Léon Champy: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
Post la skismo li iĝis la ĝenerala sekretario de ''[[Belga Ligo Esperantista]]'' ĝis [[1914]] kaj post la [[Unua Mondmilito|milito]] fakte funkciis kiel vicprezidanto de tiu ligo ĝis [[1927]]. Li poste iom retiriĝis el la aktiva movado sed ankoraŭ partoprenis la belgan kongreson en [[Antverpeno]] ([[1937]]) <ref> Arĥivoj de [[Flandra Esperanto-Ligo]] </ref>. |
Post la skismo li iĝis la ĝenerala sekretario de ''[[Belga Ligo Esperantista]]'' ĝis [[1914]] kaj post la [[Unua Mondmilito|milito]] fakte funkciis kiel vicprezidanto de tiu ligo ĝis [[1927]]. Li poste iom retiriĝis el la aktiva movado sed ankoraŭ partoprenis la belgan kongreson en [[Antverpeno]] ([[1937]]) <ref> Arĥivoj de [[Flandra Esperanto-Ligo]] </ref>. |
||
En [[1911]] li havis la ŝancon akcepti en sia familia domo d-ron Zamenhof, okaze de la [[Universala Kongreso]] en Antverpeno <ref> [http://www.esperokatolika.org/ek19811985/ek1984_05.htm#22 1984 |
En [[1911]] li havis la ŝancon akcepti en sia familia domo d-ron Zamenhof, okaze de la [[Universala Kongreso]] en Antverpeno <ref> [http://www.esperokatolika.org/ek19811985/ek1984_05.htm#22 Louis Muller 1984 : Je la Memoro de Elza Champy, ''[[Espero Katolika]]''.] </ref>. |
||
Lia filino Elza Champy heredis de sia patro la poresperantan idealon laj loĝante en [[Lieĝo]] estis kasistino de [[IKUE]]. |
Lia filino Elza Champy heredis de sia patro la poresperantan idealon laj loĝante en [[Lieĝo]] estis kasistino de [[IKUE]]. |
||
Kiel registrite je 08:02, 25 aŭg. 2016
Léon Champy (Bruselo 1863 - Antverpeno 1938) estis unu el la pioniroj de Esperanto en Belgujo kaj membro de la iama "Antverpena Grupo Esperantista". Kune kun Frans Schoofs, A. Van der Biest-Andelhof, J. Van Laere kaj Oscar Van Schoor li starigis en 1908 Belga Esperantisto. Li skribis por la unua numero enkondukan artikolon "Nia Programo", en kiu li - estis la tempo de la Ido-skismo - alvokis "ĉiujn admirantojn de la Esperanto de D-ro Zamenhof kaj de neniu alia" al kunlaboro kaj apogo.
Post la skismo li iĝis la ĝenerala sekretario de Belga Ligo Esperantista ĝis 1914 kaj post la milito fakte funkciis kiel vicprezidanto de tiu ligo ĝis 1927. Li poste iom retiriĝis el la aktiva movado sed ankoraŭ partoprenis la belgan kongreson en Antverpeno (1937) [1].
En 1911 li havis la ŝancon akcepti en sia familia domo d-ron Zamenhof, okaze de la Universala Kongreso en Antverpeno [2].
Lia filino Elza Champy heredis de sia patro la poresperantan idealon laj loĝante en Lieĝo estis kasistino de IKUE.
