Ĉarlatano: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Kani (diskuto | kontribuoj) Nova paĝo kun 'thumb|200px|right|[[Pietro Longhi: ''La ĉarlatano'', 1757.]] '''Ĉarlatano''' estas persono kiu praktikas ajnan tipon de fraŭdo cele atingi a...' |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 2: | Linio 2: | ||
'''Ĉarlatano''' estas persono kiu praktikas ajnan tipon de [[fraŭdo]] cele atingi akiron de ekonomia profito aŭ alian avantaĝon pere de trompo aŭ mistifiko. |
'''Ĉarlatano''' estas persono kiu praktikas ajnan tipon de [[fraŭdo]] cele atingi akiron de ekonomia profito aŭ alian avantaĝon pere de trompo aŭ mistifiko. |
||
Ĉiu ĉarlatano devas posedi iun specialan kapablon; la plej ofta estas la [[retoriko|parolkapablo]], pere de kiu li sukcesas trompi sian aŭskultantaron, ĝenerale neklera en la afero kiun la ĉarlatano postulas. Alia el plej oftaj estas la [[Iluziisto |
Ĉiu ĉarlatano devas posedi iun specialan kapablon; la plej ofta estas la [[retoriko|parolkapablo]], pere de kiu li sukcesas trompi sian aŭskultantaron, ĝenerale neklera en la afero kiun la ĉarlatano postulas. Alia el plej oftaj estas la [[Iluziisto|iluziismo]] aŭ [[ĵonglado]] (rapida manmovo), pere de kiu oni faris la taŭgajn ŝanxgojn de disdonitaj, ricevitaj aŭ redonitaj produktoj. Ofte la posedantoj de la unua menciita kapablo asociiĝas kun tiu, por pli bone finfari la fraŭdon. |
||
En lingvaĵo pli ordinara, estas ''ĉarlatano'' ankaŭ tiu kiu troe parolas kaj, pli specife kaj en pejorativa senco, kiam tiu parolas pri io kiun tiu ne konas aŭ ne komprenas. |
En lingvaĵo pli ordinara, estas ''ĉarlatano'' ankaŭ tiu kiu troe parolas kaj, pli specife kaj en pejorativa senco, kiam tiu parolas pri io kiun tiu ne konas aŭ ne komprenas. |
||
==Vidu ankaŭ== |
|||
* [[Ĉarlatanismo]] |
|||
[[Kategorio:fraŭdoj]] |
[[Kategorio:fraŭdoj]] |
||
Kiel registrite je 19:41, 3 nov. 2015
Ĉarlatano estas persono kiu praktikas ajnan tipon de fraŭdo cele atingi akiron de ekonomia profito aŭ alian avantaĝon pere de trompo aŭ mistifiko.
Ĉiu ĉarlatano devas posedi iun specialan kapablon; la plej ofta estas la parolkapablo, pere de kiu li sukcesas trompi sian aŭskultantaron, ĝenerale neklera en la afero kiun la ĉarlatano postulas. Alia el plej oftaj estas la iluziismo aŭ ĵonglado (rapida manmovo), pere de kiu oni faris la taŭgajn ŝanxgojn de disdonitaj, ricevitaj aŭ redonitaj produktoj. Ofte la posedantoj de la unua menciita kapablo asociiĝas kun tiu, por pli bone finfari la fraŭdon.
En lingvaĵo pli ordinara, estas ĉarlatano ankaŭ tiu kiu troe parolas kaj, pli specife kaj en pejorativa senco, kiam tiu parolas pri io kiun tiu ne konas aŭ ne komprenas.