernard">[http://www.ipce.info/library_3/files/bernard_interview_en.htm «Interview with Dr. Frits Bernard, a pioneer emancipator]». ''Koinos'', Vol. 4, n-ro 48, 2005.</ref>. Kvankam la interpreto de la konceptoj pri infana seksa misuzo kaj konsentaj rilatoj signife varias laŭ socijuraj kriterioj<ref group="noto">La aĝo de konsento, kaj do la derivata jurisprudenco pri tio, kion oni rigardas aŭ ne rigardas kiel infanan seksan misuzon, varias konsiderinde inter landoj. Eĉ tiel, kaj ĝustadifine, la malsamaj leĝaroj komprenas, ke la supozo de perforto estas absoluta en iu ajn seksrilato kun neplenaĝuloj sub tiu aĝo, juĝante ke, eĉ se eventuale ja povas ekzisti neplenaĝuloj atingantaj seksan konscion pli frue, la granda plimulto, antaŭ ol alveni al tiu aĝo, ne havas sufiĉan psikologian elvolviĝondisvolviĝon por kompreni la sekvojn de siaj agoj, tiel ke sia konsento estas tute nevalida por juraj celoj kaj la aĝo de la neplenaĝuloj apartenas en si mem al la krima tipo. La socia sinteno al seksaj kaj paraj rilatoj inter plenaĝuloj kaj neplenaĝuloj ankaŭ multe varias laŭ landoj, kulturoj kaj historiaj periodoj. Tiel do, en Antikva Grekio la pederastio estis rigardata kiel natura esprimo de la homa sekseco, socie konata kaj aprobata, kaj reguligata de la Ŝtato kiel instruan kaj moralan institucion. Laŭ kelkaj historiistoj, la aĝo de la grekaj efeboj estis kutime inter 12 kaj 16 jarojn. Dum Mezepoko, la geedziĝoj inter plenaĝuloj kaj knabinoj aŭ adoleskantinoj estis oftaj, kion spegulas la tiama literaturo: la Beatrice de Dante havas 14 jarojn, la Melibea de Fernando de Rojas 14 kaj la Carmesina de Joanot Martorell apenaŭ 13. Ĝis la frua 20a jarcento, kiam okazis morala ŝanĝo de sinteno al sekseco markita pro la puritanaj politikoj, tiaj geedziĝoj ne estis maloftaj en la okcidenta mondo; troveblas fame konataj kazoj kiaj, tiu de la usona verkisto Edgar Allan Poe, kiu edziĝis al sia kuzino Virginia Clemm en 1825 kiam li aĝis 27 jarojn kaj ŝi 14, aŭ tiu de la hispana poeto Antonio Machado, kiu en 1909, en la aĝo de 36 jaroj, edziĝis al Leonor Izquierdo kiam tiu ĉi estis 15-jara. Tiaj kutimoj ankaŭ influas sur la leĝojn rilate al la aĝo de konsento, kiu ĝis la komenco de la 20a jarcento iris kutime de 10 ĝis 20 jaroj, malsuprenirante en iaj kazoj, kiel en la usona ŝtato Delaware, ĝis 7 jaroj (''The New York Times'', 15a de oktobro 1895).</ref>, la pedofiliaj aktivuloj oficiale malaprobas kaj kondamnas la infanan seksan misuzon, komprenata kiel la uzo de forto por altrudi nedeziritajn rilatojn, kaj defendas nur tion, kion ili difinas kiel konsentajn rilatojn (ofte sen starigi aĝolimon<ref group="noto">Tony Duvert skribas en ''L'Enfant au masculine'' (kp. Michel Foucault, «La Loi de la pudeur»):{{Citaĵo|{{eo}} ''[La] libereco por eliri el situacio por kiu oni konsentis estas la necesa kaj sufiĉa garantio pri la valoro de la konsento en si mem. Ne estas necese diskuti pri la «kapablo» (de la neplenaĝulo aparte) de kiu ajn por konsenti aŭ ne konsenti tute konscie: ni estas ĉiam kapablaj, eĉ kiel beboj, por distingi tion, kion ni ŝatas disde tion, kion ni malŝatas, kaj por esprimi tian taksadon.''|||{{fr}} [La] liberté de s'extraire d'une situation à laquelle on avait consenti est, c'est l'évidence, la garantie nécessaire et suffisante de la valeur du consentement lui-même. Il n' a pas à ergoter sur l'«aptitude» (du mineur en particulier) de quelqu'un à consentir ou non en connaissance de cause : on est toujours apte, même nourrisson, à apprécier ce qui nous plaît ou vous déplaît, et à exprimer cette appréciation.}}

# La dominanta sento ĉe la infano estas ĝojo, kvankam foje ĝi povas senti sin nesekura pro la moralo de la socio. Malgraŭ tio, ĝi klopodas esprimi ĝojajn sentojn en sia medioĉirkaŭo.

* '''Harmonio''' kun la elvolviĝodisvolviĝo de la infano.

Fine de la 19a jarcento Sigmund Freud revoluciis la okcidentan koncepton pri la infaneco per sia psikanaliza teorio estante la unua, kiu defendis, sur sciencaj bazoj, la ekziston de la [[infana sekseco]]. Freud priskribis la psikoseksan elvolviĝondisvolviĝon de la infano en kvin fazojn: buŝa, anusa kaj falika, kiu kulminus per la solvo de la [[Edipa konflikto]] ĉe la knabo kaj de la Elektra konflikto ĉe la knabino. Poste ekzistus latenta fazo ĝis la genera de la [[pubereco]]. Laŭ la freŭda baza tezo, la sekseco ĉe la infano estas «polimorfe perversa» kaj ĝi montras do fortajn impulsojn al [[incesto]]. La infano trovas sin devigita profiti kaj sublimigi tiun deziron por atingi sanan seksecon dum la plenkreska aĝo. Freud formaligis siajn tezojn ĉi-rilate en la verko ''[[Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie|Tri eseoj pri seksa teorio]]'', aperinta en 1905<ref>Freud, Sigmund. [http://www.psychanalyse.lu/Freud/FreudDreiAbhandlungen.pdf ''Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie'']. Frankfurto: Fischer Taschenbuch, 2000. ISBN 3-596-10440-8.</ref>.

Ĝis la komenco de la 1980aj jaroj, la pedofiliaj aktivuloj montriĝis kontentaj pro la antaŭeniroj de sia afero en Nederlando. En 1980, COC publike deklaris, ke pedofilio estas geja afero, kaj ke la samseksema liberiĝo estos neniam tute finita sen la liberiĝo de la infanoj kaj de la pedofiloj<ref name="sandd"/>. Inter 1979 kaj 1981, la lasta signifa antaŭeniro de la pedofilia aktivismo en la okcidenta mondo okazis en 1981, kiam la Nederlanda Protestanta Fondaĵo por Respondeca Familia ElvolviĝoDisvolviĝo (Protestantse Stichting voor Verantwoorde Gezinsvorming, PSVG) distribuis en la elementaj lernejoj centmilojn da kopioj de iu ilustrita broŝhuro titolita ''Paedophilia''<ref>PSVG. [http://www.ipce.info/library_3/files/psvg_81_en.htm ''Pedophilia''] [s.n.]: Ipce.</ref>, kun la celo informi la infanojn pri pedofilio<ref name=Piron/>. Tiutempe, pli kaj pli da feministaj organizaĵoj, eĉ unuoj de la Junulara Polico, montriĝis favoraj al la malkrimigo de la pederastio<ref>Bernard, Frits. ''Pädophilie ohne Grenzen''. Frankfurto: Foerster Verlag, 1997. p. 36. ISBN 3-922257-83-6.</ref>. Ankoraŭ en 1984, Edward Brongersma asertos: «En Nederlando, la pedofilio estas objektive debatata en la instruadaj kursoj de la policaj lernejoj. Ĉi tie, samkiel en la universitatoj, oni klopodas meti finon al la antaŭjuĝoj».

La germanaj pedofiloj eĉ atingos, precipe en la 1980aj jaroj, politikajn subtenojn ĉe la [[Alianco 90/La Verduloj|Verda Partio]], argumentante, ke la seksaj kontaktoj inter infanoj kaj plenkreskuloj estas ne nur nemalutilaj por la infanoj, sed necesaj por ilia psikosocia elvolviĝodisvolviĝo. Dum pluraj jaroj, la pedofiloj profitos de politikaj subtenoj, prezentante sian seksecon kiel la lastan bastionon «faligendan kadre de la seksa liberiĝo»<ref>[http://www.slate.fr/monde/72673/pedophilie-verts-allemagne-cohn-bendit Accusations de pédophilie: les Verts allemands de Cohn-Bendit face à leur passé], ''Slate'', 2013-05-19.</ref>.

Ĉe la komenco, NAMBLA gajnis konsiderindan subtenon fare de la maldekstraj gejaj grupoj kaj en 1984 iĝis la unua geja organizaĵo en Usono aliĝinta al la [[Internacia Asocio de Lesbaninoj kaj Gejoj]] (ILGA)<ref group="noto">En iu deklaracio de NAMBLA de 1994, la delegitoj de NAMBLA en ILGA helpis por redakti ties konstitucion kaj oficialajn poziciojn pri la seksaj rajtoj de la gejunuloj. En 1985, ILGA alprenis pozicion pri «Aĝo de Konsento/Pedofilio/Infanaj Rajtoj», kiu instigas la organizaĵojn konsistigantajn la kolektivon «fari premon sur iliajn registarojn por forigi la leĝojn pri aĝo de konsento». En 1986 ILGA alprenis plian pozicion, kiu diras, ke la asocio «subten[as] la rajton de la gejunuloj je seksa kaj socia memdispono». En 1988 ILGA deklaris, ke ĝi «agnosk[as], ke la nunaj leĝoj pri aĝo de konsento de samseksaj personoj ofte utilas por subpremi kaj ne por protekti ilin». En alia pozicio, alprenita en 1990, ILGA «subten[as] la rajton de ĉiu individuo, senkonsidere de sia aĝo, esplori kaj elvolvidisvolvi sian seksecon».</ref><ref name="Replies"/><ref name="george">Haggerty, George. [http://books.google.com/books?id=L9Mj7oHEwVoC&pg=PA628&lpg=PA628&dq=chicken+hawk+Adi+Sideman&source=bl&ots=cbuu_94M_m&sig=7kCP_UPaaidtgIdRk6QvniMuu00&hl=en&ei=U-aTTPn_CYvUtQP_x9DkCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CCoQ6AEwBzgK#v=onepage&q=chicken%20hawk%20Adi%20Sideman&f=false ''Gay histories and cultures: an encyclopedia''], Taylor & Francis.</ref><ref name="Replies">Radow, Roy. «[http://www.qrd.org/qrd/orgs/NAMBLA/nambla.replies.to.ilga.secretariat NAMBLA Replies to ILGA Secretariat]», NAMBLA, 1994-01-28.</ref>. La egaligo de la aĝo de konsento estis tiutempe ĉefa parto de la gejrajta batalo en Britio kaj aliaj landoj.<ref name="glbtq"/> Kelkaj liberecanoj, kiaj la verkistinoj kaj feministaj gvidantoj Pat Califia, Kate Millett kaj Gayle Rubin, aliĝis al tiu afero<ref name="glbtq"/>. Tamen aliaj gvidantoj de la feminista movado, kiu naskigis la seksan revolucion kaj la lesban movadon rigardis la intergeneraciajn rilatojn kun adoleskantoj kiel instituciigitan problemon kreitan de la patriarkaj strukturoj de la socio<ref>Thorstad, David, «Man/Boy Love and the American Gay Movement», ''Journal of Homosexuality'', (Routledge), Vol. 20 (februaro 1990), n-roj 1-2, pp. 251–274.</ref>. La opono al NAMBLA evidentiĝis en la konferenco, kiu organizis la unuan gejan marŝon en Vaŝingtono, en 1979<ref group="noto">Krom krei plurajn laborkomitatojn, la konferenco devis redakti la politikan dokumenton de la manifestacio. Komence oni aprobis la proponon de la komitato de junaj samseksemuloj (Gay Youth Caucus), kiu petis «Plenajn rajtojn por la junaj samseksemuloj, inkluzive la revizion de la leĝoj pri aĝo de konsento». Tamen, dum la kunveno de la Nacia Kunordiga Komitato, iu grupo de lesbaninoj minacis ne partopreni en la marŝo, krom se oni alprenas anstataŭan formulon. La propono, lanĉita de iu lesbanino kaj fine aprobita de la plimulto el la delegitoj, estis: «Protekti la junajn gejojn kaj lesbaninojn kontraŭ ĉiu ajn leĝo, kiu celas diskriminacii, subpremi aŭ persekuti ilin, en la lernejo aŭ en la socia kaj profesia medioj».</ref><ref>Thorstad, David. «Man/Boy Love and the American Gay Movement», ''Journal of Homosexuality'', n-ro 20 (1990), pp. 251-274.</ref>. En 1980, iu grupo nomita Lesba Grupo – Komitato por la Marŝo de la Geja kaj Lesba Fiero (Lesbian Caucus – Lesbian & Gay Pride March Committee) disdonis flugfoliojn, kiuj instigas la virinojn ne partopreni en la jara geja marŝo de Nov-Jorko pro iu supozata dominado de NAMBLA kaj de ties simpatiantoj super ĝia organiza komitato. La sekvantan jaron, post la minaco de kelkaj lesbaninoj formi pikedojn, la geja grupo de la Universitato de Cornell, ''Gay People at Cornell'' (Gay PAC), nuligis la inviton, kiun ĝi faris al [[David Thorstad]], fondinta membro de NAMBLA, por esti la ceremoniestro de la Geja Festivalo de Majo. Dum la sekvantaj jaroj, pli kaj pli da gejrajtaj organizaĵoj klopodis malhelpi al NAMBLA partopreni en la paradoj de la geja fiero. Kelkaj analizistoj kaj la aktivuloj mem rigardas tiun sintenon, kiu daŭras ĝis nun, kiel malobservon de la rajto al parollibereco agnoskita de la [[Unua Amendo al la Usona Konstitucio]] kaj kiel specon de kultura hegemonio, kiu igas la gejajn grupojn kontraŭstari unuj la aliajn<ref>Brower, Lisa C. Bower; Goldberg, David T. Between law and culture: relocating legal studies''. University of Minnesota Press, 2001, pp. 288-305.</ref>.