Premio Strega

La Vilao Giulia en Romo, kie la premio estas ĉiujare solene transdonata

La Premio Strega estas la plej renomita itala literatura honorigo. Ekde 1947 ĝi aljuĝitis por prozaj fikciaĵoj de italaj verkistoj eldonitaj inter la 1-a de majo de la pasinta kaj la 30-a de aprilo de la kuranta jaro.

Historio

La ideo naskiĝis en la Literatura salono de Maria kaj Goffredo Bellonci en Romo. Ĝi fondiĝis en 1944, ne longe antaŭ la fino de la Dua mondmilito kaj iĝis renkontiĝloko de la plej konataj italaj artistoj, ĵurnalstoj kaj verkistoj. La kunvenoj konatiĝis sub la nomo Amici della Domenica (=Amikoj de dimanĉo). En 1947 la rondanoj decidis, kune kun Guido Alberti, likvorfabrikanto kaj posedanto de la firmao "Strega", establi literaturpremion. Dum la unuaj jaroj la ĵurion konsistigis la anoj de la literatursalono. Post la morto de la fondintoj la ĵurio etendiĝis je sume 400 personoj.

Premiitoj

• 1947 – Ennio Flaiano, Tempo di uccidere
• 1948 – Vincenzo Cardarelli, Villa Tarantola
• 1949 – Giambattista Angioletti, La memoria
• 1950 – Cesare Pavese, La bella estate
• 1951 – Corrado Alvaro, Quasi una vita
• 1952 – Alberto Moravia, I racconti
• 1953 – Massimo Bontempelli, L'amante fedele
• 1954 – Mario Soldati, Lettere da Capri
• 1955 – Giovanni Comisso, Un gatto attraversa la strada
• 1956 – Giorgio Bassani, Cinque storie ferraresi
• 1957 – Elsa Morante, L'isola di Arturo
• 1958 – Dino Buzzati, Sessanta racconti
• 1959 – Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Il gattopardo
• 1960 – Carlo Cassola, La ragazza di Bube
• 1961 – Raffaele La Capria, Ferito a morte
• 1962 – Mario Tobino, Il clandestino
• 1963 – Natalia Ginzburg, Lessico famigliare
• 1964 – Giovanni Arpino, L'ombra delle colline
• 1965 – Paolo Volponi, La macchina mondiale
• 1966 – Michele Prisco, Una spirale di nebbia
• 1967 – Anna Maria Ortese, Poveri e semplici
• 1968 – Alberto Bevilacqua, L'occhio del gatto
• 1969 – Lalla Romano, Le parole tra noi leggere
• 1970 – Guido Piovene, Le stelle fredde
• 1971 – Raffaello Brignetti, La spiaggia d'oro

Strega-reklamo el 1902

• 1972 – Giuseppe Dessì, Paese d'ombre
• 1973 – Manlio Cancogni, Allegri, gioventù
• 1974 – Guglielmo Petroni, La morte del fiume
• 1975 – Tommaso Landolfi, A caso
• 1976 – Fausta Cialente, Le quattro ragazze Wieselberger
• 1977 – Fulvio Tomizza, La miglior vita
• 1978 – Ferdinando Camon, Un altare per la madre
• 1979 – Primo Levi, La chiave a stella
• 1980 – Vittorio Gorresio, La vita ingenua
• 1981 – Umberto Eco, Il nome della rosa
• 1982 – Goffredo Parise, Il sillabario n.2
• 1983 – Mario Pomilio, Il Natale del 1833
• 1984 – Pietro Citati, Tolstoj
• 1985 – Carlo Sgorlon, L'armata dei fiumi perduti
• 1986 – Maria Bellonci, Rinascimento privato
• 1987 – Stanislao Nievo, Le isole del paradiso
• 1988 – Gesualdo Bufalino, Le menzogne della notte
• 1989 – Giuseppe Pontiggia, La grande sera
• 1990 – Sebastiano Vassalli, La chimera
• 1991 – Paolo Volponi, La strada per Roma
• 1992 – Vincenzo Consolo, Nottetempo, casa per casa
• 1993 – Domenico Rea, Ninfa plebea
• 1994 – Giorgio Montefoschi, La casa del padre
• 1995 – Maria Teresa Di Lascia, Passaggio in ombra
• 1996 – Alessandro Barbero, Bella vita e guerre altrui di Mr. Pyle, 'gentiluomo'
• 1997 – Claudio Magris, Microcosmi
• 1998 – Enzo Siciliano, I bei momenti
• 1999 – Dacia Maraini, Buio
• 2000 – Ernesto Ferrero, N.
• 2001 – Domenico Starnone, Via Gemito
• 2002 – Margaret Mazzantini, Non ti muovere
• 2003 – Melania G. Mazzucco, Vita
• 2004 – Ugo Riccarelli, Il dolore perfetto
• 2005 – Maurizio Maggiani, Il viaggiatore notturno
• 2006 – Sandro Veronesi, Caos calmo
• 2007 – Niccolò Ammaniti, Come Dio comanda
• 2008 – Paolo Giordano, La solitudine dei numeri primi
• 2009 – Tiziano Scarpa, Stabat mater
• 2010 – Antonio Pennacchi, Canale Mussolini
• 2011 – Edoardo Nesi, Storia della mia gente
• 2012 – Alessandro Piperno, Inseparabili
• 2013 – Walter Siti, Resistere non serve a niente
• 2014 - Francesco Piccolo, Il desiderio di essere come tutti'

Eksteraj ligiloj

• Oficiala retpaĝaro de la literaturistoj
• Hejmpaĝo de la firmao Strega