Douglas DC-3: Malsamoj inter versioj

La '''DC-3''' aŭ '''Douglas DC-3''', ĉe la [[usona aerarmeo]] '''C–47''', ĉe la [[usona mararmeo]] '''R4D''', ĉe la [[Brita Reĝa Aerarmeo]] konata kiel '''Dakota''' – estis transporta [[aviadilo]], la unua sukcesa publiktrafika aviadilo. Oni uzis ĝin dum la [[Dua Mondmilito]] kun eta modifo al armeaj celoj. La unua DC-3 el 1936 estis dumotora monoplano kun sube staranta flugilo. Ĝi povis liveritransporti 21 aŭ 28 pasaĝerojn kaj ĉ. 2700 kg da ŝarĝo. La longo de la avio estas pli ol 19,5 m, la [[enverguro]] 29 m.

Meze de la [[1940-aj jaroj]], en Usono ĉiuj 300 pasaĝer-transportaj aviadiloj -– kromescepte de 25 ekzempleroj -– estis DC–3-tipaj. La militajn variojn karakterizis simpleco kaj bonebona eluzebleco. Oni uzis ĝin por transporto de pasaĝeroj (28), tutarmilizitaj paraŝutistoj (28) kaj vunditoj (18 kuŝlitoj kaj 3 flegistoj), militarajarmeaj ŝarĝoj (ekz. du malpezaj ŝarĝaŭtoj) kaj aliaj ŝarĝoj malpli pezaj ol 3 tunoj, kiuj povis trairi la avian ŝarĝejan pordon.

Oni uzis ankaŭ ĝin por transporto de taĉmentoj (C–53), tiro de glisilo kaj eĉ kiel glisavion -– sen ĉiuj superfluaj kovraĵoj. Tiukaze ĝi povis transporti 40 tute ekipitajn soldatojn, 465 km/h tir-rapido.

Oni ĉesigis la produktadon de DC–3 en 1945, ĝis tiam oni produktis 10 926 ekzemplerojn – el kiuj 10.123 aviojn por militaramilita celo. Ĝi estis simple direktebla kaj teknike prizorgebla, facile de- kaj alteriĝa, tre fidebla. Oni uzas ĝin kelkloke eĉ hodiaŭ.