Centro de Esploro kaj Dokumentado pri Mondaj Lingvaj Problemoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Aldonis la ŝablonon {{Unua}} Etikedo: Iksokodo |
e Roboto: Automata tekst-anstataŭigo: (-http://uea.org +https://uea.org) |
||
| Linio 28: | Linio 28: | ||
== Eksteraj ligiloj == |
== Eksteraj ligiloj == |
||
*[http://dok.esperantic.org/ced/cedtemp-eo.htm CED] |
*[http://dok.esperantic.org/ced/cedtemp-eo.htm CED] |
||
*[ |
*[https://uea.org/kiu/inst/ced.html CED - informoj en la retpaĝo de UEA] |
||
*[http://esperantic.org/en/communications/ipi/archive Arkivo de ''Informilo por interlingvistoj''] |
*[http://esperantic.org/en/communications/ipi/archive Arkivo de ''Informilo por interlingvistoj''] |
||
*[http://eo.nitobe.info/index.php Nitobe-centro por lingva demokratio] |
*[http://eo.nitobe.info/index.php Nitobe-centro por lingva demokratio] |
||
Kiel registrite je 01:10, 28 jun. 2019
|
Ne konfuzu ĉi tiun artikolon kun CDELI (Centro de Dokumentado kaj Esploro pri la Lingvo Internacia) en La Chaux-de-Fonds |
La Centro de Esploro kaj Dokumentado pri Mondaj Lingvaj Problemoj (CED) ekzistas por antaŭenigi la sciencan esploradon pri Esperanto “kaj ĝiajn multflankajn aplikojn en ĉiuj sferoj de la vivo„; prizorgi la kolektadon kaj ellboradon de findindaj dokumentoj pri Esperanto; kaj subteni la informan laboron ĉe internaciaj organizaĵoj, fakaj kaj sciencaj rondoj, kaj la ĝenerala publiko[1].
Agadoj
- CED redaktas la fakan revuon Language Problems and Language Planning (Lingvoproblemoj kaj lingvoplanado).
- La novaĵletero de CED nomiĝas Informilo por Interlingvistoj. Ĝi aperas trifoje jare, redaktata de Detlev Blanke[2].
- Esperantologiaj Konferencoj estas eroj de la Universalaj Kongresoj.
- La Nitobe-Simpozioj pri lingva politiko estas organizitaj ofte kun lokaj aŭ internaciaj partneroj. Ankaŭ okazas aliaj fakaj konferencoj kaj seminarioj, ekzemple ĉe la Unuiĝintaj Nacioj. De la Nitobe-Simpozioj naskiĝis la Nitobe-centro por la lingva demokratio, kiu "stimulas publikan debaton pri internacia komunikado kaj egaleca lingvopolitiko"[3].
- CED ankaŭ kunlaboras kun la Universitato Adam Mickiewicz en Poznano, Pollando, kiu havas 3-jaran distancan studprogramon pri la interlingvistiko. La kurso havas internacian instruistaron kaj studentaron, kaj fokusas pri la internacia kaj interkultura komunikado, planlingvoj kaj Esperanto. En la studjaro 2008/9 la kurso festis sian 10an jaron.
- De 1982 ĝis 1996, kune kun la Unuiĝintaj Nacioj, CED organizis jarajn konferencojn en Novjorko. Dum la fruaj jaroj CED aperigis jarajn raportojn de la konferencoj kun ĉiuj referaĵoj de la konferenco. Ĝi nun aperigas, kunlabore kun la eldonejo University Press of America, seriojn da dokumentoj kiuj inkluzivas elektitajn referaĵojn el la konferencoj.
Historio
CED kreiĝis en 1952 kadre de Universala Esperanto-Asocio. La eŭropa precipa oficejo estas en Roterdamo, Nederlando, kie troviĝas Biblioteko Hector Hodler. CED ankaŭ funkcias kiel ero de Universitato de Hartford, Usono.
La precipa motoro de CED en ĝia unua jardudeko estis Prof. D-ro Ivo Lapenna; de post 1974 la plej ŝlosilan rolon ludas Humphrey R. Tonkin. Inter ĝiaj kunlaborantoj troviĝas nomoj kiel William Auld, Detlev Blanke, Marjorie Boulton, William Edward Collinson, Probal Dasgupta, Isaj Dratwer, Mark Fettes, Rudolf Haferkorn, Ulrich Lins, François Lo Jacomo, G. F. Makkink, Paul Neergaard, Robert Phillipson, Claude Piron, Juan Regulo Perez, Ryszard Rokicki, Victor Sadler, Klaus Schubert, Tove Skutnabb-Kangas, Gaston Waringhien, Richard E. Wood.
Dum la tempoj de Lapenna la mallongigo CED ricevis en junularaj rondoj la ŝercan longigon Centro por Erotiko kaj Diboĉado.
Referencoj
Vidu ankaŭ
Bibliografio
- Jonathan POOL (1977). “De LMLP al LPLP. Nova vesto por la faka revuo„ en Esperanto n-ro 853 (1), p. 3–4.