Ŝelha lingvo: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 2: Linio 2:
|Lingvo=Ŝelha lingvo
|Lingvo=Ŝelha lingvo
|Landoj= [[Maroko]]
|Landoj= [[Maroko]]
|Denaske= 4 milionoj
|Denaske= 7 milionoj
|Fremdlingve=
|Fremdlingve=
|Klasifiko= [[Afrikazia lingvaro|afrikazia]]
|Klasifiko= [[Afrikazia lingvaro|afrikazia]]
Linio 16: Linio 16:
|SIL= [http://www.ethnologue.com/language/shi shi]
|SIL= [http://www.ethnologue.com/language/shi shi]
|Propra_nomo=Taclḥit - ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ - تشلحيت|Fam3=Ŝelha lingvo}}
|Propra_nomo=Taclḥit - ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ - تشلحيت|Fam3=Ŝelha lingvo}}
La '''ŝelha lingvo'''<ref>Esperantlingva nomigo nur provizora, ĉar ankoraŭ ne ekzistas eksteraj referencoj, sed elektata laŭeble proksima al la propra nomo de la lingvo, minus afikso ''ta-'' kaj sufisko ''-(i)t'' (komparu la nomojn de aliaj [[berberaj lingvoj]]), kaj de la etno, minus afikso ''a-'' kaj sufikso ''-i'' singulare respektive minus afikso ''i-'' kaj sufikso ''-ij(e)n'' plurale, - kaj fine kompreneble la esperantlingve necesa adjektiva finaĵo -a; la meza vokalo "e" estas malforta, kaj en transskriboj foje ne notiĝas, sed sen tiu meza vokalo esperanta nomo "ŝlha" tute ne prononceblus.</ref> - memnomata ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ, latinliterigate ''taŝelhit'', prononco laŭ dialekto ''tašǝlḥit ~ tašǝlḥᵃit ~ tašǝlḥiyt'', [[france]] ''Chleuh'' aŭ ''Souss-Tamazight'' - estas la lingvo de la [[ŝelhoj]] - propra nomo singulare ⴰⵛⵍⵃⵉ, latinliterigite ''aŝelḥi''<ref>La litero "ḥ" signas sonon inter "h" kaj "ĥ", kiu en la [[kabila lingvo]] korespondas al la [[IFA]]-signo ''ħ'​', sed krome uzatas inter alie por latinliterigo de la signo ح de la [[araba alfabeto]]</ref> aŭ ''aŝlḥi'', plurale ⵉⵛⵍⵃⵉⵢⵏ, ''iŝelḥijen'' aŭ ''iŝlḥijn'', france ''chleuhs'' - kiuj apartenas al la [[berberoj|berbera etnaro]]. La ŝelĥoj tradicie loĝas en la centraj montaroj en [[Maroko]], en la Supera [[Atlaso]] kaj [[Anti-Atlaso]], kaj en la baseno ''Sus'' en la sudo de la lando (iuj etnanoj elmigris al la grandaj marbordaj urboj de Maroko, kaj al la Eŭropa Unio, precipe Francio, Belgio, Nederlando kaj Germanio). Laŭ la censo de 2004 en Maroko la lingvo tiam havis proksimume 4 milionojn da parolantoj.<ref>[http://www.ethnologue.com/language/shi Lewis, M. Paul kaj aliaj: libro ''Ethnologue: Languages of the World, Eighteenth edition'' (2015)], publikigita en [[Dalaso]], [[Teksaso]], [[Usono]], ankaŭ havebla en la retejo ''ethnologue.com''</ref> Laŭ klasifiko, la ŝelha apartenas la la [[Afrikazia lingvaro|afrikazia]] kaj en ĝi al la [[berbera lingvaro]].
La '''ŝelha lingvo'''<ref>Esperantlingva nomigo nur provizora, ĉar ankoraŭ ne ekzistas eksteraj referencoj, sed elektata laŭeble proksima al la propra nomo de la lingvo, minus afikso ''ta-'' kaj sufisko ''-(i)t'' (komparu la nomojn de aliaj [[berberaj lingvoj]]), kaj de la etno, minus afikso ''a-'' kaj sufikso ''-i'' singulare respektive minus afikso ''i-'' kaj sufikso ''-ij(e)n'' plurale, - kaj fine kompreneble la esperantlingve necesa adjektiva finaĵo -a; la meza vokalo "e" estas malforta, kaj en transskriboj foje ne notiĝas, sed sen tiu meza vokalo esperanta nomo "ŝlha" tute ne prononceblus.</ref> - memnomata ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ, latinliterigate ''taŝelhit'', prononco laŭ dialekto ''tašǝlḥit ~ tašǝlḥᵃit ~ tašǝlḥiyt'', [[france]] ''Chleuh'' aŭ ''Souss-Tamazight'' - estas la lingvo de la [[ŝelhoj]] - propra nomo singulare ⴰⵛⵍⵃⵉ, latinliterigite ''aŝelḥi''<ref>La litero "ḥ" signas sonon inter "h" kaj "ĥ", kiu en la [[kabila lingvo]] korespondas al la [[IFA]]-signo ''ħ'​', sed krome uzatas inter alie por latinliterigo de la signo ح de la [[araba alfabeto]]</ref> aŭ ''aŝlḥi'', plurale ⵉⵛⵍⵃⵉⵢⵏ, ''iŝelḥijen'' aŭ ''iŝlḥijn'', france ''chleuhs'' - kiuj apartenas al la [[berberoj|berbera etnaro]]. La ŝelĥoj tradicie loĝas en la centraj montaroj en [[Maroko]], en la Supera [[Atlaso]] kaj [[Anti-Atlaso]], kaj en la baseno ''Sus'' en la sudo de la lando (iuj etnanoj elmigris al la grandaj marbordaj urboj de Maroko, kaj al la Eŭropa Unio, precipe Francio, Belgio, Nederlando kaj Germanio). Laŭ la censo de 2004 en Maroko la lingvo tiam havis proksimume 7 milionojn da parolantoj.<ref>[http://www.ethnologue.com/language/shi Lewis, M. Paul kaj aliaj: libro ''Ethnologue: Languages of the World, Eighteenth edition'' (2015)], publikigita en [[Dalaso]], [[Teksaso]], [[Usono]], ankaŭ havebla en la retejo ''ethnologue.com''</ref> Laŭ klasifiko, la ŝelha apartenas la la [[Afrikazia lingvaro|afrikazia]] kaj en ĝi al la [[berbera lingvaro]].


==Vidu ankaŭ==
==Vidu ankaŭ==

Kiel registrite je 15:40, 17 jan. 2021

Ŝelha lingvo
Taclḥit - ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ - تشلحيت
lingvo • moderna lingvo
atlasa lingvaro
Parolata en Maroko
Parolantoj 8 000 000
Denaskaj parolantoj 7 milionoj
Skribo araba skribo, latina alfabeto, Tifinaĥa skribo
Lingvistika klasifiko
afrikazia
berbera
Ŝelha lingvo
Oficiala statuso
Reguligita de Reĝa Instituto de Tamaziĥta Kulturo
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
  ISO 639-3 shi
  SIL shi
  Glottolog tach1250
Angla nomo Tachelhit
Franca nomo chleuh
vdr

La ŝelha lingvo[1] - memnomata ⵜⴰⵛⵍⵃⵉⵜ, latinliterigate taŝelhit, prononco laŭ dialekto tašǝlḥit ~ tašǝlḥᵃit ~ tašǝlḥiyt, france ChleuhSouss-Tamazight - estas la lingvo de la ŝelhoj - propra nomo singulare ⴰⵛⵍⵃⵉ, latinliterigite aŝelḥi[2]aŝlḥi, plurale ⵉⵛⵍⵃⵉⵢⵏ, iŝelḥijeniŝlḥijn, france chleuhs - kiuj apartenas al la berbera etnaro. La ŝelĥoj tradicie loĝas en la centraj montaroj en Maroko, en la Supera Atlaso kaj Anti-Atlaso, kaj en la baseno Sus en la sudo de la lando (iuj etnanoj elmigris al la grandaj marbordaj urboj de Maroko, kaj al la Eŭropa Unio, precipe Francio, Belgio, Nederlando kaj Germanio). Laŭ la censo de 2004 en Maroko la lingvo tiam havis proksimume 7 milionojn da parolantoj.[3] Laŭ klasifiko, la ŝelha apartenas la la afrikazia kaj en ĝi al la berbera lingvaro.

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. Esperantlingva nomigo nur provizora, ĉar ankoraŭ ne ekzistas eksteraj referencoj, sed elektata laŭeble proksima al la propra nomo de la lingvo, minus afikso ta- kaj sufisko -(i)t (komparu la nomojn de aliaj berberaj lingvoj), kaj de la etno, minus afikso a- kaj sufikso -i singulare respektive minus afikso i- kaj sufikso -ij(e)n plurale, - kaj fine kompreneble la esperantlingve necesa adjektiva finaĵo -a; la meza vokalo "e" estas malforta, kaj en transskriboj foje ne notiĝas, sed sen tiu meza vokalo esperanta nomo "ŝlha" tute ne prononceblus.
  2. La litero "ḥ" signas sonon inter "h" kaj "ĥ", kiu en la kabila lingvo korespondas al la IFA-signo ħ'​', sed krome uzatas inter alie por latinliterigo de la signo ح de la araba alfabeto
  3. Lewis, M. Paul kaj aliaj: libro Ethnologue: Languages of the World, Eighteenth edition (2015), publikigita en Dalaso, Teksaso, Usono, ankaŭ havebla en la retejo ethnologue.com