Petro Fulisto: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 20:11, 1 nov. 2015

Petro Fulisto estis episkopo de Antioĥio (471-488) kaj monofizito.

Ekzercinte la metion de fulisto, li poste fariĝis monaĥo en "la Granda Monaĥejo" de la Akemetoj en Gomon en la provinco de Bitinio sur la azia marbordo de Bosporo. De tie oni elpelis lin pro malbona konduto kaj pro herezo. Tiam Petro transiris al Konstantinopolo, kie li simpatiiĝis al influaj personoj, kiuj lin renkontigis kun Zenono, bofilo de Leono la 1-a (457-474) kaj estonta imperiestro (474-491). Li profitis de ties favoremo por akiri altan postenon en la eklezio de Kalcedonio. Kiam liaj monofizitaj opinioj evidentiĝis, li devis refuĝiĝi ĉe Zenono, kiu lin sendis al Antioĥio kiel milita komandanto por la diocezo (provincaro) de Oriento (magister militum per Orientem).^[1]

Alveninte Antioĥion en 463, Petro klopodis akiri la episkopan oficon, tiam tenitan de Martirio de Antioĥio. Rapide amikiĝinte kun la popolo, li fomentis dubojn pri la ortodokseco de Martirio, jam akuzita pri nestorianismo. Pro popola tumulto, kiun li provokis, Martirio estis elpelita el la urbo kaj senigita de sia ofico. Kiel posteulo oni elektis Petron.

Laŭ Teodoro la Legisto, tio okazis en la jaro 469 aŭ 470.

Tuj poste, Petro aperte deklaris oponon al la dekretoj de la Koncilio de Kalcedonio. Li aldonis al la Trisagion (liturgia himno kun triobla eldiro "Sankta") la vortojn "kiu estis krucumita por ni". En tiu ŝajne triunua kunteksto, la frazo povus esti interpretata kiel aserto, ke Jesuo estis krucumita mem en sia dieco kaj ne nur en sia homa naturo, kaj do kiel neado de la kalcedonia doktrino de du naturoj de Kristo (vidu Teopaskismo. Li altrudis tiun aldonon al ĉiuj komunumoj de sia diocezo lanĉante anatemon kontraŭ tiuj, kiuj rifuzis akcepti ĝin.

En 483 papo Felikso la 3-a ekskomunikis Petron, kiun kondamnis ankaŭ la tiama patriarko de Konstantinopolo. Sed Petro, reintegrita de la bizanca imperiestro Zenono okaze de mallonga skismo inter Romo kaj Konstantinopolo, restis en la antioĥia seĝo ĝis la morto en 488.

Notoj

↑ Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont, Empereurs, tome vi. p. 404

Eksteraj ligiloj

[1] Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont, Empereurs, tome vi. p. 404

[1]

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
-'''Petro Fulo''' (...) estis [[Patriarkarto de Antioĥio|Patriarko de Antioĥio]] (471-488), kiu aliĝis al [[Monofizitismo]].
+'''Petro Fulisto''' estis episkopo de [[Antioĥio]] (471-488) kaj [[monofizitismo|monofizito]].
+Ekzercinte la metion de fulisto, li poste fariĝis [[monaĥismo|monaĥo]] en "la Granda Monaĥejo" de la [[Akemetoj]] en Gomon en la provinco de [[Bitinio]] sur la azia marbordo de [[Bosporo]]. De tie oni elpelis lin pro malbona konduto kaj pro herezo. Tiam Petro transiris al [[Konstantinopolo]], kie li simpatiiĝis al influaj personoj, kiuj lin renkontigis kun [[Zenono (imperiestro)|Zenono]], bofilo de [[Leono la 1-a la Traco|Leono la 1-a]] (457-474) kaj estonta imperiestro (474-491). Li profitis de ties favoremo por akiri altan postenon en la eklezio de [[Kalcedonio]]. Kiam liaj monofizitaj opinioj evidentiĝis, li devis refuĝiĝi ĉe Zenono, kiu lin sendis al [[Antioĥio]] kiel milita komandanto por la diocezo (provincaro) de Oriento (''magister militum per Orientem'').<ref>Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont, ''Empereurs'', tome vi. p. 404</ref>
-Petro ricevis la surnomon el sia aktiveco de [[Fulado|fulatoro]] de vestoj kiun li praktikis, kaj li estis [[monaĥismo|monaĥo]] antaŭ ol akiri la episkopan seĝon, Lia famo, tamen, devenis el lia [[monofizidismo]] kune kun iuj ruzagoj.
+Alveninte Antioĥion en [[463]], Petro klopodis akiri la episkopan oficon, tiam tenitan de [[Martirio de Antioĥio]]. Rapide amikiĝinte kun la popolo, li fomentis dubojn pri la ortodokseco de Martirio, jam akuzita pri [[nestorianismo]]. Pro popola tumulto, kiun li provokis, Martirio estis elpelita el la urbo kaj senigita de sia ofico. Kiel posteulo oni elektis Petron.
-[[Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont|Tillemont]] <ref>Tillemont: ''Empereurs'', tome vi. p. 404</ref> opinias ke Petro estis dekomence membro de la monaĥejo de la [[Akemetoj]], lokita en [[Bitinio]], sur la azia marbordo de [[Bosporo]], en Gomon, "La granda monaĥejo", kaj ke li estis elpelita pro lia konduto kaj pro lia hereza doktrino. Tiam Petro transiĝi al [[Konstantinopolo]], kie simpatiiĝis al influaj personoj kiuj lin renkontigis kun [[Zenono (imperiestro)|Zenono]], bofilo de [[Leono la 1-a la Traco|Leono la 1-a]] (457-474) kaj estonta imperiestro (474-491), je kies favoremo kapablis profiti por obteni la pozicion de [[presbitero]] en la preĝejo de sankta Basa, en [[Kalcedonio]]. Ĉi tie liaj monofizidismaj opiniaj fariĝis malkaŝaj, pro kiu li devis refuĝiĝi ĉe Zenono, kiu lin sendis al [[Antioĥio]] kiel milita komandanto por la Oriento (''Magister Militum per Orientem'').
+Laŭ [[Teodoro la Legisto]], tio okazis en la jaro 469 aŭ 470.
-Alveninte Antioĥion en [[463]], Petro klopodis por akiri la oficon de patriarko de la urbo kiu tiam estis plenumita de [[Martirio de Antioĥio|Martirio]]. Petro rapide amikiĝis kun la popolo inter kiu enkorpigis dubojn pri ortodokseco de Martirio kiu fakte estis akuzita pri [[Nestorianismo]] kaj, pro popola tumulto provokita de Petro Fulo, elpelita el la urbo kaj ofico: al la sama ofica seĝo estis elektita Petro Fulo!<br>
-[[Teodoro la Legisto]] datas tiujn eventojn por 469 aŭ 470.
-Tuj post sia nomumo, Petro aperte deklaris kontraŭa al dekretoj de la  la [[Koncilio de Kalcedonio]] kaj aldonis al la [[Trisagion]] (liturgia himno kun la tripla eldiro "Sankta") la vortojn "Kiu estis krucumita por ni" <ref>Tiu esprimo, inokulita en la Trisagio, signifis ke la krucumito povus esti Dio mem kaj ne la homeco de Kristo, kaj do forte kontraŭata de ĉiuj eklezioj (Vidu: [[Teosuferismo]]. </ref>kaj tion altrudis al ĉiuj komunumoj de sia diocezo lanĉante anatemon kontraŭ tiuj kiuj rifuzus tion akceptis.
+Tuj poste, Petro aperte deklaris oponon al la dekretoj de la [[Koncilio de Kalcedonio]]. Li aldonis al la [[Trisagion]] (liturgia himno kun triobla eldiro "Sankta") la vortojn "kiu estis krucumita por ni". En tiu ŝajne triunua kunteksto, la frazo povus esti interpretata kiel aserto, ke Jesuo estis krucumita mem en sia dieco kaj ne nur en sia homa naturo, kaj do kiel neado de la kalcedonia doktrino de du naturoj de Kristo (vidu [[Teopaskismo]]. Li altrudis tiun aldonon al ĉiuj komunumoj de sia diocezo lanĉante anatemon kontraŭ tiuj, kiuj rifuzis akcepti ĝin.
-En[[483]] [papo [[Felikso la 3-a]], en la unua sinodo, ekskomunikis Petron Fulon, kiuestis kondamnita ankaŭ de la tiama patriarko de Konstantinipolo en [[sinodo]] kunigita en la bizanca ĉefurbo. Sed Petro, reintegrita de la bizanca imperiestro Zenono okaze de momenta skismo inter Romo kaj Konstantiniopolo, restis en la antioĥia seĝo ĝis sia morto ([[488]]).
+En [[483]] papo [[Felikso la 3-a]] ekskomunikis Petron, kiun kondamnis ankaŭ la tiama patriarko de Konstantinopolo. Sed Petro, reintegrita de la bizanca imperiestro Zenono okaze de mallonga skismo inter Romo kaj Konstantinopolo, restis en la antioĥia seĝo ĝis la morto en [[488]].
 == Notoj ==
 <references/>
-== Bibliografio ==
+== Eksteraj ligiloj ==
-* Questa voce usa testo proveniente da: ''[http://www.ccel.org/w/wace/biodict/htm/TOC.htm A Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century A.D., with an Account of the Principal Sects and Heresies]'' di [[Henry Wace]]
+* [http://www.ccel.org/w/wace/biodict/htm/TOC.htm Henry Wace, ''A Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century A.D., with an Account of the Principal Sects and Heresies'']
+*[http://www.newadvent.org/cathen/11768a.htm "Peter Fullo" en ''Catholic Encyclopedia'']
-*Katolikaj enciklopedioj:
-**[http://letterepaoline.net/progetto-ec/ ] Enciclopedia_Cattolica
-**[http://it.cathopedia.org/wiki/ Cathopedia]
-**[http://www.newadvent.org/cathen/] Catholic_Encyclopedia
 [[Kategorio:Patriarkoj de Antioĥio]]