Petro Fulisto: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Neniu resumo de redakto |
konforme al la PIVa radiko "monofizit/o", ne "monofizid/o" |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
'''Petro Fulo''' (...) estis [[Patriarkarto de Antioĥio|Patriarko de Antioĥio]] (471-488), kiu aliĝis al [[ |
'''Petro Fulo''' (...) estis [[Patriarkarto de Antioĥio|Patriarko de Antioĥio]] (471-488), kiu aliĝis al [[Monofizitismo]]. |
||
Petro ricevis la surnomon el sia aktiveco de [[Fulado|fulatoro]] de vestoj kiun li praktikis, kaj li estis [[monaĥismo|monaĥo]] antaŭ ol akiri la episkopan seĝon, Lia famo, tamen, devenis el lia [[monofizidismo]] kune kun iuj ruzagoj. |
Petro ricevis la surnomon el sia aktiveco de [[Fulado|fulatoro]] de vestoj kiun li praktikis, kaj li estis [[monaĥismo|monaĥo]] antaŭ ol akiri la episkopan seĝon, Lia famo, tamen, devenis el lia [[monofizidismo]] kune kun iuj ruzagoj. |
||
Kiel registrite je 20:01, 26 okt. 2015
Petro Fulo (...) estis Patriarko de Antioĥio (471-488), kiu aliĝis al Monofizitismo.
Petro ricevis la surnomon el sia aktiveco de fulatoro de vestoj kiun li praktikis, kaj li estis monaĥo antaŭ ol akiri la episkopan seĝon, Lia famo, tamen, devenis el lia monofizidismo kune kun iuj ruzagoj.
Tillemont [1] opinias ke Petro estis dekomence membro de la monaĥejo de la Akemetoj, lokita en Bitinio, sur la azia marbordo de Bosporo, en Gomon, "La granda monaĥejo", kaj ke li estis elpelita pro lia konduto kaj pro lia hereza doktrino. Tiam Petro transiĝi al Konstantinopolo, kie simpatiiĝis al influaj personoj kiuj lin renkontigis kun Zenono, bofilo de Leono la 1-a (457-474) kaj estonta imperiestro (474-491), je kies favoremo kapablis profiti por obteni la pozicion de presbitero en la preĝejo de sankta Basa, en Kalcedonio. Ĉi tie liaj monofizidismaj opiniaj fariĝis malkaŝaj, pro kiu li devis refuĝiĝi ĉe Zenono, kiu lin sendis al Antioĥio kiel milita komandanto por la Oriento (Magister Militum per Orientem).
Alveninte Antioĥion en 463, Petro klopodis por akiri la oficon de patriarko de la urbo kiu tiam estis plenumita de Martirio. Petro rapide amikiĝis kun la popolo inter kiu enkorpigis dubojn pri ortodokseco de Martirio kiu fakte estis akuzita pri Nestorianismo kaj, pro popola tumulto provokita de Petro Fulo, elpelita el la urbo kaj ofico: al la sama ofica seĝo estis elektita Petro Fulo!
Teodoro la Legisto datas tiujn eventojn por 469 aŭ 470.
Tuj post sia nomumo, Petro aperte deklaris kontraŭa al dekretoj de la la Koncilio de Kalcedonio kaj aldonis al la Trisagion (liturgia himno kun la tripla eldiro "Sankta") la vortojn "Kiu estis krucumita por ni" [2]kaj tion altrudis al ĉiuj komunumoj de sia diocezo lanĉante anatemon kontraŭ tiuj kiuj rifuzus tion akceptis.
En483 [papo Felikso la 3-a, en la unua sinodo, ekskomunikis Petron Fulon, kiuestis kondamnita ankaŭ de la tiama patriarko de Konstantinipolo en sinodo kunigita en la bizanca ĉefurbo. Sed Petro, reintegrita de la bizanca imperiestro Zenono okaze de momenta skismo inter Romo kaj Konstantiniopolo, restis en la antioĥia seĝo ĝis sia morto (488).
Notoj
- ↑ Tillemont: Empereurs, tome vi. p. 404
- ↑ Tiu esprimo, inokulita en la Trisagio, signifis ke la krucumito povus esti Dio mem kaj ne la homeco de Kristo, kaj do forte kontraŭata de ĉiuj eklezioj (Vidu: Teosuferismo.
Bibliografio
- Questa voce usa testo proveniente da: A Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century A.D., with an Account of the Principal Sects and Heresies di Henry Wace
- Katolikaj enciklopedioj:
- [1] Enciclopedia_Cattolica
- Cathopedia
- [2] Catholic_Encyclopedia