Sumero

Surtronigita sumera reĝo de Ur, eble Ur-Pabilsag, kun servistoj. Standardo de Ur, ĉ. 2600 a.n.e.

Sumero estis antikva lando en la suda parto de Mezopotamio. La nordon de la regiono okupadis Akado. La nomo de la lando devenas de la akada lingvo - "ŝumerum" (Biblio mencias ĝin kiel Ŝinar), mem sumeranoj nomis sian landon "ki-engir". La historio de Sumero daŭras almenaŭ de 3500 a.n.e. ĝis 2000 a.n.e. Ĝia kulturo estis alprenita de postaj regnoj de Mezopotamio: nome Babilonio kaj Asirio.

Sumeraj Civitoj

En la komenco de 3-a jarmilo ĉi tie ekzistis 12 civitoj, t.e. memregantaj urboj: Adab, Akŝak, Bad-tibira, Uruk (Erech - en Biblio), Kiŝ, Lagaŝ, Larak, Larsa, Nippur, Sippar, Umma kaj Ur. Ili sin prezentis kunfandiĝintaj kamparaj komunumoj, dividitaj je kvartaloj. En la centro de ĉiu kvartalo staris templo de loka dio. Ĉirkaŭkuŝantaj vilaĝetoj subordiĝis al tia "centro", kies reganto ("ensi") estis kaj militestro kaj ĉefpastro. Kiam unu civito fortigadis, kaj vastigadis sian potencon sur la najbaraj civitoj, ĝia reganto akceptadis la titolon de reĝo - Lugal (laŭvorte "granda"). La unuiĝo de lando okazis post longa tempo.

La plej gravaj urboj estis Ur kaj Uruk en la malsupra Mezopotamio, situanta iom pli norden urbo Lagaŝ, kaj pli norden - semidaj urboj Kiŝ kaj Mari. Dekomence prosperiĝis Kiŝ, sed en 27-a jarcento a.n.e. ribelis Uruka regnestro Gilgameŝ, kiu poste fariĝis mita heroo. Li venkis armeon de Kiŝanoj kaj establis sian potencon super la regiono.

Sumeranoj postlasis multajn fontojn, kiuj estis skribitaj ĝis la jaro 2000 a.n.e. Ili rakontas pri la sumeraj dioj kaj herooj. La plej konata inter ili estis Gilgameŝ, al kiu estas dediĉita multaj legendoj (Vidu ekzemple artikolon Eposo pri Gilgameŝ). De la 25-a jarcento a.n.e. plifortiĝis urbo Lagaŝ, kies regnestro Eanatum subordigis la tutan sudan Mezopotamion.

Danke al penado de multaj generacioj, valoj de Tigriso kaj Eŭfrato fariĝis fruktodona lando, kiu donis al ili grandajn rikoltojn. Sumeranoj ŝanĝadis sian rikolton de cerealoj kontraŭ materialoj, kiujn ili ne havis: ligno, metalo aŭ ŝtono por konstruado. Iliaj ĉaroj kun radoj kaj tabletoj por skribi aŭ kalkuli faciligadis komercon kun aliaj popoloj.

Dua prospero de Lagaŝ

Sargonida regno falis kun la subteno de sumera urbo Lagaŝ, kiu reviviĝis kaj fariĝis dominanta en la suda Mezopotamio. En la dua duono de 22-a jarcento a.n.e. en Lagaŝ regis reprezentanto de gutia tribo - ensi Gudea, kiu efektivigadis aktivan konstruadan politikon. Por konstruado de grandega templo li uzadis materialojn el najbaraj teroj. Pri la forteco de Gudea atestas la informo, ke al li subordigis loĝantaro kun pli 200 mil samrajtaj civitanoj. Dum la Lagaŝanoj restis fidelaj al gutia regado, aliaj urboj kontraŭstaris al konkerantoj. Post la granda ribelo, kiun gvidis urboj Ur kaj Uruk, en la fino de 22-a jarcento a.n.e., gutioj estis forpelitaj.

La 3-a dinastio de Ur

En la jaro 2109 a.n.e. Mezopotamio ankoraŭfoje estis unuiĝita, ĉi-foje sub la potenco de la 3-a dinastio de Ur, kiuj regis ĝis la fino de 3-a jarmilo a.n.e. Reprezentantoj de ĉi tiu dinastio sin nomis reĝoj de Sumero kaj Akado, pli poste - "reĝoj de kvar mondopartoj", kio atestas al ilia pretendo pri la mondpotenco. Foje ili sin nomis dioj, kio karakterizas al despotismo.

De la tempoj de la Ur-dinastio restis cent miloj da dokumentoj, kompilitaj de laborantoj en reĝaj kaj templaj oficejoj. Ili koncernis al la listoj de laborantoj, kalkuloj de labortagoj, faritaj taskoj ktp. La regno de Ur-dinastio estis same vasta, kiel la Sargona, kaj ĝisvivis pli ol unu jarcento. En la komenco de 20-a jarcento a.n.e. ĝi disfalis pro la samtempaj invadoj de amoridoj (de okcidento) kaj elamanoj (de oriento).

Historio de Sumero

4-a jarmilo	Irigacia agrokulturo disvolviĝis en suda Mezopotamio. Kelkaj vilaĝoj transformiĝis al urboj, inter ili la unuaj estis Eridu kaj Uruk.
ĉ. 3500	Civitoj de suda Mezopotamio evoluis kaj formis kulturon, kiu nomiĝas Sumero.
ĉ. 3100	Oni komencis uzi kojnoskribon.
ĉ. 2800	Etana, la reĝo de Kiŝ, konkeris aliajn urbojn kaj unuigis la landon.
28-a jc	La reĝo de Erech - Meskiaggaŝer, kontrolis Sumeron kaj etendis sian regnon de Mediteraneo ĝis Zagros-Montaro.
ĉ. 2700	La reĝo Enmebaragesi fariĝis reganto de Sumero, venkis Elamon. Nippur fariĝis kultura centro de Sumero.
27-a jc	La reĝo de Ur, Mesanepeda venkis reganton de Sumero kaj fondis la 1-an dinastion de Ur.
ĉ. 2500	La reĝo de Adab, Lugalanemundu, vastigis Sumeron de Persa Golfo ĝis Mediteraneo kaj de Taŭrus-montoj ĝis Zagros-montaro. Konfliktoj inter Sumeraj urboj malfortigis la landon.
ĉ. 2330	Sargono la 1-a la Granda konkeris la tutan Sumeron kaj faris nord-mezopotamian urbon Agade (Akado) nova ĉefurbo. De tio komenciĝis Akada dinastio.
ĉ. 2220	Gutiaj triboj de Zagros-Montaro konkeris kaj prenis kontrolon super Akado kaj Sumero.
ĉ. 2150	La regantoj de Lagaŝ ĉefrolis en Sumero, sed ili estis sub la gvido de gutianoj.
ĉ. 2115	Sumero denove estis sub lokaj regantoj, kiam Utuhegal el Erech venkas gutiojn.
ĉ. 2100	Generalo Ur-Nammu fondis la 3-an dinastion de Ur.
21-a jc	Sumero floris sub la stabila regnado.
ĉ. 2000	Elamanoj ruinigis Ur-on kaj kaptis la reĝon.
20-a jc	Multaj militoj inter urboj en Sumero, unue inter Isin kaj Larsa, poste inter Larsa kaj Babilono.
ĉ. 1900	La semida tribo Amoridoj konkeris Mezopotamion kaj establis sian rezidejon en Babilono.
1790	Hamurabi fariĝis reĝo de Babilonio kaj en sekvaj 3 jardekoj ĝi estiĝis plej forta potenco de Mezopotamio. De tio finiĝis Sumera historio kaj komenciĝis Babilona, tamen Sumera kulturo fariĝis centra parto de Babilona socio

Vidu ankaŭ

• Frua Dinastia Periodo (Mezopotamio)
• Mezopotamio
• Sumeranoj
• Sumera lingvo
• Sumera mitologio
• Sumera religio
• Sumero-Babilona Kulturo
• Akado

Bildaro

• 
  Gudea, princo de Lagaŝ. Statuo sidanta el diorito dediĉita al la dio Ningiŝzida, 2120 a.n.e. (periodo nov-sumera). Trovita en la ruinoj de Girsu, Tellō (suda Irako).
• 
  La regoj Sumero kaj Akado
• 
  Kontrakto en arkaika sumera lingvo, skribaĵo antaŭŭ-kojnoskriba, Luvro.
• 
  Sumero en Mezopotamio.