Desiderio: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
'''Desiderio''' estis la lasta [[reĝo]] de [[longobardoj]]. Li naskiĝis [[710]] kaj mortis [[774]] en [[Pavio]], kiam lia reĝlando estis konkerita de [[Karolo la Granda]]. Origine, li estis [[duko]] de [[Lombardio]], [[Toskano]] kaj, poste, ankaŭ de [[Istrio]]. Post la morto de [[Astolfo]] li estis kronita reĝo.
'''Desiderio''' (mortis iam post [[786]]) estis la lasta [[reĝo]] de la [[longobardoj]]. Li regis de [[757]] ĝis [[774]] en [[Pavio]], kiam lia reĝlando estis konkerita de [[Karolo la Granda]]. Origine, li estis [[duko]] de [[Lombardio]], [[Toskanio]] kaj, poste, ankaŭ de [[Istrio]]. Post la morto de [[Astolfo]] li estis kronita reĝo.


Li faris multajn militojn kontraŭ italaj [[dukejo]]j kaj iĝis protektanto de [[papo]]. Kiam [[Paŭlo la 2-a]] mortis, li invadis [[Romo]]n por eksigi kaj aresti [[kontraŭpapo]]n [[Konstanteno la 2-a (kontraŭpapo)|Konstanteno la 2-a]] kaj elektis la papon [[Stefano la 3-a]]. Sed Stefano la 3-a malamikigis de li ĉar estis kontraŭ la edziniĝo de sia filino Gerperga al Karolo la Granda en [[768]]. Karolo petis al Papo [[Adriano la 1-a]] sian malgeedzinigon en [[771]], kaj li tion permesis.
Li faris multajn militojn kontraŭ italaj [[duklando]]j kaj iĝis protektanto de la [[papo]]. Kiam [[Paŭlo la 1-a]] mortis, li invadis [[Romo]]n por eksigi kaj aresti [[kontraŭpapo]]n [[Konstanteno la 2-a (kontraŭpapo)|Konstanteno la 2-a]] kaj elektis la papon [[Stefano la 3-a (papo)|Stefano la 3-a]]. Sed Stefano la 3-a malamikiĝis de li ĉar estis kontraŭ la edziniĝo de lia filino Desiderata al Karolo la Granda en [[768]]. Karolo petis al Papo [[Adriano la 1-a]] sian eksedziĝon en [[771]], kaj li tion permesis. Alia filino de li, [[Liutperga]], edziniĝis al [[Tasilo la 3-a (Bavario)|Tasilo la 3-a]] de Bavario.


Pro heredaj disputoj, Desiderio invadis la [[papaj ŝtatoj|papajn ŝtatojn]]. Papo petis helpon al [[frankoj]], kiuj invadis [[Italio]]n en [[773]]. Post la [[sieĝo]] de [[Pavio]], longobardoj estis venkitaj kaj Desiderio, mortita.
Pro heredaj disputoj, Desiderio invadis la [[papaj ŝtatoj|papajn ŝtatojn]]. La papo petis helpon al [[frankoj]], kiuj invadis [[Italio]]n en [[773]]. Post la [[sieĝo]] de [[Pavio]], la longobardoj estis venkitaj kaj Desiderio kaj lia edzino forportitaj al la franka regno kaj malliberigitaj en monaĥejo [[Komunumoj_de_Somme#C|Corbie]].


{{vivtempo|nekonata|8-a jarcento}}
[[Kategorio:Longobardoj]]
[[Kategorio:Longobardoj]]

Kiel registrite je 20:32, 5 okt. 2016

Desiderio (mortis iam post 786) estis la lasta reĝo de la longobardoj. Li regis de 757 ĝis 774 en Pavio, kiam lia reĝlando estis konkerita de Karolo la Granda. Origine, li estis duko de Lombardio, Toskanio kaj, poste, ankaŭ de Istrio. Post la morto de Astolfo li estis kronita reĝo.

Li faris multajn militojn kontraŭ italaj duklandoj kaj iĝis protektanto de la papo. Kiam Paŭlo la 1-a mortis, li invadis Romon por eksigi kaj aresti kontraŭpapon Konstanteno la 2-a kaj elektis la papon Stefano la 3-a. Sed Stefano la 3-a malamikiĝis de li ĉar estis kontraŭ la edziniĝo de lia filino Desiderata al Karolo la Granda en 768. Karolo petis al Papo Adriano la 1-a sian eksedziĝon en 771, kaj li tion permesis. Alia filino de li, Liutperga, edziniĝis al Tasilo la 3-a de Bavario.

Pro heredaj disputoj, Desiderio invadis la papajn ŝtatojn. La papo petis helpon al frankoj, kiuj invadis Italion en 773. Post la sieĝo de Pavio, la longobardoj estis venkitaj kaj Desiderio kaj lia edzino forportitaj al la franka regno kaj malliberigitaj en monaĥejo Corbie.