Mary Cassatt: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Aldonis paragrafojn tradudkitajn el la angla-lingva Vikipedio. Teksto en komentoj estas tradukota. |
e →Impresionismo: aldonis </ref>-on |
||
| Linio 38: | Linio 38: | ||
[[Image:Mary Cassatt - The Tea - MFA Boston 42.178.jpg|thumb|left|300px|''Tea (Teo-trinkado)'' de Mary Cassatt, 1880, oil on canvas, 25½ × 36¼ in., [[Museum of Fine Arts, Boston]]]] |
[[Image:Mary Cassatt - The Tea - MFA Boston 42.178.jpg|thumb|left|300px|''Tea (Teo-trinkado)'' de Mary Cassatt, 1880, oil on canvas, 25½ × 36¼ in., [[Museum of Fine Arts, Boston]]]] |
||
Kelkaj monatoj post ŝia reveno al eŭropo en la aŭtuno de 1871, la eblecoj por Cassatt pliboniĝis. Ŝia pentraĵo, ''Du Virinoj Ĵetantaj Florojn Dum Karnavalo'' estis bone ricevita ĉe la Salono de 1872, kaj aĉetiĝis. Ŝi recevis multajn laŭdojn en [[Parmo]], kaj ŝin subtenis kaj kuraĝigis la arta komonumo tie. La tuto de Parmo parolas pri Fraŭlino Cassatt kaj ŝia bildo, kaj ĉiu volas ŝin ekkoni".<ref>Mathews 1994, p.79 |
Kelkaj monatoj post ŝia reveno al eŭropo en la aŭtuno de 1871, la eblecoj por Cassatt pliboniĝis. Ŝia pentraĵo, ''Du Virinoj Ĵetantaj Florojn Dum Karnavalo'' estis bone ricevita ĉe la Salono de 1872, kaj aĉetiĝis. Ŝi recevis multajn laŭdojn en [[Parmo]], kaj ŝin subtenis kaj kuraĝigis la arta komonumo tie. La tuto de Parmo parolas pri Fraŭlino Cassatt kaj ŝia bildo, kaj ĉiu volas ŝin ekkoni".<ref>Mathews 1994, p.79</ref> |
||
Post kiam ŝi finis la pentraĵon, komisiitan de la ĉefepiskopo, Cassatt vojaĝis al [[Madrido|Madridon]] kaj [[Sevilo|Sevilon]], kie ŝi pentris grupon da pentraĵoj pri Hispanaj temoj, inkluzive la ''Hispana Dancisto Portante Puncan Matilon'' (1873, en la [[Nacia Muzeo de Usona Arto]], [[Smithsonian Institution]]). En 1874, ŝi decidis ekloĝi en Francio. Ŝia fratino Lydia kunpartis apartamenton kun ŝi. Cassatt malfermis studion en [[Parizo]]. La fratino de [[Louisa May Alcott]], [[Abigail May Alcott Nieriker|Abigail May Alcott]], tiam estis art-studento en Parizo, kaj vizitis Cassatt-on.<ref name=americanwoman/> Cassatt daŭre esprimis kritikojn kontraŭ la politikojn de la Salono kaj la konvencia gusto, kiu regis tie. Ŝi komentis senbride, kiel raportis Sartain, kiu skribis: "ŝi estas entute tro ĝenerale mallaŭda, malakceptas ĉiun modernan arton, malestimas la Salonajn bildojn de [[Alexandre Cabanel|Cabanel]],[[Léon Bonnat|Bonnat]], ĉiujn nomojn, kiujn ni kutimas alte taksi.<ref>Mathews 1994, p. 87</ref> |
Post kiam ŝi finis la pentraĵon, komisiitan de la ĉefepiskopo, Cassatt vojaĝis al [[Madrido|Madridon]] kaj [[Sevilo|Sevilon]], kie ŝi pentris grupon da pentraĵoj pri Hispanaj temoj, inkluzive la ''Hispana Dancisto Portante Puncan Matilon'' (1873, en la [[Nacia Muzeo de Usona Arto]], [[Smithsonian Institution]]). En 1874, ŝi decidis ekloĝi en Francio. Ŝia fratino Lydia kunpartis apartamenton kun ŝi. Cassatt malfermis studion en [[Parizo]]. La fratino de [[Louisa May Alcott]], [[Abigail May Alcott Nieriker|Abigail May Alcott]], tiam estis art-studento en Parizo, kaj vizitis Cassatt-on.<ref name=americanwoman/> Cassatt daŭre esprimis kritikojn kontraŭ la politikojn de la Salono kaj la konvencia gusto, kiu regis tie. Ŝi komentis senbride, kiel raportis Sartain, kiu skribis: "ŝi estas entute tro ĝenerale mallaŭda, malakceptas ĉiun modernan arton, malestimas la Salonajn bildojn de [[Alexandre Cabanel|Cabanel]],[[Léon Bonnat|Bonnat]], ĉiujn nomojn, kiujn ni kutimas alte taksi.<ref>Mathews 1994, p. 87</ref> |
||
Kiel registrite je 17:19, 5 mar. 2016
Mary Stevenson CASSATT (naskiĝis en Pittsburgh, la 22-an de majo 1844; mortis en Château de Beaufresne, la 14-an de junio 1926) estis usona pentristino kaj presartistino. Ŝi naskiĝis en Pensilvanio, sed vivis dum la plimulto de sia plenkreskula vivo en Francio, kie ŝi unue amikiĝis kun Edgar Degas kaj poste montris siajn pentraĵojn kune kun la Impresionismuloj. Cassatt ofte kreis imagojn, kiuj montris la sociajn kaj privatajn vivojn de virinoj, precipe la intimajn ligojn inter patrinoj kaj infanoj.
Gustave Geffroy priskribis ŝin en 1894 kiel unu el "la tri grandaj sinjorinoj" de Impresionismo, kune kun Marie Bracquemond kaj Berthe Morisot.[1]
Frua vivo
Cassatt naskiĝis en la urbo de Allegheny, Pensilvanio, kiu nun estas parto de Pittsburgh (Pensilvanio).[2] Ŝi naskiĝis en altan mez-klasan familion:[3] Ŝia patro, Robert Simpson Cassat (pli malfrue Cassatt) estis sukcesa bilmakleristo kaj land-spekulaciisto. Li devenis de la Franca Hugenoto Jacques Cossart, kiu venis al Nov-Amsterdamo en 1662. [4] Ŝia patrino, Katherine Kelso Johnston, devenis de banka familio. Katherine Cooper, edukita kaj klera, havis profundan influon sur sia filino.[5] Pri tio, Louisine Havemeyer, la amiko de Cassatt dum la tuta vivo, verkis en siaj memoraxjoj: "Ĉiu, kiu havis la privilegion koni la patrinon de Marry Cassatt, tuj scius, ke estis de ŝi, kaj nur ŝi, ke [Mary] heredis sian kapablon." [6] La prapatra nomo estis Cossart.[7] Cassatt estis kuzo de artisto Robert Henri.[8] Cassatt estis unu el sep infanoj, el kiuj du mortis dum frua infaneco. Unu frato, Alexander Johnston Cassatt, poste fariĝis prezidento de la Pensilvania Fervojo. Ŝia familio transloĝiĝis orienten, unue al Lancaster, Pennsylvania, poste al la Filadelfia regiono, kie ŝi komencis siajn lernejajn jarojn je la aĝo de ses jaroj.
Cassatt kreskiĝis en medio, kiu vidis vojaĝadon kiel nedisigebla parto de edukado; ŝi pasis kvin jarojn en Eŭropo, kaj vizitis multajn el la ĉefurbojn, inter ili Londonon, Parizon, kaj Berlinon. Dum ŝia vivo en Eŭropo, ŝi lernis la Germanan kaj Francan lingvojn, kaj spertis siajn unuajn lecionojn pri desegnado kaj muziko.[9] Verŝajne ŝi ekkonis la verkojn de la Francaj artistoj Ingres, Delacroix, Corot, kaj Courbet ĉe la Pariza Monda Ekspozicio de 1855. Ankaŭ en la ekspozicio estis bildoj de Degas kaj Pissarro. Ambaŭ el ili poste fariĝis ŝiaj kolegoj kaj gvidantoj.[10]
Malgraŭ ke ŝia familio konstraŭstaris ŝian profesian artistiĝon, Cassatt komencis studi pentradon ĉe la Pensilvania Belarta Akademio (Pennsylvania Academy of Fine Arts) ĉe Filadelfio je la frua aĝo de 15 jaroj.[11] Eble la konstraŭstaro de ŝiaj gepatroj temis pri la eklerno de Cassatt pri feminismaj idealoj, kaj la malkonvencia konduto de kelkaj el la viraj studentoj. Malgraŭ tio, ke ĉirkaŭ 20 procento el la studentoj estis inaj, la plejparto opiniis, ke arto estis nur socie valora kapablo; malmulte el ili volis, kiel Cassatt, fari el arto siajn karierojn.[12] Ŝi daŭrigis la studadon de 1861 ĝis 1865, la daŭro de la Usona Enlanda Milito.[2] Inter ŝiaj kunstudentoj estis Thomas Eakins, kiu poste fariĝis la polemika direktoro de la Akademio.
Malpacienca pro la malrapida progreso de la instruado kaj la aroganteco de la viraj studentoj kaj instruistoj, ŝi decidis studi la Malnovajn Mastrojn sengvide. Ŝi poste diris, "Estis neniu instruado" ĉe la Akademio. Oni ne permesis, ke inaj studentoj pentru bildojn de vivaj modeloj (ĝis poste) kaj la ĉefa instruado estis precipe desegnado de muldaĵoj.[13]
Cassatt decidis ĉesi ŝian studadon (je tiu tempo, neniu diplomo disdoniĝis). Post kiam ŝi venkis la kontraŭan sintenon de ŝia patro, ŝi transloĝiĝis Parizen en 1866, kun ŝia patrino kaj amikoj de la familio kun ŝi por priatenti ŝian konduton.[14] Ĉar oni ne tiam permesis, ke virinoj enregistriĝu ĉe la École des Beaŭ-Arts (Belarta Lernejo), ŝi petis permeson studi private kun instruistoj de la lernejo,[15], kaj akceptiĝis kiel studento de Jean-Léon Gérôme, alte taksita instruisto konata pro sia tre realisma tekniko kaj lia bildigo de ekzotikaj temoj. Plurajn monatojn poste, Gérôme ankaŭ akceptis Eakins-on kiel studento.[16] Cassatt pliigis sian artistan edukadon kun ĉiutaga kopiado ĉe la Louvre. Ŝi akiris la bezonatan permesilon, kiu necesis por regi la "kopiistojn", ĝenerale malbone-pagataj virinoj, kiuj ĉiutage plenigis la muzeon poor pentri kopiojn por vendi. La muzeo ankaŭ servis kiel socia renkontiĝejo por francaj viroj kaj usonaj virinaj studentoj, kiel Cassatt, kiun oni ne permesis eniri la kafejojn kie la avangarduloj renkontiĝis. Tiel, artisto kaj amiko Elizabeth Jane Gardner renkontis kaj geedziĝis kun akademia pentristo William-Adolphe Bouguereau.[17]
Malfrue en 1866, ŝi aniĝis en pentrado-klaso instruata de Charles Chaplin, konata genro-artisto. En 1868, Cassatt ankaŭ studis kun artisto Thomas Couture, kiu ĉefe traktis temojn romaktijan kaj urbajn.[18] Dum vojaĝo al la kamparo, la studentoj desegnis laŭ vivo, ĉefe la kamparanojn dum la ĉiutagaj aferoj. En 1868 unu el ŝiaj pentraĵoj, Mandolino-Ludantoi unuafoje akceptiĝis de la selekta komitato por la Pariza Salono. Kun Elizabeth Jane Gardner, kies pentraĵo ankaŭ akceptiĝis de la komitato en tiu jaro, Cassatt estis unu el du usonaj virinoj, kies verkoj unuafoje montriĝis ĉe la Salono.[4] Mandolino-Ludanto estas en la Romantika stilo de Corot kaj Couture,[19] kaj estas unu el nur du pentraĵoj de la unua jardeko de ŝia kariero, kiu povas hodiaŭ dokumentiĝi[20]
La Francaj artaj rondoj estis en proceso de ŝanĝo, dum radikalak artistoj kiel Courbet kaj Manet provis disrompiĝi de akceptata Akademia tradicio, kaj la Impresionismuloj estis en siaj formiĝaj jaroj. La amiko de Cassatt, Eliza Haldeman, leterumis hejmen, ke "artistoj lasas la Akademian stilon, kaj ĉiu serĉas novan vojon, konsekvence ĉio nun troviĝas Ĥaosa".[21] Cassatt, tamen, daŭre la laboris laŭ la tradicia maniero, kaj submetis verkojn al la Salono dum pli ol dek jaroj, kun pliiĝanta ĉagreno.
Kiam ŝi revenis al Usono malfrue en la somero de 1870, dum la komenco de la Francia-Prusia Milito, Cassatt loĝis kun sia familio en Altoona, Pensilvanio. Ŝia patro daŭre kontraŭstaris la elektatan de ŝi profesion. Li pagis por ŝiaj bazaj bezonoj, sed ne por ŝiaj broŝoj, farboj, kanvaso, ktp.[22] Ŝi trovis lokon por du el ŝiaj pentraĵoj ĉe Novjorka galerio, kaj trovis multajn ŝatantojn sed neniun aĉetanton. Ŝi konsterniĝis pro la manko de pentraĵoj por studi dum ŝi restis ĉe ŝia somera loĝejo. Cassatt eĉ konsideris forlasi arton, ĉar ŝi volis sendependiĝi. Ŝi skribis en letero dum julio 1871, "Mi rezignis pri mia laborejo, kaj disŝiris la portreton de mia patro, kaj ne tuŝis penikon dum ses semajnoj, kaj neniam plu faros ĝis kiam mi vidas iun eblecon por reveni al Eŭropon. Mi tre multe volas iri okcidenten venont-aŭtune, kaj akiri iun postenon, sed mi ne decidis, kien.[23]
Cassatt vojaĝis al Ĉikago por vidi, kion ŝi povus fari tie, sed perdis kelkajn el ŝiaj fruaj pentraĵoj dum la Granda Ĉikaga Fajro de 1871.[24] Ne longe post tio, ŝiaj verkoj kaptis la atenton de la ĉefepiskopo de Pittsburgh, kiu mendis de ŝi du kopiojn de verkoj de Correggio en Parmo, Italio, kaj antaŭpagis ŝin sufiĉan monon por pagi la vojaĝ-kostojn kaj parton el la loĝ-kostoj. Entusiasmiĝite, ŝi skribis, "Ho, kiom avidega mi estas por komenci la laboron, miaj fingroj preskaŭ jukas kaj miaj okuloj larmpleniĝas pro la volo vidi belan bildon denove. [25] Kune kun Emily Sartain, kamerada artisto de alte-respektata familio de Filadelfio, Cassatt ekvojaĝis Eŭropen denove.
Impresionismo
Kelkaj monatoj post ŝia reveno al eŭropo en la aŭtuno de 1871, la eblecoj por Cassatt pliboniĝis. Ŝia pentraĵo, Du Virinoj Ĵetantaj Florojn Dum Karnavalo estis bone ricevita ĉe la Salono de 1872, kaj aĉetiĝis. Ŝi recevis multajn laŭdojn en Parmo, kaj ŝin subtenis kaj kuraĝigis la arta komonumo tie. La tuto de Parmo parolas pri Fraŭlino Cassatt kaj ŝia bildo, kaj ĉiu volas ŝin ekkoni".[26]
Post kiam ŝi finis la pentraĵon, komisiitan de la ĉefepiskopo, Cassatt vojaĝis al Madridon kaj Sevilon, kie ŝi pentris grupon da pentraĵoj pri Hispanaj temoj, inkluzive la Hispana Dancisto Portante Puncan Matilon (1873, en la Nacia Muzeo de Usona Arto, Smithsonian Institution). En 1874, ŝi decidis ekloĝi en Francio. Ŝia fratino Lydia kunpartis apartamenton kun ŝi. Cassatt malfermis studion en Parizo. La fratino de Louisa May Alcott, Abigail May Alcott, tiam estis art-studento en Parizo, kaj vizitis Cassatt-on.[4] Cassatt daŭre esprimis kritikojn kontraŭ la politikojn de la Salono kaj la konvencia gusto, kiu regis tie. Ŝi komentis senbride, kiel raportis Sartain, kiu skribis: "ŝi estas entute tro ĝenerale mallaŭda, malakceptas ĉiun modernan arton, malestimas la Salonajn bildojn de Cabanel,Bonnat, ĉiujn nomojn, kiujn ni kutimas alte taksi.[27]
Cassatt vidis, ke verkojn de inaj artistoj ofte malakceptis malestime, se al la artisto mankis amiko aŭ protektanto en la juĝantaro, kaj ŝi ne flirtis kun juĝistoj por gajni favoron.[28] Ŝia cinisismo kreskis post kiam unu el la du bildoj, kiujn ŝi submetis en 1875 rifuziĝis de la juĝntarof, nur por akceptiĝi la sekvantan jaron, post kiam ŝi malheligis la fonon. Ŝi kverelis kun Sartain, kiu opiniis Cassatt-on tro senbrida kaj mem-centrigita, kaj finfine ili disiĝis. Pro ŝia angoro kaj memkritikemo, Cassatt decidis, ke ŝi bezonis fari malpli da genraj pentraĵoj, kaj pli da pentraĵoj pri laŭmodaj temoj, por altiri mendojn de portretoj de Usonaj altranguloj eksterlandaj, sed tiu provo donis malmultan frukton je la komenco.[29]
En 1877, ambaŭ el ŝiaj pentraĵoj malakceptiĝis, kaj pro la unua fojo en sep jaroj ŝi prezentis neniun verkon ĉe la Salono.[30] Ĉe ĉi tiu malalta punkto en ŝia kariero, ŝi invitiĝis de Edgar Degas montri ŝiajn verkojn kun la Impressionistoj, grupo kiu komencis sian propran serion de sendependaj ekspozicioj en 1874 kun multe da fifamo. Al la Impresionistoj, (ankaŭ konataj kiel "Sendependuloj" kaj "Obstinuloj") mankis formala manifesto, utilis multajn stilojn kaj teknikojn, kaj pritraktis multajn temojn. Ili emis preferi plen-aeran pentradon kaj la almeto de vibra koloro en apartaj strekoj kun malmulta antaŭ-miksado, kiu permesas, ke la okulo merĝigu la rezultojn laŭ "impresionisma" maniero. La Impresionistoj estis ricevintaj la koleron de kritikuloj dum pluraj jaroj. Henry Bacon, amiko de la Cassatt-oj, opiniis, ke la Impresionismuloj estis tiom radikalaj, ke ili "malsaniĝis pro ia ĝis nun nekonata malsano de la okulo".[31] Ili jam havis unu inan membron, artisto Berthe Morisot, kiu iĝis la amiko kaj kolego de Cassatt.
of his art," she later recalled. "It changed my life. I saw art then as I wanted to see it."[32] She accepted Degas' invitation with enthusiasm, and began preparing paintings for the next Impressionist show, planned for 1878, which (after a postponement because of the World's Fair) took place on April 10, 1879. She felt comfortable with the Impressionists and joined their cause enthusiastically, declaring: "we are carrying on a despairing fight & need all our forces".[33] Unable to attend cafes with them without attracting unfavorable attention, she met with them privately and at exhibitions. She now hoped for commercial success selling paintings to the sophisticated Parisians who preferred the avant-garde. Her style had gained a new spontaneity during the intervening two years. Previously a studio-bound artist, she had adopted the practice of carrying a sketchbook with her while out-of-doors or at the theater, and recording the scenes she saw.[34]
In 1877, Cassatt was joined in Paris by her father and mother, who returned with her sister Lydia, all eventually to share a large apartment on the fifth floor of 13, Avenue Trudaine, (48° 52′ 54″ Nordo 2° 20′ 41″ Oriento / 48.8816 °N, 2.3446 °O (mapo)). Mary valued their companionship, as neither she nor Lydia had married. Mary had decided early in life that marriage would be incompatible with her career. Lydia, who was frequently painted by her sister, suffered from recurrent bouts of illness, and her death in 1882 left Cassatt temporarily unable to work.[35]
Cassatt's father insisted that her studio and supplies be covered by her sales, which were still meager. Afraid of having to paint "potboilers" to make ends meet, Cassatt applied herself to produce some quality paintings for the next Impressionist exhibition. Three of her most accomplished works from 1878 were Portrait of the Artist (self-portrait), Little Girl in a Blue Armchair, and Reading Le Figaro (portrait of her mother).
Degas had considerable influence on Cassatt. Both were highly experimental in their use of materials, trying distemper and metallic paints in many works, such as Woman Standing Holding a Fan, 1878-79 (Amon Carter Museum of American Art).[36]
She became extremely proficient in the use of pastels, eventually creating many of her most important works in this medium. Degas also introduced her to etching, of which he was a recognized master. The two worked side-by-side for a while, and her draftsmanship gained considerable strength under his tutelage. He depicted her in a series of etchings recording their trips to the Louvre. She treasured his friendship but learned not to expect too much from his fickle and temperamental nature after a project they were collaborating on at the time, a proposed journal devoted to prints, was abruptly dropped by him.[37] The sophisticated and well-dressed Degas, then forty-five, was a welcome dinner guest at the Cassatt residence, and likewise they at his soirées.[38]
The Impressionist exhibit of 1879 was the most successful to date, despite the absence of Renoir, Sisley, Manet and Cézanne, who were attempting once again to gain recognition at the Salon. Through the efforts of Gustave Caillebotte, who organized and underwrote the show, the group made a profit and sold many works, although the criticism continued as harsh as ever. The Revue des Deŭ Mondes wrote, "M. Degas and Mlle. Cassatt are, nevertheless, the only artists who distinguish themselves... and who offer some attraction and some excuse in the pretentious show of window dressing and infantile daubing".[39]
Cassatt displayed eleven works, including Lydia in a Loge, Wearing a Pearl Necklace, (Woman in a Loge). Although critics claimed that Cassatt's colors were too bright and that her portraits were too accurate to be flattering to the subjects, her work was not savaged as was Monet's, whose circumstances were the most desperate of all the Impressionists at that time. She used her share of the profits to purchase a work by Degas and one by Monet.[40] She participated in the Impressionist Exhibitions that followed in 1880 and 1881, and she remained an active member of the Impressionist circle until 1886. In 1886, Cassatt provided two paintings for the first Impressionist exhibition in the US, organized by art dealer Paul Durand-Ruel. Her friend Louisine Elder married Harry Havemeyer in 1883, and with Cassatt as advisor, the couple began collecting the Impressionists on a grand scale. Much of their vast collection is now in the Metropolitan Museum of Art in New York City.[41]
Cassatt also made several portraits of family members during that period, of which Portrait of Alexander Cassatt and His Son Robert Kelso (1885) is one of her best regarded. Cassatt's style then evolved, and she moved away from Impressionism to a simpler, more straightforward approach. She began to exhibit her works in New York galleries as well. After 1886, Cassatt no longer identified herself with any art movement and experimented with a variety of techniques. -->
Famaj pentraĵoj
References
- ↑ Citaĵa eraro Malvalida etikedo
<ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomatajGeffroy 1894; $2 - ↑ 2,0 2,1 Citaĵa eraro Malvalida etikedo
<ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomatajColumbus Museum of Art p.36; $2 - ↑ Pollock, Griselda (1998). "Mary Cassatt: Painter of Women and Children". In Milroy, Elizabeth; Doezema, Marianne. Reading American Art. New Haven. ISBN 978-0-300-07348-5., p. 280
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Citaĵa eraro Malvalida etikedo
<ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomatajamericanwoman; $2 - ↑ Pollock 1998, pp. 281–82
- ↑ Citaĵa eraro Malvalida etikedo
<ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomatajHavemeyer 1961; $2 - ↑ Mathews, Nancy Mowll (1998). Mary Cassatt: A Life. New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-585-36794-1, p.3
- ↑ Citaĵa eraro Malvalida etikedo
<ref>; neniu teksto estis provizita por ref-oj nomatajPerlman 1991; $2 - ↑ Mathews 1998, p. 11
- ↑ McKown 1972, pp.10–12
- ↑ Mathews 1998, p.15
- ↑ Mathews 1994, p.18
- ↑ McKown 1972, p.16
- ↑ Mathews 1994,p. 29
- ↑ Mathews 1994, p. 31
- ↑ Mathews 1994, p. 31
- ↑ Mathews 1994, p. 32
- ↑ Mathews 1994, p. 54
- ↑ Mathews 1998, p. 47
- ↑ Mathews 1998, p. 54
- ↑ Mathews 1994, p. 32
- ↑ Mathews 1998, p. 75
- ↑ Mathews 1994, p. 74
- ↑ McKown 1972, p.36
- ↑ Mathews 1994, p. 76
- ↑ Mathews 1994, p.79
- ↑ Mathews 1994, p. 87
- ↑ Mathews 1998, pp. 104–105
- ↑ Mathews 1994, p. 96
- ↑ Mathews 1998, p. 100
- ↑ Mathews 1994, p. 107
- ↑ Mathews 1998, p. 114.
- ↑ Mathews 1994, p. 118.
- ↑ Mathews 1994, p. 125.
- ↑ Mathews 1998, p. 163.
- ↑ Jones, Kimberly A.. (2014) Degas Cassatt. National Gallery of Art, Washington, p. 122.
- ↑ Mathews 1994, pp. 146-50.
- ↑ Mathews, pp. 128-31, 147.
- ↑ McKown 1972, p. 73.
- ↑ McKown 1972, pp. 72–73.
- ↑ Mathews 1994, p. 167.