Acetilkolino: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 5: | Linio 5: | ||
|colspan="2" style="text-align: center;"|<center>[[dosiero:Acetylcholin2.svg|300px]] |
|colspan="2" style="text-align: center;"|<center>[[dosiero:Acetylcholin2.svg|300px]] |
||
|- style="background: green; color: white" |
|- style="background: green; color: white" |
||
|colspan="2" style="text-align: center;" |''' |
|colspan="2" style="text-align: center;" |'''Plata kemia strukturo de la Acetil-kolino''' |
||
|- |
|- |
||
|colspan="2" style="text-align: center;"|<center>[[dosiero:Acetylcholine-cation-3D-balls.png|300px]] |
|colspan="2" style="text-align: center;"|<center>[[dosiero:Acetylcholine-cation-3D-balls.png|300px]] |
||
| Linio 30: | Linio 30: | ||
|[[Aspekto]]||blankaj, kristalecaj aŭ senkoloraj<br>kristaloj, tre [[higroskopio|higroskopa]] |
|[[Aspekto]]||blankaj, kristalecaj aŭ senkoloraj<br>kristaloj, tre [[higroskopio|higroskopa]] |
||
|- |
|- |
||
|[[ |
|[[Molara maso]]||146.12 g·mol<sup>-1</sup> |
||
|- |
|- |
||
|[[Solvebleco]]||[[Akvo]]:Tute solvebla |
|[[Solvebleco]]||[[Akvo]]:Tute solvebla |
||
Kiel registrite je 16:24, 28 apr. 2017
| Acetil-kolino | ||
| ||
| Plata kemia strukturo de la Acetil-kolino | ||
| ||
| Tridimensia strukturo de la Acetil-kolino | ||
| Alternativa(j) nomo(j) | ||
| ||
| Kemia formulo | ||
| CAS-numero-kodo | 51-84-3 | |
| ChemSpider kodo | 8883 | |
| PubChem-kodo | 187 | |
| Merck Index | 15,2212 | |
| Fizikaj proprecoj | ||
| Aspekto | blankaj, kristalecaj aŭ senkoloraj kristaloj, tre higroskopa | |
| Molara maso | 146.12 g·mol-1 | |
| Solvebleco | Akvo:Tute solvebla | |
| Mortiga dozo (LD50) | 170 mg/kg (buŝe) | |
| Sekurecaj Indikoj | ||
| Risko | R36/37/38 | |
| Sekureco | S36/37/39 | |
| Pridanĝeraj indikoj | ||
| Danĝero
| ||
Acetilkolino estas acetata estero de kolino, kiu rolas kiel neŭrotransmisiilo inter nervoĉeloj kaj de nervoĉelo al muskolĉelo.
Unue Adolf von Baeyer sintezis ĝin en 1867. En la naturo unue Henry Dale en 1913 trovis ĝin en skleroto de ergotfungo[1].