Hans Meerwein: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Moldur (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
|||
Linio 1: | Linio 1: | ||
{{Informkesto sciencisto |
{{Informkesto sciencisto |
||
|nomo =Hans Lebrecht Meerwein |
|nomo =Hans Lebrecht Meerwein |
||
|dosiero =Hans Meerwein (1879-1965) 2.png |
|dosiero =Hans Meerwein (1879-1965) 2.png |
||
|priskribo de dosiero=Germana kemiisto |
|priskribo de dosiero=Germana kemiisto |
||
|dato de naskiĝo =[[20-a de majo]][[1879]] |
|dato de naskiĝo =[[20-a de majo]] [[1879]] |
||
|loko de naskiĝo =[[Hamburgo]], {{ |
|loko de naskiĝo =[[Hamburgo]], {{Germana Regno}} |
||
|dato de morto =[[24-a de oktobro]] [[1965]] |
|dato de morto =[[24-a de oktobro]] [[1965]] |
||
|loko de morto =[[Marburgo]], {{DEU}} |
|loko de morto =[[Marburgo]], {{DEU}} |
||
|alma_mater = |
|alma_mater = [[Universitato de Marburgo ]]<br />[[Universitato de Königsberg ]]<br />[[Bonna Universitato|Universitato de Bonno]]<br />[[Universitato de Berlino|Teknika Universitato de Ŝarlotenburgo]] |
||
}} |
}} |
||
⚫ | '''Hans Lebrecht MEERWEIN''' {{prononco|me:rvajn}} ([[1879]]-[[1965]]) estis germana kemiisto, kiu kreis plurajn reakciojn kaj reakciantojn kiuj portas lian nomon, plej specife la Reduktiĝon de Meerwein-Ponndorf-Verley, la rearanĝon de [[Jegor Vagner|Vagnero]]-Meerwein, la Ariligan reakcion de Meerwein kaj la salon aŭ reakcianton de Meerwein. Meerwein interesiĝis pri la kemio de la [[terpeno]]j, kaj la mekanismo pri rearanĝo de la '''pinakolo'''. Per tre simpla metodo, kaj konante la reakcikinetikon, eblis al li starigi la kationa kaj ne radikala naturo de la perantoj en la rearanĝo de la pinakolo, konata kiel Rearanĝo de [[Jegor Vagner|Vagnero]]-Meerwein<ref>[https://books.google.com.br/books?id=RRGLMmdFZBUC&pg=PT262&dq=Meerwein-Wagner+rearrangement&hl=en&sa=X&ei=E85IVff_PKe_sQTZnYDQDg&ved=0CBwQ6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein-Wagner%20rearrangement&f=false Advanced Organic Chemistry: Reactions And Mechanisms], Maya Shankar Singh, Singh</ref> kaj en la Rearanĝo de la [[izoborneolo]] ekde la [[kamfeno]]<ref>[https://books.google.com.br/books?id=lg2r9BDlbM8C&pg=PA275&dq=rearrangement+Isoborneol-camphene&hl=en&sa=X&ei=c85IVaL-DfSasQT2gIGYAQ&ved=0CCkQ6AEwAg#v=onepage&q=rearrangement%20Isoborneol-camphene&f=false Pyrolysis of Organic Molecules: Applications to Health and Environmental Issues], Serban C. Moldoveanu</ref>. |
||
⚫ | ''' |
||
== Vivo kaj laboro == |
== Vivo kaj laboro == |
||
Li estis filo de la germana arkitekto Wilhelm Emil Meerwein ([[1844]]-[[1927]]). Komence li estis trejnita kiel kemiteknikisto en la Frezena Universitato pri Aplikaj Sciencoj<ref>[https://books.google.com.br/books?id=0Y2aBQAAQBAJ&pg=PA124&dq=Fresenius+University+of+Applied+Sciences&hl=en&sa=X&ei=xsRIVa6tIMbisASRooC4DQ&ved=0CDAQ6AEwAA#v=onepage&q=Fresenius%20University%20of%20Applied%20Sciences&f=false Important Figures of Analytical Chemistry from Germany in Brief Biographies ...], D. Thorburn Burns, R. Klaus Müller, Reiner Salzer, Gerhard Werner</ref> inter 1898 kaj 1900 antaŭ ol sin doni al kemio en la [[Bonna Universitato|Universitato de Bonno]]. Li diplomiĝis sub la gvidado de [[Richard Anschütz]] ([[1852]]-[[1937]]) kaj [[Ludwig Claisen]] ([[1851]]-[[1930]]), kiuj proponis al li labori kiel asistanto en la [[Universitato de Berlino]], En 1908, li doktoriĝis per tezo pri la Reakcio de Mikaelo<ref>[https://books.google.com.br/books?id=sUDSBQAAQBAJ&pg=PA920&dq=Meerwein+Michael+reaction&hl=en&sa=X&ei=zclIVdSwE_KxsATDl4CoCw&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20Michael%20reaction&f=false Handbook of Biochemistry and Molecular Biology, Fourth Edition], Roger L. Lundblad, Fiona Macdonald</ref>. En 1914, li fariĝis titulara profesoro en la Universitato de Bonno, kaj en 1922, eksterordinara profesoro. Inter 1922 kaj 1928, li estis profesoro pro organika kemio en la [[Universitato de Königsberg]]. |
Li estis filo de la germana arkitekto Wilhelm Emil Meerwein ([[1844]]-[[1927]]). Komence li estis trejnita kiel kemiteknikisto en la Frezena Universitato pri Aplikaj Sciencoj<ref>[https://books.google.com.br/books?id=0Y2aBQAAQBAJ&pg=PA124&dq=Fresenius+University+of+Applied+Sciences&hl=en&sa=X&ei=xsRIVa6tIMbisASRooC4DQ&ved=0CDAQ6AEwAA#v=onepage&q=Fresenius%20University%20of%20Applied%20Sciences&f=false Important Figures of Analytical Chemistry from Germany in Brief Biographies ...], D. Thorburn Burns, R. Klaus Müller, Reiner Salzer, Gerhard Werner</ref> inter 1898 kaj 1900 antaŭ ol sin doni al kemio en la [[Bonna Universitato|Universitato de Bonno]]. Li diplomiĝis sub la gvidado de [[Richard Anschütz]] ([[1852]]-[[1937]]) kaj [[Ludwig Claisen]] ([[1851]]-[[1930]]), kiuj proponis al li labori kiel asistanto en la [[Universitato de Berlino]], En 1908, li doktoriĝis per tezo pri la Reakcio de Mikaelo<ref>[https://books.google.com.br/books?id=sUDSBQAAQBAJ&pg=PA920&dq=Meerwein+Michael+reaction&hl=en&sa=X&ei=zclIVdSwE_KxsATDl4CoCw&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20Michael%20reaction&f=false Handbook of Biochemistry and Molecular Biology, Fourth Edition], Roger L. Lundblad, Fiona Macdonald</ref>. En 1914, li fariĝis titulara profesoro en la Universitato de Bonno, kaj en 1922, eksterordinara profesoro. Inter 1922 kaj 1928, li estis profesoro pro organika kemio en la [[Universitato de Königsberg]]. |
||
En 1929, li sukcedis al Karl von Auwers ([[1863]]-[[1939]]) en la [[Universitato de Marburgo]] kaj fariĝas direktoro de la Kemia Instituto. En 1933, li aliĝis al dokumento "Kompromito de la profesoroj en la germanaj universitatoj kaj fakultatoj favore al Adolf Hitler kaj la naci-socialisma ŝtato<ref>germane:Bekenntnis der Professoren an den deutschen Universitäten und Hochschulen zu Adolf Hitler und dem nationalsozialistischen Staat</ref>. En 1945, la milito detruis la instituton per bombardado, kaj |
En 1929, li sukcedis al Karl von Auwers ([[1863]]-[[1939]]) en la [[Universitato de Marburgo]] kaj fariĝas direktoro de la Kemia Instituto. En 1933, li aliĝis al dokumento "Kompromito de la profesoroj en la germanaj universitatoj kaj fakultatoj favore al Adolf Hitler kaj la naci-socialisma ŝtato<ref>germane:Bekenntnis der Professoren an den deutschen Universitäten und Hochschulen zu Adolf Hitler und dem nationalsozialistischen Staat</ref>. En 1945, la milito detruis la instituton per bombardado, kaj Meerwein perdis sian oficialan loĝeblecon ĉe la Instituto, ĉiun eksperimentajn esplorojn kaj sian privatan bibliotekon. Sekve, Meerwein planis la rekonstruadon de la instituto, kiu finiĝis en 1953, la jaro kiam li emeritiĝis pri instruado. Ĝis sia morto li faris kelkajn eksperimentajn laborojn kiel emerita profesoro kune kun la helpo de du postdoktoriĝaj esploristoj. |
||
== Esploroj == |
== Esploroj == |
||
Linio 22: | Linio 21: | ||
Krom tio, li uzis acidajn substancoj kiel la HBF<sub>4</sub> kaj H<sub>2</sub>ZnCl<sub>4</sub> en organikaj solvaĵoj, kiuj agas kiel kataliziloj por formado de reakciigaj perantoj ĝis la estigo de la jonoj '''karbeno (c=)''' kaj '''hidrono (H<sub>3</sub>O<sup>+</sup>)'''. |
Krom tio, li uzis acidajn substancoj kiel la HBF<sub>4</sub> kaj H<sub>2</sub>ZnCl<sub>4</sub> en organikaj solvaĵoj, kiuj agas kiel kataliziloj por formado de reakciigaj perantoj ĝis la estigo de la jonoj '''karbeno (c=)''' kaj '''hidrono (H<sub>3</sub>O<sup>+</sup>)'''. |
||
Science tre gravaj estis liaj esploroj pri la katalizaj efektoj de la '''aluminia trietoksido''', rilate al reduktiĝo de [[ketono]]j kaj [[aldehido]]j en la respektivajn [[alkoholo]]jn, ankaŭ konata kiel Reduktiĝo de |
Science tre gravaj estis liaj esploroj pri la katalizaj efektoj de la '''aluminia trietoksido''', rilate al reduktiĝo de [[ketono]]j kaj [[aldehido]]j en la respektivajn [[alkoholo]]jn, ankaŭ konata kiel Reduktiĝo de Meerwein-Ponndorf-Verley. |
||
Surbaze de la simplaj kemiaj reakcioj |
Surbaze de la simplaj kemiaj reakcioj Meerwein defendis la estigon de la '''karbenoj''' kaj la postan eblon polarizi la aromataj kombinaĵoj (samkiel la [[benzeno]]). Per bromigo de la benzeno oni samtempe estigas salon de bromobenzeno kun pozitiva ŝarĝo, kiu, traktata per '''diazometano'''<ref>[https://books.google.com.br/books?id=n0YrAAAAYAAJ&pg=PA351&dq=Meerwein+diazomethane&hl=en&sa=X&ei=e9ZIVcyvMs_isASysoDgCQ&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=Meerwein%20diazomethane&f=false Report of Committee on Drug Addiction, 1929-1941 and Collected Reprints ...], National Research Council (U.S.). Committee on drug addiction</ref> ĝi produktas altprofite '''bromidon de cikloheptatrieno''', kiu estas cikla kombinaĵo kun sep ekstremaĵoj. |
||
La '''kvarfluorido de trietil-hidrono''' aŭ '''Reakcianto de |
La '''kvarfluorido de trietil-hidrono''' aŭ '''Reakcianto de Meerwein''', estas fortega alkilig-aganto, kiu permesas la sintezon de kompleksaj natursubstancoj. |
||
== Selektita verkaro == |
== Selektita verkaro == |
||
Linio 122: | Linio 121: | ||
== Referencoj == |
== Referencoj == |
||
{{referencoj|3}} |
{{referencoj|3}} |
||
{{Portalo|Germanio|Homoj|Kemio|Fiziko}} |
{{Portalo|Germanio|Homoj|Kemio|Fiziko}} |
||
⚫ | |||
{{ĝermo|Biografio|Germanio|kemiisto}} |
{{ĝermo|Biografio|Germanio|kemiisto}} |
||
⚫ | |||
[[Kategorio:Kemiistoj]] |
[[Kategorio:Kemiistoj]] |
||
[[Kategorio:Germanaj kemiistoj]] |
[[Kategorio:Germanaj kemiistoj]] |
Kiel registrite je 08:09, 5 apr. 2017
Hans Lebrecht Meerwein | |||||
---|---|---|---|---|---|
Germana kemiisto
| |||||
Persona informo | |||||
Hans Meerwein | |||||
Naskiĝo | 20-a de majo 1879 en Hamburgo, Germana Regno | ||||
Morto | 24-a de oktobro 1965 en Marburgo, Germanio | ||||
Lingvoj | germana vd | ||||
Loĝloko | Germanio vd | ||||
Ŝtataneco | Germanio vd | ||||
Alma mater | Universitato de Marburgo Universitato de Königsberg Universitato de Bonno Teknika Universitato de Ŝarlotenburgo | ||||
Profesio | |||||
Okupo | kemiisto • universitata instruisto vd | ||||
Aktiva en | Marburg vd | ||||
| |||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Hans Lebrecht MEERWEIN [me:rvajn] (1879-1965) estis germana kemiisto, kiu kreis plurajn reakciojn kaj reakciantojn kiuj portas lian nomon, plej specife la Reduktiĝon de Meerwein-Ponndorf-Verley, la rearanĝon de Vagnero-Meerwein, la Ariligan reakcion de Meerwein kaj la salon aŭ reakcianton de Meerwein. Meerwein interesiĝis pri la kemio de la terpenoj, kaj la mekanismo pri rearanĝo de la pinakolo. Per tre simpla metodo, kaj konante la reakcikinetikon, eblis al li starigi la kationa kaj ne radikala naturo de la perantoj en la rearanĝo de la pinakolo, konata kiel Rearanĝo de Vagnero-Meerwein[1] kaj en la Rearanĝo de la izoborneolo ekde la kamfeno[2].
Vivo kaj laboro
Li estis filo de la germana arkitekto Wilhelm Emil Meerwein (1844-1927). Komence li estis trejnita kiel kemiteknikisto en la Frezena Universitato pri Aplikaj Sciencoj[3] inter 1898 kaj 1900 antaŭ ol sin doni al kemio en la Universitato de Bonno. Li diplomiĝis sub la gvidado de Richard Anschütz (1852-1937) kaj Ludwig Claisen (1851-1930), kiuj proponis al li labori kiel asistanto en la Universitato de Berlino, En 1908, li doktoriĝis per tezo pri la Reakcio de Mikaelo[4]. En 1914, li fariĝis titulara profesoro en la Universitato de Bonno, kaj en 1922, eksterordinara profesoro. Inter 1922 kaj 1928, li estis profesoro pro organika kemio en la Universitato de Königsberg.
En 1929, li sukcedis al Karl von Auwers (1863-1939) en la Universitato de Marburgo kaj fariĝas direktoro de la Kemia Instituto. En 1933, li aliĝis al dokumento "Kompromito de la profesoroj en la germanaj universitatoj kaj fakultatoj favore al Adolf Hitler kaj la naci-socialisma ŝtato[5]. En 1945, la milito detruis la instituton per bombardado, kaj Meerwein perdis sian oficialan loĝeblecon ĉe la Instituto, ĉiun eksperimentajn esplorojn kaj sian privatan bibliotekon. Sekve, Meerwein planis la rekonstruadon de la instituto, kiu finiĝis en 1953, la jaro kiam li emeritiĝis pri instruado. Ĝis sia morto li faris kelkajn eksperimentajn laborojn kiel emerita profesoro kune kun la helpo de du postdoktoriĝaj esploristoj.
Esploroj
Post studi la reakcion pri katalizita rearanĝo de la acidoj kun la karbenaj jonoj[6] de la pineno, li disvolvis sintezon de kamforo tra rearanĝo de la pineno → kamfeno → izobornila acetato → izoborneolo → kamforo, kies metodologio estis adoptita de la entrepreno Schering AG[7].
Krom tio, li uzis acidajn substancoj kiel la HBF4 kaj H2ZnCl4 en organikaj solvaĵoj, kiuj agas kiel kataliziloj por formado de reakciigaj perantoj ĝis la estigo de la jonoj karbeno (c=) kaj hidrono (H3O+).
Science tre gravaj estis liaj esploroj pri la katalizaj efektoj de la aluminia trietoksido, rilate al reduktiĝo de ketonoj kaj aldehidoj en la respektivajn alkoholojn, ankaŭ konata kiel Reduktiĝo de Meerwein-Ponndorf-Verley.
Surbaze de la simplaj kemiaj reakcioj Meerwein defendis la estigon de la karbenoj kaj la postan eblon polarizi la aromataj kombinaĵoj (samkiel la benzeno). Per bromigo de la benzeno oni samtempe estigas salon de bromobenzeno kun pozitiva ŝarĝo, kiu, traktata per diazometano[8] ĝi produktas altprofite bromidon de cikloheptatrieno, kiu estas cikla kombinaĵo kun sep ekstremaĵoj.
La kvarfluorido de trietil-hidrono aŭ Reakcianto de Meerwein, estas fortega alkilig-aganto, kiu permesas la sintezon de kompleksaj natursubstancoj.
Selektita verkaro
- Übersicht über die Osmiumverbindungen, (Ĝenerala panoramo pri osmiaj kombinaĵoj, 1944), Hans Meerwein, Erwin Kroning, Emanuel Pfeil, Heinrich Gold
- Gruber - Widalsche Serumreaktion bei Ikterus (Gruber - Widal Seruma reakcio pri iktero)
- Über Ansolvosäuren und ihre Bedeutung als Katalysatoren (Pri acidaj solvaĵoj kaj ties graveco kiel kataliziloj, 1926)
- Carbocyclische und heterocyclische Verbindungen: Neu bearbeitet von R. Anschütz in Gemeinschaft mit Hans Meerwein (Pri karbociklaj kaj heterociklaj kombinaĵoj: Nolva eldono de R. Anschütz kune kun Hans Meerwein)
- Das verhalten von Herz und Zunge bei den primären Myopathien speziell bei der Pseudomuskelhypertrophie der Kinder (La konduto de la koro kaj lango en la primaraj miopatioj ĉefe en la pseŭdomuskolahipertrofio de infanoj, 1904)
- Chemie der Kohlenstoffverbindungen oder Organische Chemie (Kemio de karbonkombinaĵoj aŭ Organika Kemio, 1931)
- “Über den Reaktionsmechanismus der Umwandlung von Borneol in Camphen; 1914, Justus Liebig’s Annalen der Chemie
Literaturo
- Universitato de Marburgo
- Canov.jergym
- Chemlin
- Neue Deutsche Biographie
- Personensuche
- WorldCat Identities
- Die Fraktur des Condylus externus tibiae (La frakturo de la ekstera kondilo de la tibio, 1909)
- Halogenverbindungen (Halogenaj kombinaĵoj), Eugen Müller, Josef Houben, Otto Bayer, Theodor Weyl, Hans Meerwein, Karl Ziegler, 1960
- Advanced Organic Chemistry: Reactions And Mechanisms, Maya Shankar Singh
- The Roots of Modern Biochemistry: Fritz Lippmann's Squiggle and its Consequences, Horst Kleinkauf, Hans von Döhren, Lothar Jaenicke
- Name Reactions: A Collection of Detailed Mechanisms and Synthetic ..., Jie Jack Li
- Biomimetic Organic Synthesis, Erwan Poupon, Bastien Nay
- Encyclopædia Britannica
- Memim Encyclopedia
- Organic Chemistry
- Chemie.de
- Chempedia
- Encyclopedia.com
- Encyclopedia.com
Vidu ankaŭ
-
Cikloheptatrieno -
Diazonia salo -
Duazometano -
Epikloridrino -
Estero de Mirvajno -
Hidrono -
Kamforarbo -
Kumarino -
Karbeno -
Pinakolo -
Racemigo -
Reakcianto de Mirvajno
Referencoj
- ↑ Advanced Organic Chemistry: Reactions And Mechanisms, Maya Shankar Singh, Singh
- ↑ Pyrolysis of Organic Molecules: Applications to Health and Environmental Issues, Serban C. Moldoveanu
- ↑ Important Figures of Analytical Chemistry from Germany in Brief Biographies ..., D. Thorburn Burns, R. Klaus Müller, Reiner Salzer, Gerhard Werner
- ↑ Handbook of Biochemistry and Molecular Biology, Fourth Edition, Roger L. Lundblad, Fiona Macdonald
- ↑ germane:Bekenntnis der Professoren an den deutschen Universitäten und Hochschulen zu Adolf Hitler und dem nationalsozialistischen Staat
- ↑ Functionalised N-Heterocyclic Carbene Complexes, Olaf Kühl
- ↑ World records in chemistry, Rüdiger Faust, Günter Knaus, Ulrich Siemeling, Hans-Jürgen Quadbeck-Seeger.
- ↑ Report of Committee on Drug Addiction, 1929-1941 and Collected Reprints ..., National Research Council (U.S.). Committee on drug addiction