Instruado de lingvoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Alifono (diskuto | kontribuoj) Kritiko |
||
| Linio 5: | Linio 5: | ||
Pliiĝanta [[tutmondiĝo]] estis kreinta grandan neceson por la personoj en la mondoj ĉu de laboro ĉu de komunikado kiuj povas uzi kaj komuniki en multaj lingvoj. La uzado de komunaj lingvoj estas nepraj en areoj kiaj [[komerco]], [[turismo]], [[internaciaj rilatoj]], [[teknologio]], [[amaskomunikilo]]j, kaj [[scienco]]. Multaj landoj kiaj [[Koreio]] (Kim Yeong-seo, 2009), [[Japanio]] (Kubota, 1998) kaj [[Ĉinio]] (Kirkpatrick & Zhichang, 2002) konsideras lingvedukajn politikojn por instrui almenaŭ unu eksterlandan lingvon ĉe la niveloj de baza kaj meza lernejo. Tamen, kel kaj landoj kiaj [[Barato]], [[Singapuro]], [[Malajzio]], [[Pakistano]], kaj [[Filipinoj]] uzas duan oficialan lingvon en ties administracio. Laŭ Gao (2010), Ĉinio estis ĵuse metinta enormajn klopodojn por la instruado de eksterlandaj lingvoj, ĉefe la [[angla]]. |
Pliiĝanta [[tutmondiĝo]] estis kreinta grandan neceson por la personoj en la mondoj ĉu de laboro ĉu de komunikado kiuj povas uzi kaj komuniki en multaj lingvoj. La uzado de komunaj lingvoj estas nepraj en areoj kiaj [[komerco]], [[turismo]], [[internaciaj rilatoj]], [[teknologio]], [[amaskomunikilo]]j, kaj [[scienco]]. Multaj landoj kiaj [[Koreio]] (Kim Yeong-seo, 2009), [[Japanio]] (Kubota, 1998) kaj [[Ĉinio]] (Kirkpatrick & Zhichang, 2002) konsideras lingvedukajn politikojn por instrui almenaŭ unu eksterlandan lingvon ĉe la niveloj de baza kaj meza lernejo. Tamen, kel kaj landoj kiaj [[Barato]], [[Singapuro]], [[Malajzio]], [[Pakistano]], kaj [[Filipinoj]] uzas duan oficialan lingvon en ties administracio. Laŭ Gao (2010), Ĉinio estis ĵuse metinta enormajn klopodojn por la instruado de eksterlandaj lingvoj, ĉefe la [[angla]]. |
||
== |
== Kritiko == |
||
Arkadio Zilberman, poligloto kaj la fondinto de Language Bridge Technology (lingva pontoteknologio) al la angla, kies reala pasio estas lingvoj, Laŭ li poligloto estas iu kiu flue parolas pli ol dek lingvojn, kaj nur 5 elcento de la homoj sur la planedo havas la kapablon facile lerni lingvojn kaj eble ankaŭ nur 5 elcento interesiĝas pri lingvoj<ref>Dimitris Polychronopoulos, [http://www.latg.org/2016/09/fans-and-professionals-value-of-language-learning.html/ Fans and professionals discuss the value of language learning] (fanoj kaj profesiuloj diskutas la valoron de lingvolernado), altg.org, 11a septembro 2016</ref>. |
|||
==Referencoj== |
|||
<references/> |
<references/> |
||
Kiel registrite je 20:04, 15 sep. 2016
Lingvedukado estas la aro de teknikoj kaj praktiko de instruado kaj lernado de fremda aŭ dua lingvo. Lingvedukado estas branĉo de apliklingvistiko.
Neceso de lingvedukado
Pliiĝanta tutmondiĝo estis kreinta grandan neceson por la personoj en la mondoj ĉu de laboro ĉu de komunikado kiuj povas uzi kaj komuniki en multaj lingvoj. La uzado de komunaj lingvoj estas nepraj en areoj kiaj komerco, turismo, internaciaj rilatoj, teknologio, amaskomunikiloj, kaj scienco. Multaj landoj kiaj Koreio (Kim Yeong-seo, 2009), Japanio (Kubota, 1998) kaj Ĉinio (Kirkpatrick & Zhichang, 2002) konsideras lingvedukajn politikojn por instrui almenaŭ unu eksterlandan lingvon ĉe la niveloj de baza kaj meza lernejo. Tamen, kel kaj landoj kiaj Barato, Singapuro, Malajzio, Pakistano, kaj Filipinoj uzas duan oficialan lingvon en ties administracio. Laŭ Gao (2010), Ĉinio estis ĵuse metinta enormajn klopodojn por la instruado de eksterlandaj lingvoj, ĉefe la angla.
Kritiko
Arkadio Zilberman, poligloto kaj la fondinto de Language Bridge Technology (lingva pontoteknologio) al la angla, kies reala pasio estas lingvoj, Laŭ li poligloto estas iu kiu flue parolas pli ol dek lingvojn, kaj nur 5 elcento de la homoj sur la planedo havas la kapablon facile lerni lingvojn kaj eble ankaŭ nur 5 elcento interesiĝas pri lingvoj[1].
Referencoj
- ↑ Dimitris Polychronopoulos, Fans and professionals discuss the value of language learning (fanoj kaj profesiuloj diskutas la valoron de lingvolernado), altg.org, 11a septembro 2016
Bibliografio
- Pérez-Milans, M (2013). Urban schools and English language education in late modern China: A Critical sociolinguistic ethnography. New York & London: Routledge.
- Gao, Xuesong (Andy). (2010). Strategic Language Learning. Multilingual Matters:Canada, 2010
- Kim Yeong-seo (2009) "History of English education in Korea"
- Kirkpatrick, A & Zhichang, X (2002). ”Chinese pragmatic norms and “China English”. World Englishes. Vol. 21, pp. 269–279.
- Kubota, K (1998) “Ideologies of English in Japan” World Englishes Vol.17, No.3, pp. 295–306.